Keywords

Diabetes mellitus; Urineweginfecties; Antibioticaresistentie; Antibioticavoorschrijfpatronen

Diabetes Mellitus: Algemene achtergrond

Diabetes mellitus (DM) is een van de meest uitdagende gezondheidsproblemen van de 21e eeuw. Het wordt beschouwd als de 5de belangrijkste doodsoorzaak in de ontwikkelde landen. Het beïnvloedt elk aspect van het leven van patiënten, met inbegrip van de kwaliteit van leven (QoL), werkgelegenheid en zelfs het veroorzaken van vroegtijdig overlijden.

Globale last van DM

De wereldwijde prevalentie van DM blijft stijgen in een alarmerend tempo van 4,7% (108 miljoen DM-patiënten) in 1980 tot 8,5% (422 miljoen DM-patiënten) in 2014. In lagere- en middeninkomenslanden is de prevalentie van DM het afgelopen decennium sneller gestegen dan in hogere-inkomenslanden. Bovendien veroorzaakte DM in 2012 ongeveer 1,5 miljoen sterfgevallen. Ongecontroleerde DM veroorzaakte nog eens 2,2 miljoen sterfgevallen door het verhogen van de risico’s op verschillende ziekten zoals hart- en vaatziekten, nierziekten en andere ziekten. Van deze 3,7 miljoen sterfgevallen zijn 43% vroegtijdige sterfgevallen en deden zich voor vóór de leeftijd van 70 jaar. Het percentage vroegtijdige sterfgevallen dat aan diabetes wordt toegeschreven, is hoger in landen met lagere en middeninkomens dan in landen met hogere inkomens. In Azië hebben Aziaten naar schatting een hoger risico op het ontwikkelen van DM en een potentieel slechtere prognose dan niet-Aziaten. Verwacht wordt dat het aantal DM-patiënten tegen 2025 verdubbeld of meer dan verdubbeld zal zijn. Volgens het rapport van Global estimates of diabetes prevalence 2013, was de prevalentie van DM ongeveer 17,5% en heeft een vergelijkbare prevalentie in de Aziatische-Pacifische regio landen, d.w.z. Singapore, Brunei, Korea en Japan.

Literatuur Review

DM en infecties

Studies hebben aangetoond dat diabetespatiënten vatbaarder zijn voor verschillende soorten infecties dan niet-diabetici. Deze hoge incidentie van infecties wordt toegeschreven aan veranderde immuunfuncties zoals polymorfonucleaire leukocytenfunctie, adhesie fagocytose en chemotaxis. Met name acidose kan de polymorfonucleaire leukocytenfunctie verder onderdrukken. Bij diabetische patiënten is er een verzwakt antioxidantensysteem dat betrokken is bij de bactericide activiteit . Slechte glykemische controle is aangetoond door verschillende studies als een risicofactor voor het ontwikkelen van verschillende infecties .

Een verhoogde suikerspiegel leidt tot een veranderde immuunfunctie bij diabetespatiënten die significant geassocieerd is met verschillende aangeboren en adaptieve immuunsysteemdefecten, wat kan leiden tot een verhoging van het risico op het krijgen van UTI . Hyperglykemie wordt ook geassocieerd met verhoogde niveaus van ontstekingsmarkers. Al deze veranderingen maken diabetespatiënten vatbaar voor meer infecties zoals UTI, RTI, huid- en weke delen infecties (SSTI’s).

Common infections among patients with DM

Studies hebben aangetoond dat diabetespatiënten vatbaarder zijn voor verschillende soorten infecties dan niet-diabetici. Deze hoge incidentie van infecties wordt toegeschreven aan veranderde immuunfuncties zoals polymorfonucleaire leukocytenfunctie en adhesie fagocytose en chemotaxis. Met name acidose kan de polymorfonucleaire leukocytenfunctie verder onderdrukken. Bij diabetische patiënten is er een verzwakt antioxidantensysteem dat betrokken is bij de bactericide activiteit. Dus voor een goed herstel van infecties moeten de bloedglucosespiegels bij diabetespatiënten nauwlettend in de gaten worden gehouden en gecontroleerd. 14 jaar follow-up studie toonde aan dat van de 4748 diabetici 83,8% (3980) patiënten een ziekenhuisopname hadden als gevolg van infectie. Bovendien vertoonden diabetespatiënten een stijgende trend van ziekenhuisopname binnen de studieperiode (1996-2009) met een jaarlijkse stijging van 4%. Muller et al. beschreven dat de incidentie van verschillende soorten infecties hoger is bij DM-patiënten dan bij niet-diabetici. Bovenste luchtweginfecties (URTI’s) zijn de meest voorkomende infecties, namelijk 9,1% en 7,7%, terwijl onderste luchtweginfecties (LRTI’s) 5,7% en 5,6% bedroegen bij respectievelijk type 1 DM en type 2 DM. Verder zijn UTI’s 9,6% en 6,9% onder respectievelijk type 1 DM en type 2 DM, gevolgd door huid- en weke delen infecties, zoals weergegeven in tabel 1.

