In de nasleep van een schokkende gebeurtenis kan van kinderen en adolescenten worden verwacht dat ze reageren op manieren die ouders verontrusten. Het goede nieuws is dat deze reacties – die kunnen bestaan uit een terugkeer of “regressie” naar vroeger gedrag bij jonge kinderen, veranderingen in eet- of slaapgewoonten, lichamelijke klachten, sociale terugtrekking – typisch zijn voor jonge mensen die een zeer stressvolle ervaring hebben meegemaakt.
De meeste kinderen worden na een tijdje weer zichzelf, en de natuurlijke hersteltijd hangt af van hoe dicht het kind bij de gebeurtenis was, zowel fysiek als emotioneel. Maar sommige kinderen kunnen niet op eigen kracht herstellen, en we noemen dit kindertraumatische stress – wanneer de blootstelling hun vermogen overweldigt om om te gaan met wat ze hebben meegemaakt.
Er zijn twee stoornissen die professionals in de geestelijke gezondheidszorg kunnen diagnosticeren en behandelen bij jonge mensen na een traumatische gebeurtenis: acute stressstoornis (ASS) en posttraumatische stressstoornis (PTSS). De sleutel tot beide stoornissen zijn niet de ongewone symptomen, aangezien alle symptomen deel uitmaken van een typische reactie op een ontwrichtende gebeurtenis. De sleutel is dat deze symptomen ernstig genoeg zijn om het vermogen van een kind om in het dagelijks leven te functioneren te belemmeren.
ASD en PTSD bevinden zich in wezen op een spectrum. De gedeelde symptomen omvatten:
- Wazige, versufte, onthechte houding, moeite met het herinneren van delen van de gebeurtenis
- Intrusieve gedachten en/of distress bij herinnering aan de traumatische gebeurtenis
- Vermijding van herinneringen aan de traumatische gebeurtenis
- Angst of hyperarousal
- Moeite met basistaken (school, vriendschappen)
ASD kan gediagnosticeerd worden 2 tot 3 dagen nadat de gebeurtenis voorbij is, en is een stoornis van korte termijn reacties op trauma. PTSS kan worden gediagnosticeerd vanaf een maand na de gebeurtenis, en vertegenwoordigt chronische, langdurige maladaptieve coping.
Maar de tijdscriteria zijn niet zo gesneden en droog, waarschuwt Child Mind Institute trauma response group leader Dr. Jamie Howard. “De blijvende effecten van een traumatische gebeurtenis kunnen voor veel gezinnen voortduren,” zegt ze, en na een schokkende gebeurtenis moeten ouders en gemeenschapsleden tot ver in de toekomst op hun hoede zijn voor symptomen van traumatische stress.
Finitief, zelfs als een kind of adolescent geen traumatische reactie op een gebeurtenis heeft, kunnen veranderingen in routine of verplaatsing van huis nog steeds belastende symptomen veroorzaken. Na een belangrijke verandering in het leven kunnen deskundigen de diagnose aanpassingsstoornis stellen, die wordt gedefinieerd door belastende symptomen zoals angst of depressieve stemming, slaapproblemen, regelmatige huilbuien, en schoolweigering. Bij een aanpassingsstoornis zijn deze reacties veel intenser dan normaal zou worden verwacht.
- Was dit nuttig?
- JaNee