Ernst Weber, (geboren 6 sept. 1901, Wenen, Oostenrijk – overleden 15 feb. 1996, Columbus, N.C., U.S.), in Oostenrijk geboren Amerikaanse ingenieur die een pionier was in de ontwikkeling van microgolf-communicatieapparatuur en die toezag op de groei van het Polytechnic Institute in New York City.
Weber werd opgeleid in Oostenrijk en werkte in Wenen en Berlijn als onderzoeksingenieur (1924-30) voordat hij naar de Verenigde Staten ging, waar hij besloot te blijven. In 1930 werd hij gastprofessor aan het Polytechnic Institute of Brooklyn (nu Polytechnic University) in New York City, waar hij verschillende academische posten bekleedde om hoofd te worden van het onderzoek en de graduate studies in elektrotechniek (1942-45). Daarna was hij directeur van het Microwave Research Institute (1945-57) en vice-president voor onderzoek (1957-63). Hij was president van het Polytechnic Institute van 1958 tot 1969 en president emeritus vanaf 1969. Hij hielp het Polytechnic Institute om te vormen tot een van ’s lands toonaangevende centra voor wetenschap en techniek.
Uitgenodigd om zich aan het begin van de Tweede Wereldoorlog aan te sluiten bij het door de overheid gesponsorde Office of Scientific Research and Development, koos Weber ervoor het weinig verkende maar uiterst belangrijke gebied van de microgolftechnologie te bestuderen. Met zijn medewerkers ontwikkelde hij een apparaat voor nauwkeurige regeling van microgolven dat nuttig bleek bij veldproeven met radar en bouwde hij meetapparatuur voor microgolven.