Tabel 1 Incidentie van infecties bij type 1 DM en type 2 DM worden hieronder gegeven tabel.

De belangrijkste infecties en de meest terugkerende infecties in verband met DM zijn RTI (longontsteking, influenza, tuberculose), UTI (asymptomatische bacteriurie, schimmelcystitis, emfysemateuze cystitis, bacteriële pyelonefritis, emfysemateuze cystitis en perinefrisch abces) Gastro-intestinale en leverinfecties (H. pylori-infectie, orale en oesofageale candidiasis, hepatitis C, hepatitis B), huid- en weke deleninfecties (voetinfecties, necrotiserende fasciitis, gangreen van Fournier), hoofd- en halsinfecties (invasieve externe otitis), sepsis, postoperatieve infecties, galboominfecties, peritonitis, blindedarmontsteking en HIV-infecties. Patiënten met matig gecontroleerde glycemie, d.w.z. HbA1c <8,0, lopen een hoger infectierisico. Huid-, slijmvlies- en nagelinfecties komen vaak voor bij diabetici. Huidinfecties komen bij 20% van de patiënten voor. In het Verenigd Koninkrijk is het risico van ziekenhuisopname bij diabetespatiënten als gevolg van huid- en weke delen infecties 6-7 keer zo hoog. Diabetische voetinfecties komen vaak voor en vereisen een multidisciplinair team voor behandeling.

UTI’s bij patiënten met DM

Verschillende studies hebben aangetoond dat de prevalentie van UTI hoog is bij diabetische patiënten. Een studie van Gillani et al. gedaan in Maleisië op de diabetische patiënten met diabetische ketoacidose (DKA) en concludeerde dat van de 967 patiënten 679 patiënten (70,2%) bacteriële infecties hadden, terwijl UTI waargenomen bij 198 patiënten (29,2%) . Chazan et al. concludeerden dat UTI’s vijf keer hoger zijn bij diabetici dan bij niet-diabetici. Terwijl Hoepelman et al. ontdekten dat het risico op UTI bij diabetespatiënten twee keer zo hoog was als bij niet-diabetici. UTI’s zijn ook ernstiger en hebben slechtere resultaten bij patiënten met DM. Lage urineconcentraties van interleukine-8 en interleukine-6 bij diabetici blijken samen te hangen met een lager aantal leukocyten in de urine, wat kan bijdragen tot een hogere incidentie en slechtere resultaten van UTI bij diabetische patiënten. Urinemonsters met een glucoseconcentratie van meer dan 5,5mmol/dl vertoonden een significante bacteriële groei dan normale urine. Hoge urineconcentraties kunnen fungeren als goede media voor uropathogenen en kunnen de groei van pathogene bacteriën in de urinewegen bevorderen. . Verschillende stoornissen in het immuunsysteem, slechte metabolische controle, en onvolledige blaaslediging als gevolg van autonome neuropathie kunnen allemaal bijdragen aan het verhoogde risico op UTI’s bij DM-patiënten. Bij diabetespatiënten is er een verhoogde aanhechting van bacteriën aan uroepitheelcellen, met name E. coli die fimbriae type 1 tot expressie brengen, hetgeen kan wijzen op een verhoogde pathogenese en prevalentie van bacteriurie bij diabetespatiënten. Diabetes wordt beschouwd als een risicofactor voor vroegtijdig klinisch falen na 72 uur van antibiotische behandeling bij vrouwen met acute pyelonefritis. Bij vrouwen met diabetes komen recidief en herinfectie vaker voor, namelijk respectievelijk 7,1% en 15,9%, terwijl dit bij vrouwen zonder diabetes respectievelijk 2,0% en 4,1% is. UTI’s komen vaker voor tijdens de zwangerschap en het optreden van UTI’s tijdens de zwangerschap is 56%, terwijl in het tweede trimester de incidentie bij zwangere vrouwen tot 50% kan oplopen. Hormonale veranderingen fysiologische en mechanische veranderingen (uitbreiding van de baarmoeder, vermindering van de blaas tonus, verminderde urinestroom uit de urineleider) tijdens de zwangerschap kan bacteriële groei vergemakkelijken en zwangere vrouwen meer vatbaar voor UTI’s

