Als je iets weet over Hamilton-bedenker Lin-Manuel Miranda, dan is het dat hij een obsessieve lezer is. Hij deed zijn huiswerk voor het verhaal van Alexander Hamilton en kamde de biografie van Ron Chernow over de Founding Father uit toen hij op vakantie was in Mexico. Maar zelfs de meest geliefde werken van historische fictie zijn nog steeds fictie, en niet alles wat je zult zien in de Broadway musical (nu op Disney+) zal waarheidsgetrouw zijn.
Je houdt bijvoorbeeld van de zusjes Schuyler uit hun gelijknamige lied, maar hoeveel van wat Angelica vertelt, is echt gebeurd? Dit was honderden jaren geleden; was Eliza’s liefde voor Alexander zo genuanceerd als we op het toneel zien? En Peggy? Wat is er met haar gebeurd?
Hier een blik op de vrijheden die Hamilton neemt met de zussen – en waarom de voorstelling desondanks zo’n testament is van hun verhaal.
Angelica, Eliza, en Peggy waren niet de enige Schuyler kinderen.
In “Satisfied,” zingt Angelica: “My father has no sons, so I’m the one who has to social climb for one,” en rechtvaardigt daarmee haar behoefte om rijk te trouwen (en dus niet met de berooide Alexander).
Maar deze zin is, in feite, totaal onwaar en waarschijnlijk opgenomen voor het verhaalgemak. Angelica, Eliza, en Peggy waren drie van de vijf zusters die volwassen werden, samen met Cornelia en Catharine Schuyler. Hun ouders, Catharine Van Rensselaer Schuyler en Philip Schuyler, hadden ook drie zonen die volwassen werden: John Bradstreet Schuyler, Philip Jeremiah Schuyler, en Rensselaer Schuyler. Het echtpaar had in totaal 15 kinderen, maar alleen de acht hierboven overleefden de kindertijd.
Niettemin staat het vast dat Angelica misschien een echtgenoot zou willen met meer invloed en wereldse ervaring dan Alexander. Een medewerker aan de blog van het Hudson River Maritime Museum beschrijft: “De macht van een volwassen vrouw kwam voort uit de invloed die ze had op haar echtgenoot, en de invloed die ze had op de volgende generatie door de opleiding van haar zonen. In het begin van de 17e eeuw was 93% van de vrouwen in het noordoosten getrouwd.
De familie Schuyler was niet zo vooruitstrevend als Hamilton ze doet voorkomen.
Philip J. Schuyler, vader van Angelica, Eliza, en Peggy, was een generaal van de Revolutionaire Oorlog, senator van de V.S., en zakenman, zeer geliefd en gerespecteerd door zijn gemeenschap. Maar hij was ook een vooraanstaand slavenhouder die geloofde dat afschaffing een te groot ongemak zou zijn voor slavenhouders.
Zo schreef Ian Mumpton voor de officiële blog van de Schuyler Mansion State Historic Site: “Philip Schuyler had weinig belangstelling voor de afschaffing van de slavernij buiten het politieke kapitaal dat te winnen viel naarmate meer en meer politici het idee omarmden (in theorie, zo niet in hun dagelijks leven) … Zelfs op het moment van zijn dood in november 1804 werkten ten minste zeven mensen, waaronder drie kinderen, nog steeds in slavernij op zijn landgoed in Albany.”
In de afgelopen weken heeft deze controverse ertoe geleid dat burgemeester Kathy Sheehan van Albany de opdracht heeft gegeven om een standbeeld van de generaal te verwijderen van voor het stadhuis van Albany, aldus de Times Union.
Angelica was niet het enige kind van Schuyler dat wegliep.
Het lijkt erop dat hopeloze romantiek (en opstandigheid) in het DNA van de Schuylers zat. Ja, Angelica liep weg en verhuisde met haar man naar het buitenland, zoals Hamilton beschrijft, maar volgens de Schuyler Mansion State Historic Site kozen in totaal vier kinderen van Schuyler ervoor om weg te lopen.
Catherine, Philip Jeremiah en Cornelia liepen ook weg. Cornelia’s echtgenoot schreef: “Ze sprong uit een raam van twee verdiepingen in mijn armen en liet alles voor mij achter, wat het meest overtuigende bewijs was van wat een echtgenoot het liefst zou willen weten, namelijk dat zijn vrouw van hem houdt.”
Eliza en Alexander ontmoetten elkaar eigenlijk twee jaar voor het “Helpless” bal.
Hoewel Hamilton de liefde van Eliza en Alexander beschrijft als bijna onmiddellijk, was dat niet helemaal het geval. Het beroemde avondfeest waarop Alexander en Eliza elkaar ontmoeten, zoals beschreven in “Helpless”, vond wel degelijk in werkelijkheid plaats. Maar het was niet de eerste keer dat het duo elkaar ontmoette.
