Een oud nieuw product: Air Tahiti Nui’s 787-9 in Business Class Van LAX naar Papeete, Tahiti

We checkten in op Boston Airport voor onze transcontinentale vlucht en ontvingen instapkaarten voor zowel het traject van LA naar Papeete als voor onze vlucht van Boston naar LA – wat later van cruciaal belang zou blijken te zijn.

Bij aankomst in LAX, stopten we bij de AA Flagship Lounge, maar noch AA elites noch Air Tahiti Nui business-class passagiers hebben toegang tot deze lounge, omdat Air Tahiti Nui geen Oneworld maatschappij is. De agent werd opgehangen over dit aspect en herhaaldelijk geweigerd ons toegang ondanks het feit dat we toegang hadden via onze inkomende drie-klasse transcontinentale vlucht.

Het duurde minuten van ruzie met de agent voordat hij zelfs probeerde om onze inkomende boarding pass te scannen, op welk punt hij leek verward dat het systeem ons toegang verleende. Zelfs dan, ik moest hem overtuigen om Flagship Lounge uitnodigingskaarten te overhandigen.

Maar onze situatie was een zeldzame uitzondering, zoals de meeste Air Tahiti Nui business-class passagiers gaan alleen toegang hebben tot de Air Tahiti Nui partner lounge. De enige manier om in de AA-lounge op LAX te komen, is via uw inkomende vlucht of als Citi® / AAdvantage® Executive World Elite Mastercard® cardmembers.

Omdat ik deze vlucht beoordeelde, verliet ik de beveiliging met mijn handbagage om naar de Air Tahiti Nui incheckbalie te gaan. Een paar uur voor vertrek, de check-in balie was niet al te druk:

Maar ik heb niet het hoofd naar de balie voor bezoek op dit punt. In plaats daarvan verliet ik de luchthaven. Ik moest een boodschap doen bij de nabijgelegen REI-winkel, en keerde ongeveer anderhalf uur voor vertrek terug naar de internationale terminal van LAX.

Ik dacht niet dat deze aankomsttijd een probleem zou zijn, aangezien ik alleen een handbagage had en kon vertrouwen op een door AA verstrekte instapkaart. En het is maar goed dat ik dat had.

Toen ik terugkwam bij de balie van Air Tahiti Nui, was die helemaal verlaten. Bummed dat ik niet in staat zou zijn om de check-in ervaring te herzien, ging ik naar de veiligheid. Een veiligheidsagent van LAX keek naar mijn AA boarding pass en wees me af met de mededeling dat ik bij Air Tahiti Nui moest inchecken om een Air Tahiti Nui boarding pass te krijgen. Om voorbij deze poortwachter te geraken, moest ik haar een foto tonen dat de Air Tahiti Nui balie gesloten was. Ze stond erop dat TSA me niet zou doorlaten, maar uiteindelijk had ik geen problemen met de door AA geprinte instapkaart.

Van daaruit duurde het meer dan 30 minuten om door de beveiliging te komen. Air Tahiti Nui is niet een van de 67 deelnemende PreCheck-luchtvaartmaatschappijen, dus ik moest door de gewone rij. Ik had het geluk dat ik werd omgeleid naar een controlepunt dat een nieuwe, experimentele screening gebruikte, waardoor het wachten nog langer duurde.

Tegen de tijd dat ik door de beveiliging was, moest ik in de rij staan voor de gate. Terwijl ik daar aankwam voordat ik aan boord ging, moesten de Air Tahiti Nui agenten mijn terugreisroute bevestigen voordat ze een Air Tahiti Nui instapkaart uitgaven.

Tijdens dit proces vroeg ik de agent wanneer de incheckbalie sloot.

“We sloten een uur voor vertrek,” was het ferme antwoord.

Ik hield vol dat dat niet het geval was en vroeg wanneer ze de incheckbalie die dag hadden gesloten. Ze verdubbelde en verdriedubbelde toen dat de balie open was tot een uur voor vertrek. Ze had geen commentaar toen ik haar de tijdstempel liet zien op de foto die ik 90 minuten voor vertrek had genomen van de lege incheckbalies.

