Laten we beginnen met een uitdrukking die de laatste 20 jaar steeds meer opgang heeft gemaakt: “Een paard laten beginnen” aan zijn eerste zadel en ruiter. Het definiëren van deze term is vrij eenvoudig.
Wanneer een trainer tot het inzicht komt dat paarden vluchtdieren zijn, dan heeft hij de mogelijkheid om het paard “keuze” te bieden in het start- en trainingsproces. Door een paard te vertrouwen om zijn natuurlijke scepsis te uiten om een ruiter op zijn rug te zetten, kan de trainer het paard helpen om coöperatieve beslissingen te nemen en een waardevol partnerschap tussen hen op te bouwen.
Door een paard de keuze te ontnemen, of zelfs pijn te introduceren, is de reactie van het paard vaak verwant aan een bedreiging voor zijn overleving. Dit is de reden waarom paarden miljoenen jaren als prooidier hebben overleefd, waarbij ze alles deden om de wolven en grote katten te ontwijken.
Onze gedomesticeerde paarden hebben nog steeds die overlevingsinstincten in zich. Het zijn deze unieke kwaliteiten die een relatie met een paard voor ons anders maken dan met honden en katten.
Training is een evenwicht tussen het rekken om iets te leren dat vreemd is aan de aard van het paard en toch een vertrouwende omgeving te creëren. Het belangrijkste element in het proces van training is communicatie. Paarden gedijen in een coöperatieve omgeving. Het zit in hun aard.
Nu contrasteer de relatief nieuwe term van “starten” met de 6.000 jaar van de traditionele paard “breken.” Het zadelmak maken van een paard is nog steeds, verreweg, de meest gebruikte term.
Broke, broken in, green broke en dead broke zijn allemaal termen die simpelweg betekenen dat het paard bereden kan worden. Unbroke betekent dat het paard nog niet klaar is om bereden te worden. Over de hele wereld, is de term hetzelfde. De connotatie is om de geest van het paard te breken om het paard te domineren en zijn wil te buigen naar die van de trainer door een strijd.
Mijn grootvader bond een been vast zodat het paard niet de keuze kon maken om te vluchten. Het is niet ongewoon tot op de dag van vandaag. Het werkt, maar het is tegenstrijdig.
Halterbreuk, tuigbreuk, ik heb het zelfs Gentle Break horen noemen; stel je die oxymoron voor. In het Spaans is het domar, en in het Duits is het brechen. In het Frans is het briser en in het Portugees quebrando.
Het is een voorbode van een houding die intelligent moet evolueren. Eerlijk gezegd, de meeste eigenaren zijn er nooit getuige van dat hun paard zijn eerste zadel en ruiter krijgt. Jonge paarden worden vaak weggestuurd naar jonge trainers voor dit deel van hun opleiding.
Vrienden van mij vertellen me dat hun paard “anders” was nadat ze terugkwamen, minder vertrouwen, meer introvert. Traditionele training is een “laat ze zien wie de baas is,” “domineer eerst voordat ze weten hoe groot en snel ze zijn” soort houding.
Ironiek zijn veel grote trainers begonnen te schrijven dat het eigenlijk langer duurt om een paard te “breken” dan de zachtere methoden van het opbouwen van vertrouwen. En het “gebroken” paard is nooit zo betrouwbaar.
Het is tijd om de nieuwe term “Starting” te omarmen en onze gesprekken van het woord “Breaking” af te werpen. Als mensen erover nadenken, zullen ze niet langer comfortabel zijn met de term. Maar velen zijn zich er niet eens van bewust dat er een andere manier is om het te zeggen.
Vertel hen dat woorden voorbodes zijn van attitudes waarmee we niet langer geassocieerd willen worden. We moeten deze campagne de wereld rond sturen #startingnotbreaking naar onze vrienden en collega paardenliefhebbers. Ze zullen het krijgen!