Edward Braddock

Edward Braddock (1695 – 1755), ook bekend als “The Bulldog”, was een generaal in het Britse leger, en een voormalig lid van de Orde der Tempeliers.

Biografie

Vroeger

Op een gegeven moment werd Braddock soldaat in het Britse leger en lid van de Orde der Tempeliers onder Reginald Birch. Hij werd in 1735 voorgesteld aan Haytham Kenway, nadat zijn halfzuster Jenny was ontvoerd, en beloofde het onderzoek te leiden naar haar verblijfplaats en die van Jack Digweed, van wie Haytham vermoedde dat hij achter de aanslag zat. In het geheim stuurden Birch en Braddock de huurlingen er echter op af om Jenny te ontvoeren, in een list om Edward Kenway’s dagboek te bemachtigen, en om Haytham in te lijven bij de Tempeliers.

In 1747 was Braddock luitenant-kolonel bij de Coldstream Guards, toen Haytham een van zijn huurlingen, Tom Smith, op het spoor kwam van het regiment in de Nederlandse Republiek. Braddock liet Smith op grond van desertie ophangen voordat Haytham hem kon ondervragen, maar gaf zijn mede-tempelier toestemming om onderzoek te doen onder zijn troepen. Hij vroeg hem ook om hulp tegen het Franse leger, dat was begonnen met het beleg van Bergen op Zoom.

In een brief tussen Braddock en Birch onthulde Braddock dat de ware reden voor Smiths executie was om alle losse eindjes met betrekking tot de aanval op het landhuis Kenway te verdoezelen. Braddock sprak ook zijn afkeer uit over Birchs fanatieke obsessie voor de artefacten van de Eerste Beschaving, die volgens hem de Orde in gevaar hadden gebracht.

Twee maanden later hadden de Fransen gewonnen. Tijdens de terugtocht van het beleg weigerde Braddock het verzoek van een jongeman om zijn familie toe te laten op de boot van Braddock en Haytham. Nadat de jongeman hem laf noemde, beval Braddock zijn beul Slater om ieder van hen te doden.

Hierna vochten Braddock en Haytham in verschillende andere campagnes, hoewel Braddock steeds gewelddadiger en wreder werd tot het punt dat hij meedogenloos zowel burgers als zijn eigen bondgenoten doodde zonder dat de niet-corrupte autoriteiten het wisten, tot grote ontsteltenis van Haytham. Haytham vertelde Birch dat hij bezorgd was dat Braddock zich van de Orde afkeerde, maar Birch was onverschillig. Onder zijn troepen leverde Braddock’s reputatie en bloeddorst voor geweld hem de bijnaam “De Bulldog” op.

Franse en Indiaanse Oorlog

In 1754 was Braddock bevorderd tot generaal, en diende hij als gouverneur van Gibraltar toen hij naar Boston werd gestuurd, met Charles Lee onder zijn commando.

Braddock, die de Tempeliersorde had verlaten, merkte de ongeoorloofde aanwezigheid van John Pitcairn in Boston op en liet hem arresteren en beschuldigen van desertie en verraad. Haytham en Lee arriveerden en onthulden dat zowel Lee als Pitcairn in Haytham’s dienst waren onder Tempeliers orders. Hoewel Braddock met tegenzin toestemde om Lee aan Haytham te geven, weigerde hij bitter om Pitcairn vrij te laten.

In een plan om Pitcairn terug te krijgen, volgde Lee en deed zich voor als een boze burger tegen de Britse Regulars, en provoceerde Braddock tot een achtervolging door paardenmest op hem te gooien. Toen hij Braddock op zijn hielen zat, lokte Lee de Generaal en zijn mannen naar een doodlopende weg, zodat hij, Haytham en Pitcairn de patrouille van Braddock konden aanvallen en uitschakelen. Toen Braddock als laatste man overeind stond, spaarde Haytham zijn leven, maar waarschuwde dat hij de volgende keer geen genade zou tonen, en vertrok met Pitcairn.

The Braddock Expedition

Toen het conflict en de territoriale geschillen tussen de Britse en de Franse koloniën escaleerden, kreeg Braddock het bevel over twee regimenten en moest hij Fort Duquesne op de Fransen heroveren. Om zich een weg te banen door het grensgebied nam Braddock George Washington, een vrijwilliger van de Virginia Militia, in dienst als gids.

