Of je nu je belangrijkste squeeze, “babe,” “baby,” “honing,” of “mijn lil stinker,” noemt, er is een goede kans dat je waarschijnlijk een troetelnaam voor je partner hebt. Maar terwijl je midden in een zin “Aapje” (zoals ik mijn voormalige partner noemde) vraagt waar je moet gaan eten, heb je er dan ooit over nagedacht waarom dat is? Waarom noem je een volwassen persoon in godsnaam “aap” of “baby”? Maakt liefde ons echt zo lief en sentimenteel? Sort of.
Zoals relatie-expert Dr. Wendy Walsh aan Bustle vertelt, kan een relatie “een heel lief, kinderlijk, intiem, bijna infantiel soort plaats zijn.” Met andere woorden, die nabijheid maakt ons totale ballen van brij waar het laat ons comfortabel voelen om, nou ja, kind-achtig te zijn. Zag mijn ex-partner er uit of gedroeg hij zich als een aap? Nee. Maar in mijn hoofd en hart was hij net zo’n schatje als een baby-aapje, dus hem een aapje noemen vond ik logisch. (Ik heb het ook vaak afgekort tot “monnik”, wat ik me kan voorstellen dat het verwarrend was als we in het openbaar waren.)
Maar om terug te komen op de term “baby,” onderzoek heeft uitgewezen dat er een reden is, en een volkomen normale reden op dat, waarom koppels elkaar “baby” noemen. Hier zijn zeven van die redenen.
It Rolls Off The Tongue Nicely
Zoals Jen Doll schreef voor The Cut, “woorden als man en vrouw rollen niet altijd van de tong,” en hebben de neiging om een beetje te “establishment” te klinken. Hetzelfde kan ook gezegd worden van de woorden “vriendje,” “vriendin,” of “partner.” “Baby” of “schat” daarentegen, vloeien gewoon. (Ik weet dat je dit nu hardop probeert.)
Het toont intimiteit
Intimiteit opent zo’n beetje de sluisdeuren naar mensen die hun ware zelf blootgeven en zich daar volledig comfortabel bij voelen. Zoals Dr. Walsh aan Bustle vertelt, “de meest intieme plek, waar we comfortabel de lieve baby mogen zijn die in ons allen zit.”
Het is een uitbreiding van de taal van het koppel
Paren spreken een geheel eigen taal, net als elke andere hechte relatie. Dat gezegd hebbende, is het alleen maar logisch dat een koosnaam deel zou uitmaken van die taal en manieren van communiceren met elkaar die uniek is op zichzelf.
Het gaat allemaal over biochemie
Onderzoek heeft uitgewezen dat de biochemie van onze romantische relaties eigenlijk de eerste liefde van ons leven repliceert: Degene die we hadden met onze ouders. In beide situaties spelen dopamine, oxytocine en fenylethylamine een rol en daarom noemen volwassen mensen in romantische relaties elkaar niet alleen “baby”, maar grijpen ze terug op wat bekend staat als “babypraat” in de manier waarop ze met hun partner communiceren. Nu is het volkomen logisch waarom je met je partner en je twee jaar oude nichtje op precies dezelfde manier praat, nietwaar?
Het is een teken van genegenheid
Tenzij je Vince Vaughn in Swingers bent, is de kans vrij groot dat je niet iedereen die je tegenkomt, man of vrouw, vriend of vijand, “baby” noemt. Daarom kunnen we de term gerust beschouwen als een vorm van genegenheid die je alleen gebruikt voor je “enige echte”. Tenzij je natuurlijk mij bent en het 3 uur ’s nachts is, en ik praat met de man achter de pizzatent.
It’s Part Of Pop Culture
Hoewel het eerste gebruik van het woord “baby” in romantische zin dateert uit de jaren 1860, is het gebruik ervan op deze manier in de loop der jaren toegenomen. Ik bedoel, denk eens aan alle liedjes die “baby” in de titel hebben! En, zoals we allemaal weten, we zijn producten van onze cultuur, en zeer zeker producten van onze popcultuur, dus het gebruik van het woord “baby,” om onze partner aan te spreken of met hem te communiceren past gewoon natuurlijk in ons vocabulaire.
Het intensiveert de gehechtheid
Liefde verandert in de loop der tijd van verliefdheid in gehechtheid. Als mensen een koosnaampje voor hun partner gebruiken, versterken ze hun gehechtheid, omdat het terugkomt op die speciale taal tussen koppels die hen het gevoel geeft dat het om hen gaat en om alle anderen.
Afbeeldingen: Fotolia; Giphy (7)