Halo, een van de vele optische atmosferische verschijnselen die optreden wanneer de zon of de maan schijnt door dunne wolken die uit ijskristallen bestaan. Deze verschijnselen kunnen te wijten zijn aan de breking van licht dat door de kristallen gaat, of aan de weerkaatsing van licht van de kristalvlakken, of aan een combinatie van beide effecten. Brekingseffecten geven aanleiding tot kleurscheiding doordat de verschillende kleuren waaruit het invallende licht bestaat, een licht verschillende buiging vertonen wanneer het door de kristallen gaat. Reflectieverschijnselen daarentegen zijn witachtig van kleur, omdat het invallende licht niet wordt opgesplitst in de samenstellende kleuren, maar elke golflengte onder dezelfde hoek wordt weerkaatst.

halo

Halo en zonnehond met een schitterende grotere boog, Zuidpool. De zon is verduisterd.

National Oceanic and Atmospheric Administration

De meest voorkomende halo is de 22° halo, een reeks gekleurde bogen, of in sommige gevallen volledige cirkels, met een hoekstraal van 22° met de zon of maan in het centrum. De kleurvolgorde is rood aan de binnenkant en blauw aan de buitenkant, tegengesteld aan die van de atmosferische corona.

Minder frequent waargenomen verschijnselen, zoals parhelia, zonnepilaren, raakbogen, zonnekruisen, en andere, zijn ook toe te schrijven aan de weerkaatsing of breking van zonlicht of maanlicht door ijskristallen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.