In de winter van 1755 bood Frankrijk een wapenstilstand aan, die Braddock weigerde. In plaats daarvan zette Braddock zijn offensief voort, vastbesloten om de Fransen te verslaan en uit het land te verdrijven. Terwijl hij zijn troepen en voorraden verzamelde, viel Braddock brutaal verschillende Indiaanse dorpen aan en verdreef de bewoners van hun land. Als gevolg daarvan werd Braddock een vijand van verschillende Iroquois-clans, met wie Haytham zich uiteindelijk zou verenigen in een plan om Braddock te vermoorden.

Dood

De expeditie ging door tot juli 1755, waarin Braddock een van zijn eigen soldaten doodde nadat hij hem beschuldigde van verraderlijk en insubordinair gedrag. Braddock werd toen benaderd door Haytham, vermomd als een Britse soldaat, die hem onder schot hield. De expeditie liep vervolgens in een hinderlaag en werd aangevallen door een gecombineerde macht van Iroquois krijgers en het Franse leger, waarbij veel Redcoats werden gedood en verspreid achterbleven.

In de resulterende chaos probeerde Braddock te paard te vluchten, terwijl Haytham er vlak achteraan achtervolgde. Washington verdedigde Braddock kort en schoot Haythams paard onder hem vandaan, maar werd door een Kanien’kehá:ka vrouw bedwongen.

Haytham bleef Braddock vervolgens te voet achtervolgen, haalde hem snel in en spietste hem met zijn Verborgen Zwaard. Tijdens Braddock’s laatste woorden, gaf Haytham toe dat hij hem uit noodzaak had gedood, maar dat er ook een zekere persoonlijke motivatie achter zat. Braddock verdedigde zijn daden, omdat hij van mening was dat de wereld er alleen maar beter op zou worden als er regelmatig geweld werd gebruikt. Haytham zei hem dat hij het daar in dit specifieke geval mee eens was en stak hem nogmaals neer. Haytham vertrok en nam Braddock’s tempeliersring van zijn vinger.

Braddock werd door zijn mannen van het slagveld gedragen en stierf vier dagen later aan zijn verwondingen. Om te voorkomen dat zijn lichaam door de Fransen zou worden ontheiligd, gaf Washington opdracht het op een onbekende plaats te begraven. Het Britse leger marcheerde vervolgens over het graf om alle bewijzen van de begrafenis uit te wissen. Zijn lichaam werd uiteindelijk in 1804 ontdekt door arbeiders die dezelfde weg onderhielden.

Washington bewaarde Braddocks sjerp na diens dood, en nam die naar verluidt de rest van zijn leven overal mee naar toe.

Persoonlijkheid en eigenschappen

Braddock werd oorspronkelijk door Haytham beschreven als dapper en moedig. Braddock veranderde echter in een definitief meedogenloos en gewelddadig man, gedreven door de overtuiging dat geweld noodzakelijk was om resolutie en succes te verzekeren. Hij uitte ook zijn afkeer over de noodzaak om te vertrouwen op de stukken van Eden, wat zijn relatie met Birch onder druk zette. Het was mogelijk dat deze breuk tussen hen Braddock’s afstand van de Tempeliersorde veroorzaakte.

Zijn afhankelijkheid van geweld resulteerde in het lukraak doden van vijanden, burgers en zelfs zijn eigen bondgenoten. Braddock was ook snel opvliegend en wreed; hij paste strenge discipline toe tot op het punt van wreedheid tegen zijn eigen soldaten, waarbij hij er een executeerde voor het uiten van een mening waar Braddock het niet mee eens was.

Trivia

• Door een fout in de productie droeg Braddock het uniform van een gewone soldaat, ondanks het feit dat hij generaal was.
• In werkelijkheid is Braddock veel ouder dan in het spel; hij was in de zestig toen hij werd gedood, terwijl het spel hem midden dertig of veertig voorstelt.
• In 2015 stond zijn naam op een lijst van bekende Britse tempeliers die werd gebruikt door de tempelier Isabelle Ardant.
• Hoewel Braddock Schots is, spreekt hij in plaats daarvan met een ruw Engels accent in het spel.
• Braddock is een van de vier doelwitten in de hele serie die een tweede keer worden neergestoken terwijl ze in de Memory Corridor zijn: de anderen waren Majd Addin in Assassin’s Creed, Checco Orsi in Assassin’s Creed II en Shahkulu in Assassin’s Creed: Revelations.

Gallery

Haytham waarschuwt Braddock

Haytham neemt de Tempeliersring van Braddock

Een foto aan deze galerij toevoegen

Apresentaties

• Assassin’s Creed III (eerste verschijning)
• Assassin’s Creed: Forsaken