Gebroken been | This Unruly

Wat is een gebroken been?

Een gebroken been is een scheur in een of meer van de lange beenderen in het boven- of onderbeen. Een botbreuk, ook wel fractuur genoemd, ontstaat wanneer door een val of ongeval meer druk op het bot wordt uitgeoefend dan het aankan, waardoor het breekt. Slechte voeding, een calciumarm dieet en overgewicht kunnen het risico op een breuk bij een kind vergroten.

Een kind met een gebroken been moet zo snel mogelijk medische hulp krijgen. De botten van kinderen genezen veel sneller dan die van volwassenen. Daarom is het belangrijk dat een arts ervoor zorgt dat het gebroken bot van een kind in een goede positie wordt geplaatst voordat het begint te genezen. Bij tijdige behandeling herstellen de meeste kinderen volledig en kunnen ze het geblesseerde been weer volledig gebruiken.

Wat zijn de lange beenderen van het been?

Breuken in het been kunnen optreden in een of meer van de drie lange beenderen in het been: het dijbeen, het scheenbeen en het kuitbeen.

Femur (dijbeen)

Het femur is het grootste, sterkste en langste bot in het lichaam.
Het bovenste deel van het femur past in het heupgewricht bij het bekken. Het onderste deel van het dijbeen sluit aan op de bovenkant van het scheenbeen, en maakt deel uit van het kniegewricht.
Omdat het dijbeen zo sterk en groot is, heeft het de neiging alleen onder grote kracht te breken. Gebroken dijbenen vereisen vaak een operatie.

Tibia (scheenbeen)

Het tibia is een van de twee botten in het onderbeen en het op een na grootste bot in het been.
De bovenkant van het scheenbeen vormt het onderste deel van het kniegewricht. Het onderste uiteinde van het scheenbeen vormt het bovenste deel van het enkelgewricht.
Omdat ze dicht bij elkaar liggen, breken het scheenbeen en het kuitbeen vaak samen. Een gebroken tibia-fibula is het meest voorkomende letsel aan een lang bot.

Fibula (kuitbeen)

De fibula is het kleinste van de twee lange beenderen in het onderbeen.
De bovenkant van de fibula zit vast aan een deel van de hamstring, een spier in de achterkant van het bovenbeen en de buitenste ligamenten van de knie. Het onderste uiteinde van het kuitbeen vormt het buitenste deel van het enkelgewricht en helpt de enkel te stabiliseren.
De term “gebroken enkel” verwijst meestal naar een gebroken onderste uiteinde van het kuitbeen.

Het scheenbeen en het kuitbeen zijn ook vatbaar voor stressfracturen, haarscheurtjes die worden veroorzaakt door herhaalde stress op hetzelfde deel van het lichaam. Stressfracturen worden vaak gezien bij hardlopen en andere sporten met veel herhalende impact. Er is vaak niet één traumatische gebeurtenis die in verband wordt gebracht met een stressfractuur.

Wat zijn de symptomen van een gebroken been?

Als het breekt, kan een bot een knappend geluid maken of acute pijn veroorzaken. Andere symptomen van een gebroken been zijn:

pijn bij bewegen of gewicht op het been zetten
weigering om te lopen – komt het meest voor bij peuters
pijn, zwelling, blauwe plekken, roodheid of gevoeligheid
merkbare misvorming op de pijnlijke plaats

Neem onmiddellijk contact op met een arts als uw kind een van de symptomen van een gebroken been heeft. Als u ziet dat het bot door de huid heen steekt, beweeg uw kind dan niet en bel onmiddellijk 112.

Wat veroorzaakt een gebroken been?

De meeste gebroken benen worden veroorzaakt door een val of grote kracht. Als er te veel druk op het been komt te staan, breekt het bot. Veel voorkomende oorzaken zijn:

vallen of verdraaien, vaak geassocieerd met schaatsen, skiën of snowboarden
vallen van een hoogte, zoals van een trampoline of speelplaatsstructuur
een directe kracht die op het been wordt uitgeoefend terwijl de voet op zijn plaats staat, veel voorkomend bij voetbal, hockey, voetbal en basketbal

Hoe wordt de diagnose van een gebroken been gesteld?

