Wetenschappelijke classificatie
Gewone naam gharial Koninkrijk Animalia Phylum Chordata Klasse Reptilia Orde Crocodylia Familie Gavialidae Geslacht Soort Gavialis gangeticus
Snelle feiten
Beschrijving Krokodilachtig voorkomen met een kenmerkende lange, smalle snuit en tot 110 vlijmscherpe in elkaar grijpende tanden. De mannetjes zijn tussen 5 en 6,5 m. groot. De vrouwtjes zijn kleiner, tussen 3,5 en 4 m. Gewicht Volwassen dieren wegen tussen 159 en 181 kg. Dieet Jonge gharials voeden zich met een grote verscheidenheid aan insecten en prooien met een klein lichaam, zoals kikkers. Volwassen dieren voeden zich bijna uitsluitend met vis. Broedtijd 2,5 tot 3 maanden
Geslachtsrijpheid Vrouwtjes zijn geslachtsrijp rond de leeftijd van 10 jaar, wanneer ze ongeveer 3 m lang zijn. Mannetjes zijn geslachtsrijp rond de leeftijd van 15 tot 18 jaar, wanneer ze ongeveer 3,5 m lang zijn. Levensduur Tot 60 jaar Bereik Noord- en Oost-India, Nepal, Pakistan en Bangladesh Habitat Rivierachtige habitats met zandige oevers Populatie Wereldwijd: 200 broedende individuen Status IUCN: Ernstig bedreigd
CITES: Bijlage I
USFWS: Endangered
Fun Facts
- Gharials hebben tussen 106 en 110 in elkaar grijpende, vlijmscherpe tanden, waarmee ze glibberige vis kunnen vangen. De lange, smalle snuiten van gharials hebben een lage weerstand, waardoor hun snelheid door het water toeneemt.
- Zoutuitscheidende klieren op de tongen van gharials helpen hen om een zoute (zoute) omgeving te verdragen.
- Van alle krokodilachtigen hebben gharialen de grootste eieren, die ongeveer 160 gram per stuk wegen.
- Gharial eieren zijn temperatuurafhankelijk, wat betekent dat het geslacht van de jongen afhangt van de temperatuur waarin ze uitgebroed worden. In het algemeen worden mannetjes geboren bij warme temperaturen en vrouwtjes bij koele temperaturen.
- De jongen wegen 75 tot 130 g en meten 32,5 tot 39,2 cm.
- In tegenstelling tot de meeste krokodilachtigen kunnen vrouwelijke gharialen hun jongen niet naar het water helpen door hun unieke kaakstructuur. Wel beschermen ze hun jongen nog enkele weken na het uitkomen rond de nestplaats.
- Volwassen mannelijke gharials hebben een afgeronde groei op het puntje van hun snuit, een ghara genoemd. Het verbetert de vocale communicatie door te fungeren als een resonator die een luide zoemende roep voortbrengt. De ghara is ook een visuele stimulans voor de wijfjes tijdens het broedseizoen en helpt bij de productie van luchtbellen tijdens de balts. Mannetjes beginnen hun ghara’s te ontwikkelen rond de leeftijd van 10 jaar.
- Zoals alle reptielen zijn gavialen ectotherm, afhankelijk van externe warmtebronnen om hun lichaamstemperatuur te regelen.
- Zeer behendig in een waterige omgeving, hebben gavialen afgeplatte, gespierde staarten en voeten met zwemvliezen die hen helpen zich door het water voort te bewegen.
- Gharials koesteren zich vaak in de zon om hun lichaamstemperatuur te verhogen, wat resulteert in een betere mobiliteit en spijsvertering.
- Gharials hebben een structuur aan de achterkant van het oog, achter het netvlies, genaamd het tapetum lucidum, die hun nachtzicht verbetert. Deze spiegelachtige structuur weerkaatst het licht (dat nog niet door het oog is geabsorbeerd) een tweede maal in het oog om een helderder beeld te helpen produceren. Het tapetum lucidum zorgt ervoor dat hun ogen ’s nachts oplichten als er licht op wordt geschenen.
Ecologie en instandhouding
In 2007 werden gharials door de IUCN van de status bedreigd naar kritisch bedreigd verplaatst. De gharialpopulaties zijn met 58% afgenomen; het aantal broedende volwassenen is gedaald van 436 in 1997 tot 182 in 2006. Het verlies van habitats door de bouw van dammen, irrigatieprojecten, zandwinning en kunstmatige dijken heeft de gharialpopulaties sterk verminderd. Momenteel beslaan ze 2% van hun vroegere verspreidingsgebied.