Volgens de Biografie hadden ze elkaar twee jaar eerder voor het eerst ontmoet in het huis van Schuyler in Albany, mogelijk vanwege de wederzijdse politieke connecties van Philip Schuyler en Alexander. Het was op het feest in 1780 toen Eliza en Alexander elkaar weer ontmoetten, verkering kregen en kort daarna trouwden.
Er was zeker echte chemie tussen Alexander en Angelica, hoewel Angelica’s ware gevoelens onbekend blijven.
Op diezelfde noodlottige avond in de Broadway musical is te zien hoe Angelica Alexander voorstelt aan Eliza, en later spijt krijgt dat ze hem niet voor zichzelf heeft genomen. Maar in werkelijkheid heeft ze de twee niet aan elkaar voorgesteld, en ze kon ook niet met Alexander getrouwd zijn. Op de avond van dat feest was ze al getrouwd met John Church, met wie ze twee jonge kinderen deelde.
Dat weerhield haar er echter niet van een flirterige correspondentie met haar zwager te beginnen. Biograaf Chernow merkte op: “Het is moeilijk om aan de indruk te ontsnappen dat Hamilton’s leven soms een merkwaardige ménage à trois was met twee zussen die slechts een jaar van elkaar verschilden.” Hij voegde eraan toe: “De aantrekkingskracht tussen Hamilton en Angelica was zo sterk en duidelijk dat veel mensen veronderstelden dat ze minnaars waren.”
Hoewel er geen concreet bewijs is dat de twee ooit een affaire hadden, bleven ze tot lang na zijn huwelijk en carrière dicht bij elkaar. Chernow schreef: “Waar Eliza zich met tegenzin neerlegde bij de sociale eisen van Hamiltons carrière, juichte Angelica zijn ambities toe en was ze altijd hongerig naar nieuws over zijn laatste politieke wapenfeiten.”
Maar Alexander en Peggy waren ook close.
De meest verwaarloosde relatie in Hamilton is misschien wel die tussen Peggy en Alexander. Hoewel zij van de drie hoofdzussen (afgezien van hun afwezige andere zussen natuurlijk) de minste tijd op het scherm of het toneel krijgt, was zij in het echte leven een prominente bondgenoot van de politicus. Ze waren zelfs zo close dat Alexander aan Peggy’s sterfbed lag toen ze op 42-jarige leeftijd overleed. Ze was net zo geniaal als Angelica, en ze deelde zelfs veel van de sprankelende sociale vaardigheden van haar zus – ze was blijkbaar een “favoriet aan de eettafel en op bals”, volgens de bestseller auteur L.M. Elliott, die een boek schreef over de vriendschap tussen Alexander en Peggy.
Peggy was ook een van Hamilton’s meest platonische relaties. Elliott vervolgde: “Peggy was een vriendin, misschien wel de enige vrouw in Hamiltons leven met wie hij geen dubbele bodems gebruikte. Veel liefkozende plagerijen, ja, maar heel erg die van een wetende grote broer voor een wilskrachtige en levendige jongere zus.”
Eliza en Alexander hadden verschillende andere kinderen dan Philip.
Het enige Hamilton-kind dat we in de musical tegenkomen is Philip, de oudste zoon die later sterft tijdens een duel, een griezelige voorafschaduwing van de dood van zijn eigen vader door toedoen van Aaron Burr. De focus op Philip kan sommige kijkers doen vergeten dat Eliza en Alexander in totaal acht kinderen hadden: Philip Hamilton, Angelica Hamilton, Alexander Hamilton Jr., James Alexander Hamilton, John Church Hamilton, William Stephen Hamilton, Eliza Hamilton Holly, en nog een Philip Hamilton, geboren na de dood van de oudste Philip.
In feite was Eliza zo vaak zwanger dat Angelica vaak in de plaats van haar zus Alexander vergezelde bij sociale evenementen, volgens de American National Biography. Alexander adopteerde ook Fanny Antil, “een dochter van een medeveteraan van de revolutionaire oorlog.”
Eliza hielp in feite de erfenis van Alexander levend te houden.
Na Alexanders dood aan het einde van Hamilton, zien we hoe Eliza verder gaat waar hij was gebleven, gebruikmakend van zijn brieven en connecties om een weeshuis en een erfenis op te bouwen. “Zonder haar toewijding aan het organiseren van zijn papieren, zou Hamilton gemakkelijk naar de vuilnisbelt van politieke schandalen of bijkomstige founding fathers zijn verwezen,” legde Elliott uit.
Gedurende bijna een halve eeuw na de dood van haar man verzamelde Eliza zijn geschriften, verzamelde papieren van andere Federalisten en verdedigde de reputatie van haar man tegen zijn critici, waaronder het argument dat hij de auteur was van George Washingtons “Farewell Address,” volgens het ANB. Het is voor een groot deel te danken aan Eliza (en haar zusters) dat Hamilton vandaag op uw scherm staat.