Ik kon pas aan boord toen het grootste deel van de vlucht al aan boord was. Gelukkig was Katie de derde passagier aan boord en kon ze een paar foto’s maken.

Een opmerking over de operationele prestaties van deze vlucht: Zorg dat je niet precies op tijd aankomt. Sinds deze vlucht op 28 maart is overgestapt van een Airbus A340 naar de nieuwe 787-9 Dreamliner, is de vlucht 22 van de 27 keer na de geplande aankomsttijd geland – inclusief elke vlucht van 9 april tot en met onze vlucht op 7 mei.

Echter is er meestal niet zo’n vertraging. Volgens FlightRadar24-gegevens, hebben deze 22 laat arriverende vluchten gemiddeld om 22:23 uur geland tegenover de geplande gate-aankomsttijd van 21:45 uur.

Onze vlucht schoof zeven minuten te laat terug, en we waren 21 minuten na het geplande vertrek in de lucht. Met de taxivertragingen waar LAX berucht om is geworden, was dat op de grens van wonderbaarlijk. Ik dacht dat dat zou betekenen dat onze vlucht op tijd zou zijn, maar we landden pas 15 minuten na de geplande aankomst.

Het goede deel van de grond ervaring kwam toen we eenmaal geland in Tahiti. Na het uitstappen via de trap en eenmaal in het gebouw, werden we verwelkomd op een echte Tahitiaanse manier.

Cabine en zitplaats

Voor Poerava Business op haar gloednieuwe Boeing 787-9 Dreamliner heeft Air Tahiti Nui een nogal saaie businessclass-stoel uitgekozen. De B / E Aerospace Diamond stoel is te vinden op tal van luchtvaartmaatschappijen, waaronder American, Delta en United, maar is beter geschikt als een premie binnenlandse stoel in plaats van een lange afstand businessclass seat.

De stoel voor het eerst gedebuteerd op Continental Airlines in 2009. In de tien jaar sindsdien hebben we een aantal veel betere business-class producten gezien. Dat maakte dit voelen als een verouderde keuze voor een vliegtuig dat de luchtvaartmaatschappij eind 2018 in ontvangst nam.

Dat gezegd hebbende, het was een praktische keuze. De stoel ligt volledig plat. De 2-2-2-zetelopstelling is goed voor koppels die samen reizen, hoewel niet elke stoel rechtstreeks toegang heeft tot het gangpad.

Als het u allemaal om het uitzicht bij het raam te doen is, kies dan geen stoelen in rij 4, want daar ontbreekt een raam direct naast de stoel.

De open 2-2-2-indeling betekent dat de zitplaatsen vrij krap zijn. De afstand tussen de armleuningen is 20,5 inch. Ter vergelijking, economy-stoelen op de meeste Airbus A350-vliegtuigen meten minstens 18 inch tussen de armleuningen.

Ook hebben deze stoelen een gebrek aan privacy, tenzij u achterin de cabine zit.

In de stuurboordzijde van de cabine voelde het bijzonder open aan, aangezien de middelste stoelen naar stuurboord schuin staan. Als u meer privacy wilt, kiest u stoelen verder naar achteren aan bakboordzijde van de cabine (A/B-stoelen).

We zagen overheadbakken boven een meerderheid van de stoelen, met uitzondering van de middelste schottenstoelen, vanwege de rusttijden voor de bemanning.

Tussen de stoelen bevond zich een dranktafel van ongeveer 7,5 bij 13 inch.

Achter deze tafel bevonden zich de bedieningselementen van de stoelen. Er waren slechts twee knoppen waarmee de rugleuning kon worden versteld en de beensteun omhoog kon worden gezet. Er waren ook twee knoppen waarmee de stoel kon worden teruggezet in de start-/landingsstand of volledig kon worden teruggeschoven tot een bed.

Wanneer de schottenstoelen plat waren neergelegd, was het bed 77 inch lang.

De opklapbare tafel was vanuit de middenconsole naar buiten geklapt. De inklapbare tafel mat 19,5 inch breed bij 11 inch diep.

