Joden drinken niet.
Ze houden geen cocktailparty’s zoals de heidenen; nu en voor altijd, zijn ze veel meer gericht op eten.
Ja, juist.
Laten we beginnen met een paar vragen.
Drink je wel eens meer, of vaker, dan je van plan was?
Voel je je een beetje “off” als je niet kunt drinken wanneer je wilt en hoe je wilt?
Heb je op bruiloften of andere vreugdevolle gelegenheden soms moeite je te herinneren wat je hebt gedaan of gezegd? (Of dat je misschien getrouwd bent zonder het te beseffen?)
Wanneer je een bar mitswa bijwoont, is de bar dan groter dan de mitswa?
Beschouw je het als “alcoholmisbruik” als iemand haar drankje niet opdrinkt?
Maak je een tweede Seder, ook al ben je dat niet verplicht, alleen maar om nog vier bekers wijn te kunnen drinken?
Okay, alle gekheid op een stokje. Bij Anonieme Alcoholisten zeggen we: “Ontkenning is niet alleen een rivier in Egypte.” Met andere woorden, iemand met een drankprobleem zover krijgen dat hij zijn probleem erkent is enorm. En ontkenning wordt nog verergerd door de volstrekt onware overtuiging dat Joden niet drinken.
In feite hebben Joden een lange, onvolmaakte geschiedenis met drinken. Koning Salomo, de wijste man ter wereld, schreef in het boek Spreuken over hoe aantrekkelijk wijn er in het begin uitziet. Hij beschreef ook de problemen die we krijgen, vaak met leden van het andere geslacht, als we te veel drinken.
In de Jeruzalemse Talmoed leren we dat de vier bekers wijn op Pesach Rabbi Yonah hoofdpijn bezorgden tot Sjavoeot.
In zekere zin waren zij de gelukkigen, want zij wisten hoeveel pijn drinken hen bezorgde. Helaas denken wij moderne Joden dat we geen drankproblemen kunnen hebben. En toch, in veel opzichten, draait ons sociale en religieuze leven om alcohol.
Ooit afgevraagd waar de mannen heenglippen als het maftir wordt gelezen in de synagoge op Sjabbatochtend? Ze zijn in de studeerkamer van de rabbijn, of zelfs in de kast van de conciërge, met een beetje schnaps als onderdeel van het zelfbenoemde “Ritueel Comité” of “Kiddush Club.”
Voor die gezinnen die Shabbat enigszins in acht nemen, is er wijn op vrijdagavond, en zaterdagochtend. Om nog maar te zwijgen van seudat shlishit of de derde sjabbatmaaltijd, en opnieuw bij havdala.
Zelfs bij doordeweekse ochtendminyanim, of gebedsdiensten, wanneer iemand een yahrzeit markeert, is het gebruikelijk om een fles whisky mee te brengen. Iedereen krijgt een voorproefje voordat hij naar zijn werk gaat, opdat de ziel van de overledene “een aliyah heeft”, of hoger opstijgt in de hemel. Alle mannen die eraan deelnemen, krijgen ook een kleine opwaartse schok.
We beginnen zelfs op jongere leeftijd met alcohol dan vrijwel iedereen op deze planeet. Op de achtste dag van hun leven, bij hun brit milah, maken kleine jongens niet alleen kennis met het verbond van Abraham, maar ook met Manischewitz.
Voor ons allemaal, observant of niet, is het moeilijk een feest te vinden… waar alcohol moeilijk te vinden is.
Wat moeten joodse probleemdrinkers dan doen in een religieuze cultuur waar de drank rijkelijk vloeit?
Ik suggereer niet dat er iets mis is met de joodse levenscyclus of religieuze gebeurtenissen omdat er alcohol in het spel is. Noch suggereer ik dat als gevolg daarvan alle Joden alcoholisten zijn.
In plaats daarvan beweer ik dat sommige Joden alcoholist zijn, en dat het feit dat er bij deze gelegenheden alcohol in het spel is, het drinken normaliseert, zelfs voor degenen onder ons die er niet tegen kunnen.
Ik ben joods en herstellend alcoholist, nu 27 jaar nuchter. Ik heb tientallen herstellende vrienden die ook joods zijn. Dus de vraag is deze: Hoe weet je of je een alcoholist bent, joods of niet? En als je dat bent, wat doe je eraan zonder de sociale normen te schenden of, als het een probleem is in je leven, de Joodse wet?