Tabel 2 geeft een overzicht van een aantal beschikbare literatuuroverzichten op tijdschriftartikelen met betrekking tot de UTI in DM en de prevalentie van UTI bij diabetische patiënten . Door te kijken naar studies, concludeerden ze allemaal dat er een hoge prevalentie van UTI’s onder diabetespatiënten is. Shah et al. en Yadav et al. vonden dat respectievelijk 40,2% en 38% van de DM-patiënten UTI hebben, terwijl Ijaz et al. , Pargavi et al. , Hirji et al. ook een hoge prevalentie van UTI’s vermeldden, namelijk respectievelijk 51%, 37% en 62%, terwijl Al-Rubeaan et al. en Hamdan et al. respectievelijk 25,2% en 19,5% vonden, zoals weergegeven in tabel 2. De incidentie- en prevalentiecijfers zijn hoger bij vrouwen dan bij mannen. De prevalentie van UTI is hoger bij patiënten met ongecontroleerde glykemie dan bij patiënten met gecontroleerde glykemie. Een hoog suikergehalte in de urine maakt patiënten vatbaar voor UTI’s . UTI’s komen vaker voor in de leeftijdsgroep ouder dan 55 jaar .

Tabel 2 Samenvatting van verwante studies over prevalentie van UTI, betrokken pathogeen en antibiotica gevoeligheid bij diabetespatiënten; Prevalentie van UTI bij diabetespatiënten.

Auteur Study Design/
Setting/Duration of Study (t)		 Diagnostisch instrument Conclusie
Shah et al. Retrospectieve studie
n=348
t=12 maanden		 Urine analyse rapporten Prevalentie van UTI=40,2%
Vrouwen=52,9%
Mannen=47.1%
Yadav et al. Prospectieve studie
n=100
t=10maanden		 Urine analyse Prevalentie van UTI is 38% bij diabetische patiënten. UTI kwam vaker voor bij vrouwen, namelijk 63,16%, terwijl de bijdrage van mannen 36,84% was bij de onderzochte personen. De hoge suikerspiegel is de belangrijkste oorzaak van de prevalentie van UTI onder de diabetische patiënten.
Ijaz et al. Beschrijvende, cross-sectionele studie
n=292
t=6maanden		 Urine analyse Prevalentie van UTI bij diabetespatiënten is 51%.
Prevalentie van UTI komt vaker voor bij patiënt meer dan 55 jaar dat is 68,6%.
Pargavi et al. Prospectieve studie
n=200
t= niet beschikbaar		 Microscopisch onderzoek van de urine Prevalentie van UTI=37%
Vrouwen=43%
Vrouwen=30%
Escherichia coli=56%
Klebsiella pneumonia=35%
Proteus mirabilis=85%
Sewify et al. Retrospectief
n=722
t=3jaar		 Urine analyse De prevalentie van UTI is hoog bij patiënten met ongecontroleerde glykemie (78,2%) dan bij patiënten met gecontroleerde glykemie (21,8%)
Hirji et al. Prospectieve studie
n=135620
1 jaar		 Oxford Medical Indexing System uit deze studie bleek dat 62% diabetespatiënten UTI kreeg bij 1 jaar follow-up.
Al-Rubeaan et al. Prospectieve ziekenhuisgebaseerde studie
n=1000
t=6maanden		 Urine analyse In deze studie werd een prevalentie van UTI gevonden van 25,2%
Heren: 7,2%
Vrouwen: 41,2%
Prevalentie van UTI in hoog bij diabetici met BMI boven 30 kg/m2.
Hamdan et al. Retrospectieve Cross-sectionele studie
n=200
t=6maanden		 Urine analyse Prevalentie van UTI bij diabetespatiënten was 19,5%
17.1% diabetici hebben symptomatische UTI terwijl 20,9% diabetici asymptomatische UTI hebben.