Deze stoelen hebben niet veel opbergruimte. Er is een open ruimte onhandig gelegen achter mijn schouder. Bij het instappen voor onze vlucht was deze ruimte gevuld met een fles water.

De enige andere opbergruimte is een smalle opening onder het inflight-entertainmentscherm en boven de voetenruimte. Voor onze schottenstoelen was de opening 20,5 inch breed en slechts 2,5 inch hoog. De voetruimten in de schottenstoelen zijn veruit het grootst. Die van ons waren ongeveer 21 inch breed en 12,5 inch hoog. De voetruimten van de meeste rijen moesten zich tussen de stoelen voorin wringen, waardoor de openingen veel kleiner zijn.

De Air Tahiti Nui-versie van deze B/E Aerospace Diamond-stoelen heeft een schoudergordel die bij het opstijgen en landen moet worden vastgemaakt, en de stewardessen controleerden dubbel of iedereen hieraan voldeed.

De business-class cabine had een eigen toilet aan de voorkant van het vliegtuig met een fatsoenlijke 35-inch breedte van muur tot muur. Er waren ook twee toiletten achter de cabine die leken te worden gedeeld met de premium economy cabine.

Voorlopig ligt de zitopstelling van Air Tahiti Nui niet te ver achter op de concurrentie. United is met behulp van de exact dezelfde stoel en 2-2-2 zitplaatsen regeling op deze route, maar plannen om te upgraden naar 1-2-1 Polaris zitplaatsen, althans uiteindelijk. Air France heeft een meer persoonlijke en ruime 1-2-1 zitplaatsindeling tussen LAX en Tahiti.

Aanbiedingen en IFE

Bij het instappen, waren de stoelen voorzien van een redelijk groot kussen van 17 inch bij 12 inch, een voorzieningenpakket, een hoofdtelefoon en een witte tas met een viltachtig dekbed, dat niet nodig was vanwege de warme cabine.

De amenity kit was verpakt met een aantal items, waaronder een paar sokken, een oogmasker, een kam, een verpakte natte handdoek, gezichtscrème, handcrème, lippenbalsem, oordopjes, een pen, een lens doekje, een tandenborstel en tandpasta.

De koptelefoons met Air Tahiti-label waren van voldoende kwaliteit dat ik mezelf kon verliezen in een film zonder te worden afgeleid door de geluiden van de open cabine.

Tijdens het aan boord gaan, liepen de stewardessen door de cabine met een kar vol tijdschriften, waaronder een eclectische mix van Engelse en Franse publicaties. Tijdens onze snelle interactie met de kar, merkten we dat er meerdere edities van bepaalde tijdschriften waren, zoals Time.

Na het opstijgen was de badkamer versierd met meerdere sets bloemen en drie flessen: gezichtscrème, ontsmettingslotion en een gezichtsmist.

Elke business-class stoel heeft een 15-inch inflight-entertainment scherm met tientallen films en tv-shows. Het systeem vermeldde 18 nieuwe releases, 14 actie en avontuur, negen thriller en sci-fi, 24 komedie, acht kinderen en familie, acht tv-shows, 19 documentaires en negen filmfestivals. Veel films en TV-shows kwamen echter in meer dan één categorie voor, dus het is moeilijk te zeggen hoeveel films er precies waren.

Air Tahiti Nui begon de vlucht met een zeer goed geproduceerde veiligheidsvideo waarin op creatieve wijze in elke scène kenmerken van Frans Polynesië werden verwerkt. De audio voor de veiligheidsvideo was alleen in het Frans, maar er waren Engelse ondertitels.

De films begonnen met 45 seconden reclame, wat niet slecht was. Passagiers konden 30 seconden per keer vooruit springen.

Naast het hoofdscherm was er een kleine, handheld-afstandsbediening van ongeveer 4 inch diagonaal.

Je kon deze handheld-afstandsbediening gebruiken om de modus Niet storen in te stellen. Het was onduidelijk hoe dit werd gecommuniceerd naar de bemanning, want er was geen merkbaar licht geactiveerd op de stoel wanneer dit werd ingeschakeld.

Een van de unieke kenmerken van dit IFE-systeem was dat het bevatte “Ontdek onze eilanden,” een informatieve diavoorstelling over de eilanden en de cultuur van Frans-Polynesië.