Om het eenvoudig te stellen: als je denkt dat je een drankprobleem zou kunnen hebben, heb je dat waarschijnlijk. Niet-alcoholisten vragen zich gewoon niet af of ze alcoholist zijn. Het komt nooit bij hen op. Dus alleen al het feit dat je ermee worstelt, is een sterke aanwijzing dat je het probleem hebt.
Alcoholisme is progressief, wat betekent dat het onvermijdelijk erger wordt in de loop van de tijd, omdat het lichaam zich instelt op het verwerken van steeds grotere hoeveelheden alcohol. Tegelijkertijd breken de inwendige organen af door de toenemende hoeveelheden alcohol die we innemen, om datzelfde gevoel van bevrijding te krijgen.
Het goede nieuws is dat alcoholisme een ziekte is, zoals kanker of diabetes, en geen schande of morele kwestie. In de AA zeggen we dat we geen slechte mensen zijn die goed worden – we zijn zieke mensen die goed worden.
Dus wat doe je als je denkt dat je een probleem met alcohol zou kunnen hebben?
Hier volgen drie suggesties:
Voreerst, krijg grip op jezelf. Leer meer over de ziekte van alcoholisme – wat het is en wat het niet is. Kijk of de schoen past. Er zijn Anonieme Alcoholisten-bijeenkomsten in het Engels en Hebreeuws in de meeste grote steden in Israël, en met een snelle Google-zoekopdracht kun je vrijwel overal Engelstalige bijeenkomsten vinden.
Vooral in Israël zul je verbaasd zijn hoeveel Joodse gezichten je ziet – soldaten, hassidim, kibboetsniks, studenten, rabbi’s, iedereen.
Tweede, zorg voor een heter (een rabbinale vrijbrief).
Volgens Halacha (de Joodse wet) is druivensap voldoende in praktisch elke situatie waarin wijn vereist is. Dus geef jezelf toestemming, of vraag toestemming aan je rabbi, om “de stekker uit de kan te trekken” en druivensap te drinken bij de kiddush, de Seder, en overal waar alcohol wordt geserveerd.
Tussen haakjes, de verplichting in Halacha is niet om wijn te drinken – het is om kiddush te horen uitspreken. Dus als je aan een Sjabbat-tafel zit en je voelt je er niet prettig bij om druivensap te vragen, dan hoef je geen wijn te drinken om aan je kiddush-verplichting te hebben voldaan.
Ten slotte, krijg een (nuchter) leven.
De ziekte van alcoholisme wordt mettertijd erger, nooit beter. Dus als je je drankprobleem nu niet onder ogen ziet, dan zullen je problemen op een dag zo groot zijn dat je heimwee zult hebben naar hoe je je vandaag voelde. Een kennis van mij werd op een morgen wakker in de gevangenis, zonder zich te herinneren dat hij de avond ervoor iemand had aangereden en gedood met zijn auto in een alcoholische black-out. Er stond hem 22 jaar gevangenisstraf te wachten, en uiteindelijk heeft hij er 17 gekregen. Voor anderen zijn de gevolgen niet zo schokkend, maar ze kunnen wel heel pijnlijk zijn. Opleidingen en beroepscarrières worden verwoest, evenals relaties, huwelijken, gezinnen en reputaties.
Is je lidmaatschap van de Kiddush Club op Shabbat-ochtenden zo belangrijk?
Het goede nieuws is dat wereldwijd twee miljoen mensen, die lid zijn van Anonieme Alcoholisten, een tevreden nuchterheid ervaren en verbazingwekkende levens leiden, vrij van alcohol. Sommige van die mensen zijn Joden, en sommige van die mensen zijn oplettende Joden.
Ik ben al het bovenstaande, en waar je ook valt in het religieuze spectrum is hier niet van belang. Overgave betekent aansluiten bij de winnende kant. Als je denkt dat je een drankprobleem hebt, heb je er waarschijnlijk een. Zou het niet geweldig zijn om er nu iets aan te doen, in plaats van er later een hogere prijs voor te betalen?
Durf ik te zeggen… L’chaim!
New York Times bestseller auteur “Michael Graubart” (een pseudoniem) heeft zojuist zijn nieuwste boek gepubliceerd, Morning Coffee, en zijn CD, Sober Songs Vol. 1. MichaelGraubart.com.