Uropathogenen in DM anti-microbiële resistentiepatronen

Over het algemeen wordt urine als steriel en kiemvrij beschouwd. Verschillende studies hebben aangetoond dat de meeste uropathogenen die verantwoordelijk zijn voor UTI’s het colon en de perianale regio koloniseren. Fecale ziekteverwekkers die met de opening van de plasbuis opstijgen, hechten zich aan de wand van de plasbuis, vermenigvuldigen zich en verplaatsen zich naar de blaas en veroorzaken daar klachten en symptomen. Meestal komen de uropathogenen via opstijgende routes via de urethra en verblijven in de richting van de blaas. Een verscheidenheid aan grampositieve bacteriën, gramnegatieve bacteriën en schimmels kunnen UTI’s veroorzaken. Volgens Pargavi et al. zijn Escherichia coli (E. coli) (56%), Klebsiella pneumonia (35%) en Proteus mirabilis (85%) de meest voorkomende uropathogenen die bij diabetische patiënten worden aangetroffen. Een studie van juli 2006 tot juni 2009 in Sabah General Hospital toonde aan dat de incidentie van UTI bij patiënten met de piek zich voordoet bij patiënten van 60 jaar en ouder. Infectie kwam vaker voor bij vrouwen en bij etnische Kadazan’s. E. coli (38,2%), Klebsiella (15,0%), Pseudomonas (9,5%), Candidaalbicans (7,3%), Enterobacter, Proteus mirabilis, Staphylococcus aureus werden ook vaker geïsoleerd. E. coli werd geïsoleerd in 77% (90 gevallen), Klebsiella spp. 8,5% (10 gevallen), Proteus spp. 3,4% (4 gevallen), Staphylococcus epidermidis 3,4% (4 gevallen), Staphylococcus saprophyticus 3,4% (4 gevallen), Streptococcus spp. 2,5% (3 gevallen), Enterococcus spp. 1,7% (2 gevallen), en Citrobacter spp. 0,85% (1 geval) . Uit een retrospectieve studie van Dash et al. blijkt dat Gram-negatieve aërobe staven in 78,2% van de gevallen de oorzaak zijn (E. coli komt het meest voor, namelijk 68,8%), terwijl Gram-positieve cocci en Candida verantwoordelijk zijn voor respectievelijk 20,8% en 1%. E. coli komt 94,7% voor. . De meest voorkomende bacteriën geïsoleerd uit urinemonsters waren E.coli 57,90% (meest voorkomend), Staphylococcus aureus 21,05%, Klebsiella species 15,79%, Enterococcus species, 2,63% en Pseudomonas species 2,63% . E.coli gevonden in 75.8% patiënten was de meest voorkomende uropathogeen, P.aeruginosa in 72.5%, Proteus in 69.8%, S.aureus in 67.8% patiënten. E. coli was de hoogste uropathogeen gevolgd door Streptococcus sp., Acinetobacter en Klebsiella pneumonia. Anderzijds vertoonde Meropenem geen resistentie tegen E. coli, Amikacin vertoonde 3% resistentie terwijl amoxicilline (94%) en ciprofloxacin (79%) de hoogste resistentie vertoonden.

Chaudhary et al. onthulden dat E. coli bijdraagt aan 55% van de gevallen van UTI bij diabetische patiënten. Imipenem was 95% effectief voor Gramnegatieve organismen terwijl Vancomycine 100% effectief is voor grampositieve cocci .

Tabel 3 geeft een samenvatting van enkele beschikbare literatuuroverzichten op tijdschriftartikelen met betrekking tot uropathogenen die betrokken zijn bij UTI en antimicrobiële resistentiepatroon van verschillende uropathogenen bij diabetische patiënten. E coli is de meest voorkomende uropathogeen bij alle diabetespatiënten, gevolgd door Klebsiella pneumoniae, Staphylococcus aureus, Enterococcus species, Pseudomonas species Candida species en anderen. De meeste uropathogenen zijn resistent tegen Amoxicilline, Ampicilline en Co-trimoxazol, terwijl de meerderheid van hen gevoelig is voor Ciprofloxacine, Nitrofurantoïne, Gentamicine, Amikacine en Imipenem.

Tabel 3 Uropathogenen betrokken bij UTI en antimicrobiële resistentiepatronen.