Het IFE-systeem had geen live-tv of een staartcamera.

De stroom werd geleverd via twee universele stopcontacten in de console tussen de stoelen en een USB-stopcontact naast elk IFE-scherm.

Wi-Fi was geïnstalleerd in het vliegtuig, maar de Wi-Fi-service was niet operationeel op deze vlucht. Helaas werd dit niet aangekondigd tot enkele minuten na het opstijgen, nadat de Wi-Fi service sterk was aangeprezen in het IFE-systeem. Dus passagiers (zoals ik) die geen werk offline hadden geladen of opgeslagen, hadden geen geluk.

Food and Beverage

Welkomstdrankjes werden kort na het aan boord gaan aangeboden. We kozen elk voor de champagne, een Charles Heidsieck Rose Reserve.

Nadat we waren opgestegen, maakte de bemanning de plannen voor de maaltijden bekend: een drankje, een lunch en vervolgens een licht diner voor aankomst. FA’s deelden warme handdoeken uit geserveerd op een oesterschelp voor passagiers om zich op te frissen.

De meergangenmaaltijd begon met een mise-en-bouche van kip curry, geserveerd in een glaasje met een zakje snackmix. Het kleine gerecht van kip curry werd geserveerd op de top van quinoa, die was te gekoeld, omdat de korrels waren ijzig.

Het voorgerecht werd geserveerd uit een drank kar rolde door het gangpad, samen met een keuze van drank. Het voorgerecht was een linzensalade met gemarineerde garnalen en gerookte eendenborst samen met een groene salade. Een keuze van wit stokbrood of rozijnenbrood werd aangeboden met deze cursus.

Er waren drie keuzes voor het hoofdgerecht: gegrilde kipfilet en garnalen met rijst en kersensaus; Florida rode snapper en dragonsaus met ratatouille; en gestoofde korte ribben van rundvlees met wasabi aardappelpuree

Vluchtbedienden wachtten tot passagiers klaar waren met hun voorgerechten alvorens bestellingen voor het hoofdgerecht op te nemen. Onmiddellijk na het opnemen van de bestelling, trok de stewardess zich terug in de kombuis om het hoofdgerecht te brengen.

Na een vreselijke ervaring, bestel ik altijd het rode vlees in een vliegtuig als ik een vlucht beoordeel om te zien hoe goed het gekookt is, dus ik bestelde de gestoofde ribben. Het vlees was overgaar, maar de saus hielp om het vlees minder droog te maken. De aardappelen smaakten vers gepureerd in plaats van in poedervorm.

Er was geen vervolg drank service bij het hoofdgerecht, maar er was nog een ronde van brood.

Na het hoofdgerecht kwam een selectie van kazen met fruit, noten en nog meer brood.

Ten slotte, voor het dessert, vermeldde het menu koffie met tiramisu, een abrikozentaart en een mango sorbet of vers fruit, hoewel we al het bovenstaande als dessert kregen. Voor de thee en koffie was er geen verse melk of room. In plaats daarvan waren gemalen melk en suiker beschikbaar.

In totaal was de “lunch” – die werd geserveerd tussen 17.40 en 19.00 uur Pacific tijd – een enorm feest. Maar het eten en drinken was nog niet voorbij. Na minder dan vier uur slaap, was het tijd voor het “avondeten.”

Ondanks dat we meer dan twee uur van de landing verwijderd waren, deed de bemanning het licht aan en kondigde aan dat het avondeten spoedig zou worden geserveerd. Zeker genoeg, binnen 10 minuten een warme handdoek werd uitgedeeld en verzameld, tafelkleden bereid op elke stoel en maaltijden geserveerd.

De maaltijd bestond uit een Caesar salade, kazen, fruit, een framboos cheesecake en – natuurlijk – meer brood.

Nadat diner borden werden verzameld, werden de lichten weer uitgezet, waardoor passagiers een lastige keuze van of om te proberen om terug te gaan om te slapen voor een beetje voor de landing of opblijven en kiezen uit de beperkte IFE-systeem.

