De mythe van de “zorgheld”
De assistente van Dr. Brown dept voorzichtig een neerwaartse zweetdruppel van haar voorhoofd, net als ze de laatste hechting heeft aangebracht in de buik van een jongeman die op de operatietafel ligt. Terwijl de technici en ondersteunende artsen in de zaal haar complimenten geven over haar nauwkeurige en levensreddende werk, slaakt Brown een zucht van tevredenheid terwijl ze haar handschoenen uittrekt en zich klaarmaakt om de kamer uit te waaieren. Misschien is een paar rondjes golf op zijn plaats om de dag af te sluiten, of misschien een gezellig etentje met manlief en de kinderen? Ze overdenkt haar opties terwijl ze haar masker afzet en naar boven gaat, naar haar kantoor, om in alle rust een paar notities te maken voordat ze naar buiten gaat om van de rest van de middag te genieten. Haar stralend witte jas, triomfantelijk achter haar aan, trekt de aandacht van een bewonderende jonge bewoner. Je kunt echt alles hebben, verwondert hij zich, terwijl Dr. Brown moeiteloos uit het zicht verdwijnt.
“Helden in de gezondheidszorg” worden in de populaire media gedramatiseerd en te midden van de wereldwijde COVID-19 pandemie zijn ze tot “superheld” verheven. Nu het nachtelijke gejuich dat door veel Amerikaanse steden galmde tijdens de dienstwissel van 19.00 uur begint te vervagen en de realiteit van het leven tijdens de pandemie is ingetreden, worden ook de realiteiten van het aanwezig zijn bij patiënten in de frontlinie van de gezondheidszorg pijnlijk duidelijk.
De echte mens
Er is op dit moment niets glamoureus aan het werk in de gezondheidszorg. Browns ontspannen, maskerloze wandeling door de ziekenhuisgang gebeurt vandaag niet. De kans is groot dat haar rustige kantoorretraite eerder een kiosk is, te midden van de luidruchtige mededelingen boven haar hoofd, of een uitgeputte pauze in een pauzeruimte waar de koffiemachine bezig is met zijn eigen COVID-19 uitstrijkje-test (ja, dat is echt een ding).
Zoals we allemaal weten, houdt stress niet op als het werk eindigt. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, net als iedereen, leven binnen de realiteit van het mens zijn. Veel artsen worstelen om te voldoen aan de ongelooflijke eisen van patiëntenzorg, terwijl ze ook leven in de echte wereld. Onze wereld lijkt vol onzekerheid, sterk uiteenlopende idealen en onrechtvaardigheid.
In een andere tijd (een ander universum?) zou een gestresste clinicus een leuk uitstapje kunnen maken, met supervisors kunnen werken aan beter hanteerbare verwachtingen, vrienden kunnen bezoeken, of misschien een rustige plek kunnen vinden om te ademen en na te denken. De realiteit – we kunnen nu niet naar Bali vliegen. Of de eisen in het ziekenhuis nu door jezelf worden opgelegd uit plichtsbesef of gewoon door de nood van de patiënten, ze kunnen niet worden genegeerd. Bezoeken aan vrienden en familie zijn omstreden en gecompliceerd (kun je echt op één meter afstand in mama’s huiskamer zijn? Waarom lijkt je vriend niet te begrijpen dat maskers geen kindersieraden zijn?) Er lijken geen perfect ontspannen plekken thuis of op het werk te zijn tijdens de pandemie.
Dus, wat kunnen we doen om onze stress te verminderen?
1. Bepaal wat je doet en waarom.
Het lijkt misschien simpel, maar ons opnieuw verbinden met de betekenis van ons werk is essentieel voor het beheersen van stress en het vinden van betekenis in ons dagelijks leven. Ja, je intubeerde de man in kamer zes, maar wat doe je echt? Lijden verzachten? Iemand de kans gegeven om zijn kinderen weer te zien? Misschien is het de wekker of je schreeuwende kleuter (wanneer gaan de scholen weer open?) die je uit bed heeft gehaald, maar weet je nog waarom je voor de eerste plaats hebt gekozen? Was het om betere zorg te bieden aan gemeenschappen met lage inkomens, om je gezin te steunen, of gewoon omdat geneeskunde echt fascinerend is? Noteer je redenen “waarom”, plak ze op je spiegel, stel ze in als herinneringen in je telefoon, praat er met iemand over, doe wat je kunt om jezelf eraan te herinneren en doe het dan opnieuw.
2. Oefen strategieën die echt werken.
Mindfulness-meditatie, diep ademhalen, dankbaarheid en een aantal andere veerkrachtstrategieën worden ondersteund door decennia van onderzoek en kunnen ons helpen aanwezig te zijn in deze stressvolle tijd. Kunt u het rinkelen van de telefoon veranderen in een cue om twee keer diep adem te halen? Kun je 30 seconden pauzeren wanneer je je volgende kopje cafetaria-koffie pakt, de aroma’s in je opnemen terwijl je dat warme kopje vasthoudt en met al je zintuigen aan het heerlijk bittere drankje nipt?
3. Weet wanneer je hulp moet zoeken.
Er is nog steeds een stigma rond clinici die hulp zoeken. Gelukkig begint dit te veranderen met nieuwe begeleiding om invasieve licentie- en credentialingvragen over geestelijke gezondheid te verminderen. Telehealth-opties om in contact te komen met een therapeut of psychiater helpen ook. Je kunt nu relatief betaalbare counseling krijgen vanuit de privacy van je huis (of auto, wandelpad, of waar je maar privacy vindt temidden van overvolle huizen en drukke klinieken).
Hulp krijgen kan ook lijken op hulp geven.Helpen om anderen te genezen kan eigenlijk heel therapeutisch zijn. Leen een oor aan gelijken die met gelijkaardige zorgen te maken hebben. Natuurlijk, onthoud je grenzen en vermijd het overnemen van hun problemen als je eigen.
Er is geen uitweg uit de pandemie, maar er doorheen en er doorheen komen kan stressvol zijn. Professionals in de gezondheidszorg zijn zeker helden, maar als er ooit een tijd is geweest om onszelf toe te staan die cape in te ruilen voor af en toe een kussen en een luisterend oor, dan is het nu. Door te erkennen wat moeilijk is en strategieën te vinden die misschien niet perfect zijn, maar voor nu werken, zullen we deze uitdagende tijd doorkomen.