Auteur Study Design/
Setting/Duration of Study (t)		 Diagnostic tool Conclusie
Keah et al. Retrospectief cross-sectioneel
n= 225
t=1 jr. 		Urinekweek en gevoeligheid E. coli=77%
Klebsiella spp.=8,5%
Proteus spp.=3,4% Staphylococcus epidermidis=3.4%
Staphylococcus saprophyticus=3,4%
Streptococcus spp.=2,5%, Enterococcus spp=1,7%
Citrobacter spp.=0,85%
Resistentie:
Hieronder volgt het resistentieprofiel van verschillende antibiotica;
Ampicilline 63%
Amoxycilline-clavulanaat 3,7% Cefuroxime 1%
Cefalexine 3,8% Sulphamethoxazol-Trimethoprim 40,1%
Norfloxacine 8,6% Fosfomycine 1% en Pipemidinezuur 14.3%.
Dash et al. Retrospectieve studie
n=1670
t=2,5jr 		Gramnegatieve aerobe staven zijn verantwoordelijk voor 78,2% (E coli68,8%) gevallen. Terwijl Gram-positieve cocci verantwoordelijk zijn voor 20,8% en Candida spp. 1% gevallen van UTI bij diabetici.
E.coli is 94,7% resistent tegen ampicilline, 63,7% tegen Augmentin, 51.9% tegen Co-trimoxazol, 9,8% tegen Nitrofurantoïne, 66,7% tegen Cefaclor, 58,2% tegen Cefpodoxime, 53,4% tegen Ciprofloxacine, 47,1% tegen Ofloxacine, 15,9% tegen Gentamicine en 5,8% tegen Amikacine.
Yadav et al. Prospectieve studie
n=100
t=10maanden 		Geneiskweek en gevoeligheid De meest voorkomende bacteriën geïsoleerd uit urinemonster waren Escherichia coli 57.90% (meest voorkomend) Staphylococcus aureus 21,05%, Klebsiella species 15,79%, Enterococcus species, 2,63% en Pseudomonas species 2,63%. Gram-positieve bacteriën waren gevoeliger voor Gentamycin, Vancomycin, Linezolid, Teichoplanin, Cotrimoxazole, Ampicilin terwijl
Gram-negatieve bacteriën meer gevoeligheid toonden voor Polymyxin B, Nitrofurantoin, Carbapenems, Cefazolin en Gentamycin.
Ijaz et al. Beschrijvende, cross-sectionele studie
n=292
t= 6maanden		 Urienkweek en gevoeligheid E.coli gevonden bij 75,8% patiënten was de meest voorkomende uropathogeen, P.aeruginosa in 72,5%, Proteus in 69,8%, S.aureus in 67,8% patiënten.
De meeste van bovengenoemde uropathogenen zijn resistent tegen Augmentin terwijl Gentamicin maximale gevoeligheid vertoonde.
Chaudhary et al. Prospectieve studie
n=125
t=6months		 Urine cultuur en gevoeligheid UTI’s zijn frequent bij patiënten met diabetes meest frequente uropathogeen was E. coli (51%)
Imipenem 95% effectief voor Gram-negatieve organismen terwijl Vancomycine 100% effectief is voor Gram-positieve cocci.
Pargavi et al. Prospectieve studie
n=200
t=Niet beschikbaar		 Urienkweek en gevoeligheid Van alle uropathogenen kwam E. coli het meest voor, gevolgd door
Klebsiella pneumoniae en Proteus mirabilis. Antibiotische gevoeligheidstests toonden aan dat Ofloxacin, Nalidixinezuur en Ciprofloxacin het meest effectief waren tegen bovengenoemde uropathogenen, terwijl Ampicilline, Gentamicine en Carbenicilline slecht effectief waren tegen bovengenoemde pathogenen.
Shill et al. Retrospectieve studie
n=78
t=6maanden		 Urienkweek en gevoeligheid E. coli was de hoogste uropathogeen gevolgd door Streptococcus sp., Acinetobacter en Klebsiella pneumonia.
Resistentiepatroon waargenomen bij de bestudeerde proefpersonen zijn
Amoxicilline: 78%
Ciprofloxacine: 72.8%
Cefradine 60,4%
Cefixime 51,2%
Ceftriaxone 50,9 Nitrofurantoïne 50,9% Cefepime 45,4%
Gentamicine 44,9%
Amikacine 23.6%
Meropenem 9%
Dus meropenem toonde de minste resistentie terwijl Amoxicilline de hoogste resistentie toonde
Hamdan et al. Cross-sectionele studie
n=200
t=6maanden		 Urinekweek en gevoeligheid E. coli was het meest frequente isolaat gevolgd door K. pneumonia. Multi-drug resistentie werd waargenomen in 28.2% van het totaal aantal isolaten. 97% van de Gram-negatieve bacteriën was gevoelig voor cefalexine, terwijl alle Gram-negatieve organismen een gevoeligheid van 100% vertoonden voor gentamicine.

Voorschrijfpatronen van antibiotica voor UTI bij diabetespatiënten

Gorter et al. vergeleken het voorschrijfpatroon van antibiotica voor UTI bij diabetespatiënten en niet-diabetici en vonden dat het voorschrijfpatroon van antibiotica significant verschilde tussen diabetespatiënten en niet-diabetici. Teng et al. ontdekten dat het voorschrijfpercentage van antibiotica voor UTI 57,1% bedroeg, zonder significant verschil tussen openbare en privé-klinieken in Maleisië. Penicilline 40%, cotrimoxazol 38,5%, cefalosporines 13,3%, macroliden 3,3%, chinolonen 1,7% en tetracyclines 3,3% voorgeschreven voor patiënten met UTI’s . Bij analyse van het voorschrijfgedrag is gebleken dat de behandeling van ongecompliceerde UTI bij diabetespatiënten met Norfloxacine niet volgens de nationale Nederlandse richtlijnen is, zoals blijkt uit tabel 4.