Doctoren gebruiken diagnostische tests om vast te stellen of een been gebroken is. Deze omvatten:

Röntgenstralen gebruiken onzichtbare elektromagnetische energiestralen om beelden van botten op film te produceren. Deze test is meestal voldoende om de meeste breuken te diagnosticeren.
Magnetic resonance imaging (MRI) maakt gebruik van een combinatie van grote magneten, radiofrequenties en een computer om gedetailleerde beelden van organen en zachte weefselstructuren, zoals ligamenten en pezen, in het lichaam te produceren.
Computertomografie-scans (CT, CAT-scan) maken gebruik van een combinatie van röntgenstralen en computertechnologie om dwarsdoorsnedebeelden (vaak plakken genoemd) te produceren, zowel horizontaal als verticaal. Dit geeft meer details van botbreuken.
Botscans zijn niet-invasieve beeldvormingstechnieken die een radioactieve stof gebruiken om ontstekingen rond botten zichtbaar te maken. In tegenstelling tot een gewone röntgenfoto of CT-scan, toont een botscan het botmetabolisme en de celactiviteit.

Wat zijn de behandelingen voor een gebroken been?

De behandeling van uw kind hangt af van de plaats, de complexiteit en de ernst van zijn of haar botbreuk. De arts van uw kind kan een of een combinatie van de volgende behandelingen aanraden:

Vermindering zet een gebroken bot op zijn plaats, zodat het goed geneest. Dit wordt meestal gedaan op de spoedeisende hulp met medicijnen om de pijn te beheersen terwijl artsen de breuk uitlijnen.
Spalken wikkelen een deel om het been en worden op zijn plaats gehouden door een elastisch verband. Artsen zullen meestal een spalk om een pas gebroken bot doen en deze vervangen door een gips zodra de zwelling is afgenomen. Spalken worden ook gebruikt voor kleine breuken.
Gips omsluit het hele been om het gekwetste gebied te beschermen tegen beweging of stoten en het gebroken bot de kans te geven in de juiste positie te genezen. Bij de meeste beenbreuken is gips nodig.
Een operatie kan nodig zijn als de twee uiteinden van het gebroken bot te ver van elkaar zijn verschoven (verschoven breuk). Een chirurg kan metalen staven of platen en schroeven in het bot (interne fixatie) of pennen en staven buiten het lichaam (externe fixatie) plaatsen om de botfragmenten op hun plaats te houden terwijl het been geneest.
Fysiotherapie kan helpen het been te versterken en de volledige functie te herstellen nadat de breuk is genezen.

Is het mogelijk om het risico van een kind op een gebroken been te verminderen?

U kunt het risico van uw kind op een gebroken been op verschillende manieren verkleinen:

Overdreven risicovolle activiteiten waarbij uw kind het risico loopt van een ernstige val of ongeluk, ontmoedigen.
Voordat uw kind op een fiets of step gaat rijden, moet u ervoor zorgen dat het kind een goed evenwicht heeft en dat het materiaal in goede staat is en de juiste maat voor hem heeft. Uw kind moet tijdens het fietsen of steppen altijd een helm dragen.
Zorg ervoor dat uw kind tijdens georganiseerde sporten de juiste veiligheidsuitrusting draagt.
Stimuleer gewichtdragende lichaamsbeweging. Dit omvat lopen, rennen, dansen, touwtje springen en elke andere activiteit waarbij de benen van uw kind hun eigen gewicht dragen.
Om het risico van een stressfractuur bij een atleet te verminderen, moet u uw kind aanmoedigen om te crosstrainen en tijd vrij te maken voor herstel.
Zorg ervoor dat uw kind een gezonde, vetarme voeding eet die rijk is aan eiwitten, vezels, calcium en vitamine D.
Ontmoedig uw kind om te veel tijd door te brengen met tv-kijken, computerspelletjes of andere sedentaire activiteiten.

Hoe wij beenbreuken behandelen

Ieder jaar behandelt het Centrum voor orthopedie en sportgeneeskunde van het Boston Children’s Hospital duizenden kinderen, adolescenten en jongvolwassenen met breuken van allerlei complexiteit. Onze pediatrische expertise maakt een nauwkeurige diagnose mogelijk van aandoeningen die verband houden met het groeiende bewegingsapparaat en de ontwikkeling van optimale zorgplannen.

Onze Orthopedic Urgent Care Clinic behandelt patiënten met orthopedische verwondingen die onmiddellijke medische aandacht vereisen, maar die niet ernstig genoeg zijn om spoedeisende hulp te vereisen. Wij bieden spoedeisende zorg op vier locaties – Boston, Waltham, Peabody, en Weymouth.