Service

Afgezien van de vreselijke service van het grondpersoneel in LAX, was de service op deze vlucht nogal tweepolig. We werden hartelijk verwelkomd aan boord, en bedienden van de vlucht waren vriendelijk tijdens interacties zoals toen ik door de kombuis ging om de badkamer te gebruiken. Tijdens de maaltijd dienst, FA’s doorgegeven met brood vaak maar niet proactief bieden drank refills.

However, één dienst tekortkoming was in gebrek aan behulpzaamheid met de menu keuzes en dranken. Bijvoorbeeld, ik vroeg om Grand Marnier toen de stewardess was het nemen van premeal bestellingen. Het schijnt dat Grand Marnier alleen als digestief geserveerd mag worden. De stewardess weigerde nogal onhandig mijn bestelling en vroeg me een ander drankje te kiezen. Niet alleen was het vreemd om een bestelling van een drankje afgewezen, maar de stewardess was niet goed in het omgaan met de situatie.

Een andere manier dat we voelden minder welkom was de onwil van de bemanning om Engels te spreken. Gevestigd in Frans Polynesië en catering aan een Franse clientèle, is het begrijpelijk dat de aankondigingen en video’s in het Frans eerst zou zijn. Nochtans, waren er veelvoudige aankondigingen die niet in het Engels werden vertaald. En zelfs tijdens de aankomstmaaltijd bleven de stewardessen, die toen al wisten dat we geen Franstaligen waren, ons in het Frans aanspreken – ook al leken ze Engels te kennen.

Overall impression

Deze ervaring schoot in veel opzichten tekort. Ondanks het feit dat Air Tahiti Nui een gloednieuw vliegtuig had, installeerde het een business-class stoel die meer dan tien jaar oud was. Hoewel het in 2008 baanbrekend kan zijn geweest, is deze stoel smal en mist privacy. Tussen de acht uur durende vlucht, de uitgebreide vertrekmaaltijd en de vroege-arrival maaltijdservice, kregen we minder dan vier uur om te slapen.

De grond ervaring in LAX was zeer slecht, en de service was hit-and-miss eenmaal aan boord. Het IFE scherm was groot, maar het systeem miste opties. Het enige lichtpuntje van de ervaring was het heerlijke eten en de talrijke drankopties.

Dit was zeker een teleurstellende ervaring – vooral voor de hoge kilometerkosten. Met dat alles gezegd, voor zo slecht als deze vlucht scoorde, we hebben niet verlaten de vlucht dat boos met de ervaring. Misschien was dat omdat we net in Tahiti waren aangekomen. En het is moeilijk om te klagen over het betalen van slechts $ 5,60 uit eigen zak voor een vlucht naar het paradijs.

Als u overweegt een reis naar Frans-Polynesië, TPG heeft tonnen materiaal over het onderwerp:

• De beste manieren om naar Tahiti met behulp van punten en Miles
• Moorea of Bora Bora – welk eiland paradijs is voor u geschikt?
• 3 schitterende eilanden in Frans-Polynesië die u Bora Bora doen vergeten
• Privé-eilandparadijs: A Review of The Brando in Frans-Polynesië
• Paradijs, geperfectioneerd: Hilton Moorea Lagoon Resort and Spa in Frans-Polynesië
• De laatste etappe naar het paradijs: Air Tahiti (ATR 72) in economy van Tahiti naar Bora Bora
• Poort naar Frans-Polynesië: InterContinental Tahiti Resort and Spa
• Speciale zonsondergang: A Review of the Manava Suite Resort Tahiti

Alle foto’s van de auteur.

Apply Now

Editorial Disclaimer: Meningen hier geuit zijn van de auteur alleen, niet die van een bank, credit card uitgever, luchtvaartmaatschappijen of hotelketen, en zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door een van deze entiteiten.

Disclaimer: De reacties hieronder zijn niet verstrekt door of in opdracht van de adverteerder van de bank. De reacties zijn niet beoordeeld, goedgekeurd of anderszins onderschreven door de adverteerder van de bank. Het is niet de verantwoordelijkheid van de bankadverteerder om ervoor te zorgen dat alle berichten en/of vragen worden beantwoord.