Tabel 4 Voorschrijfgedrag van antibiotica voor UTI bij diabetespatiënten.

Auteur Study Design/
Setting/Duration of Study (t)		 Outcome Scales Conclusie
Ramanath et al. Prospectieve cross-sectionele studie
n=136
t=9 maanden		 Voorschrijfanalyse Voorschrijftrends voor in-patiënten was Ceftriaxone 68% (meest voorkomend) Cefotaxime 12,2% en Ciprofloxacin 7,3%
Terwijl voor out-patiënten Ciprofloxacin 28,4%, Norfloxacin 22.1% en Nitrofurantoïne 18,9% voorgeschreven.
Naik et al. Retrospectieve observationele studie
t=6maanden
n=47 		Voorschrijfanalyse onder zwangeren Voor UTI was
Ceftriaxon het meest voorgeschreven antibioticum, gevolgd door Cefotaxime. Alle onderzochte zwangere vrouwen werden ook behandeld met Cefotaxime en Ceftriaxone
Gorter et al. Retrospectieve studie
(n=7063)		 Voorschrijfanalyse Het voorschrijfpatroon van antibioticum was significant verschillend tussen diabetespatiënten en niet-diabetici.
Teng et al. Retrospectieve studie
n=105
t=3maanden		 Voorschrijfanalyse In voorschrijftrend van antibioticum voor UTI is er geen significant verschil tussen openbare en privéklinieken in Maleisië.
Chneeberger et al. Retrospectieve studie
n=10.366
t=7jaar		 Nederlandse registratiedatabase 96,1% antimicrobieel voorgeschreven aan patiënten met UTI door huisartsen. Norfloxacine voor ongecompliceerde UTI was niet volgens de Nationale Nederlandse richtlijnen.

Bovenstaande tabel vat een aantal beschikbare literatuuroverzichten over tijdschriftartikel samen met betrekking tot de UTI bij DM en het voorschrijfpatroon.

Conclusie

DM is een chronische aandoening en veroorzaakt een aantal afwijkingen en metabole stoornissen bij DM patiënt. Verschillende studies concluderen dat DM verantwoordelijk is voor een verhoogd aantal infecties en ook UTI’s behoren tot deze infecties. UTI’s komen vaker voor en hebben waarschijnlijk een gecompliceerder beloop bij DM-patiënten. Over het algemeen is de prevalentie van UTI’s bij DM-patiënten hoog. Verschillende studies bevestigden dat ongecontroleerde DM significant geassocieerd is met meer UTI. Bovendien was de prevalentie bij vrouwen hoger dan bij mannen. Blaasontsteking is de meest voorkomende vorm van UTI. De meest voorkomende uropathogeen geïdentificeerd uit de urine van DM patiënten is E. coli gevolgd door Klebsiella pneumoniae. Het resistentiepatroon van antibiotica is zeer variabel, maar de meeste bacteriën vertoonden resistentie tegen ampicilline, TMP/SMX en cefotaxime. Voorschrijfpatronen toonden aan dat cefalosporines de meest voorgeschreven antibiotica waren, gevolgd door penicilline.

Registratie van studie

De studie werd geregistreerd bij het Maleisische Nationale Register voor Medisch Onderzoek (NMRR). NMRR ID: NMRR-17-901-35420.

Ethische goedkeuring van de studie

Dit artikel bevat geen studies met menselijke of dierlijke proefpersonen uitgevoerd door een van de auteurs. Alle aspecten en protocollen van deze studie zijn beoordeeld door CRC en MREC. Met de toestemming en goedkeuring van commissie werd de studie gestart.

  1. Prabhakar PK (2016) Pathofysiologie van secundaire complicaties van DM. Asian Journal of Pharmaceutical and Clinical Research 9: 32-36.
  2. Dierena SV, Beulens JWJ, Schouwa YTVD, Grobbee DE, Neal B (2010) The global burden of diabetes and its complications: an emerging pandemic. European Journal of Cardiovascular Prevention & Rehabilitation 17: 3-8.
  3. WHO (2016) Diabetes country profiles (Malaysia). World Health Organization.
  4. Khan NA, Wang H, Anand S, Yan J, Campbell NRC, et al. (2011) Ethnicity and Sex Affect Diabetes Incidence. Diabetes Care 34: 96-101.
  5. Shah BR, Hux JE (2003) Quantifying the Risk of Infectious Diseases for People with Diabetes. Diabetes Care 26: 510-513.
  6. Delamaire M, Maugendre D, Moreno M, Goff MCL, Allannic H, et al. (1997) Impaired Leucocyte Functions in Diabetic Patients. Diabet Med 14: 29-34.
  7. Muchova J, Liptakova A, Országhova Z, Garaiova I, Tison P, et al. (1999) Antioxidant systems in polymorphonuclear leucocytes of Type 2 diabetes mellitus. Diabet Med 16: 74-78.
  8. Shah BR, Hux JE (2003) Quantifying the Risk of Infectious Diseases for People with Diabetes. Diabetes Care 26: 510-513.
  9. Thomsen RW, Riis AH, Kjeldsen S, Schønheyder HC (2011) Impact of diabetes and poor glycaemic control on risk of bacteraemia with haemolytic streptococci groups A , B , and G. J Infect 63: 8-16.
  10. Valerius NH, Eff C, Hansen NE, Karle H, Nerup J, et al. (1982) Neutrophil and Lymphocyte Function in Patients with Diabetes Mellitus. Acta Med Scand 211: 463-467.
  11. Gordin D, Forsblom C, Ronnback M, Parkkonen M, Wade J, et al. (2008) Acute hyperglykemie induceert een ontstekingsreactie bij jonge patiënten met type 1 diabetes. Ann Med 40: 627-633.
  12. Cherney DZI, Scholey JW, Sochett E, Bradley TT, Reich HN (2011) The Acute Effect of Clamped Hyperglycemia on the Urinary Excretion of Inflammatory Cytokines/Chemokines in Uncomplicated. Diabetes Care 34: 177-180.
  13. McMahon MM, Bistrian BR (1995) Host defenses and susceptibility to infection in patients with diabetes mellitus. Infect Dis Clin North Am 9: 1-9.
  14. Simonsen JR, Harjutsalo V, Järvinen A, Kirveskari J, Forsblom C, et al. (2015) Bacteriële infecties bij patiënten met type 1 diabetes : een 14-jarig follow-up onderzoek. BMJ Open Diabetes Research and Care 67: 1-9.
  15. Casqueiro J, Casqueiro J, Alves C (2012) Infecties bij patiënten met DM : een overzicht van de pathogenese. Indian J Endocrinol Metab 16: 27-36.
  16. Peleg AY, Mccarthy JS, McCarthy JC, Davis TME (2007) Common infections in diabetes:pathogenesis, management and relationship to glycaemic control. Diabetes Metab Res Rev 23: 3-13.
  17. Currie CJ, Morgan CL, Peters JR (1998) The epidemiology of inpatient care for peripheral vascular disease, infection, neuropathy and ulceration in diabetes. Diabetes Care 21: 42-47.
  18. Romano G, Moretti G, Benedetto AD, Giofrè C, Cesare ED, et al. (1998) Skin lesions in diabetes mellitus: prevalence and clinical correlations. Diabetes Res Clin Pract 39: 101-106.
  19. Sewify M, Nair S, Warsame S, Murad M, Alhubail A, et al. (2016) Prevalentie van UTI en Antimicrobiële Gevoeligheid onder Diabetische Patiënten met Gecontroleerde en Ongecontroleerde Glycemie in Koeweit. Journal of Diabetes Research 2016: 1-7.
  20. Yadav SK, Kumar S, Tak V, Kumar D, Kushwaha S (2015) Prevalentie van UTI onder Diabetici. Annals of International Medical and Dental Research 1: 264-267.
  21. Pargavi B, Mekala T, Selvi AT, Moorthy K (2011) Prevalentie van UTI onder Diabetespatiënten in Vandavasi , Tamil Nadu , India . International Journal of Biological Technology 2: 42-45.
  22. Gillani SW, Azhar S, Sulaiman SAS, Sundram S (2012) Prediction and rate of infections in diabetes mellitus patients with diabetes ketoacidosis in Penang. Maleisië. Journal of Epidemiology 2: 1-6.
  23. Nitzan B, Elias M, Chazan B, Saliba W (2015) Urineweginfecties bij patiënten met type 2 diabetes mellitus: review of prevalence, diagnosis, and management. Dovepress Journal 8: 129-136.
  24. Hoepelman AIM, Meiland R, Geerlings SE (2003) Pathogenesis and management of bacterial urinary tract infections in adult patients with diabetes mellitus. Int J Antimicrob Agents 22: 35-43.
  25. Geerlings S, Fonseca V, Castro-diaz D, List J, Parikh S (2014) Genitale en UTI’s bij diabetes : Impact van farmacologisch geïnduceerde glucosurie. Diabetes Research and Clinical Practice 103: 373-381.
  26. Chen SL, Jackson SL, Boyko EJ (2009) Diabetes Mellitus and Urinary Tract Infection : Epidemiology, Pathogenesis and Proposed Studies in Animal Models. The Journal of Urology 182: S51-S56.
  27. Hoepelman AIM, Meiland R, Geerlings SE (2003) Pathogenesis and management of bacterial urinary tract infections in adult patients with diabetes mellitus. Int J Antimicrob Agents 22: 35-43.
  28. Wie SH, Ki M, Kim J, Cho YK, Lee JS, et al. (2014) Clinical characteristics predicting early clinical failure after 72 h of antibiotic treatment in women with community-onset acute pyelonephritis: a prospective multicentre study. Clin Microbiol Infect 20: 721-729.
  29. Muller LMAJ, Gorter KJ, Hak E, Goudzwaard WL, Schellevis FG, et al. (2005) Increased Risk of Common Infections in Patients with Type 1 and Type 2 DM. Clin Infect Dis 41: 281-288.
  30. Ojide CK, Wagbatsoma VA, Kalu EI, Nwadike VU (2014) Asymptomatische bacteriurie bij vrouwen in de prenatale zorg in een tertiair ziekenhuis in Benin, Nigeria. Niger J Exp Clin Biosci 2: 79-85.
  31. Vasudevan R (2014) UTI: An Overview of the Infection and the Associated Risk Factors. J Microbiol Exp 1: 1-15.
  32. Chaudhary BL, Chandra C, Shukla S (2014) Bacteriology Of UTI And Antibiotic Susceptibility Pattern Among diabetic patients. International Journal of Bioassays 3: 3224-3227.
  33. Hirji I, Guo Z, Andersson SW, Hammar N, Gomez-Caminero A (2012) Incidentie van UTI bij patiënten met type 2 diabetes in de UK General Practice Research Database. Journal of Diabetes and Its Complications 26: 513-516.
  34. Al-Rubeaan KA, Moharram O, Al-Naqeb D, Hassan A, Rafiullah MRM (2013) Prevalentie van UTI en risicofactoren bij Saudische patiënten met diabetes. World Journal of Urology 31: 573-578.
  35. Hamdan HZ, Kubbara E, Adam AM, Hassan OS, Suliman SO, et al. (2015) UTIs and antimicrobial sensitivity among diabetic patients at Khartoum , Sudan. Annals of Clinical Microbiology and Antimicrobials 14: 1-6.
  36. Keah SH, Wee EC, Chng KS, Keah K (2007) Antimicrobial Susceptibility Of Community-Acquired Uropathogens In General. Malays Fam Physician 2: 64-69
  37. Dash M, Padhi S, Mohanty I, Panda P, Parida B (2013) Antimicrobial resistance in pathogens causing UTIs in a rural community of Odisha , India. J Family Community Med 20: 20-26.
  38. Shill MC, Huda NH, Moain FB, Karmakar UK (2010) Prevalence of Uropathogens in Diabetic Patients and Their Corresponding Resistance Pattern: Resultaten van een onderzoek uitgevoerd in diagnostische centra in Dhaka, Bangladesh. Oman Med J 25: 282-286.
  39. Ramanath KV, Shafiya SB (2011) Voorschrijfpatroon van antibioticagebruik voor UTI behandeld in een landelijk tertiair zorgziekenhuis. Indian Journal of Pharmacy Practice 4: 57-63.
  40. Naik H, Devi A, Mj S (2016) Patroon van antibioticareceptuur bij UTI. Indian Journal of Pharmacy and Pharmacology 3: 59-62.
  41. Gorter KJ, Hak E, Zuithoff NPA, Hoepelman AIM, Rutten GEHM (2010) Risk of recurrent acute lower UTIs and prescription pattern of antibiotics in women with and without diabetes in primary care. Oxford University Press 27: 379-385.
  42. Teng CL, Lee V, Mimi O (2011) Antibiotica voor URTI en UTI, Prescribing in Malaysian primary care settings. Australian Family Physician 40: 325-329.
  43. Chneeberger C, Stolk RP, Devries JH, Chneeberger PM, Herings RM, et al. (2008) Differences in the Pattern of Antibiotic Prescription Profile and Recurrence Rate for Possible UTIs in Diabetes. Diabetes Care 31: 1380-1385.
  44. Ijaz M, Ali S, Khan SM, Hassan M, Bangesh IH (2014) Urinary Tract Infection in Diabetic Patients; Causative Bacteria and Antibiotic Sensitivity. Journal of Medical Sciences 22: 110-114.
  45. Shah MA, Kassab YW, Anwar MF, Al-dahoul HK, Menon S, et al. (2019) Prevalentie en geassocieerde factoren van urineweginfecties bij diabetische patiënten. Health Sci J 13: 646.
  46. Mustafa M, Tamin J, Balingi J (2012) Urineweginfecties in een algemeen ziekenhuis in Sabah. J Pharmacy Biological Sci 1: 44-48.

By: adminPosted on

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.