De docent zei,
Ga naar huis en schrijf
vanavond een bladzijde.
En laat die bladzijde uit je komen-
Dan zal het waar zijn.
Ik vraag me af of het zo simpel is?
Ik ben tweeëntwintig, gekleurd, geboren in Winston-Salem.
Ik ging daar naar school, toen in Durham, toen hier
naar dit college op de heuvel boven Harlem.
Ik ben de enige gekleurde student in mijn klas.
De trap vanaf de heuvel leidt naar beneden in Harlem,
door een park, dan steek ik St. Nicholas,
Eighth Avenue, Seventh, en kom ik bij de Y,
the Harlem Branch Y, waar ik de lift
naar boven naar mijn kamer neem, ga zitten, en deze pagina schrijf:
Het is niet makkelijk om te weten wat waar is voor jou of mij
op tweeëntwintig, mijn leeftijd. Maar ik denk dat ik ben wat
Ik voel en zie en hoor, Harlem, ik hoor je:
hoor je, hoor je mij-wij twee- jij, ik, praten op deze pagina.
(Ik hoor New York ook.) Ik-wie?
Wel, ik hou van eten, slapen, drinken en verliefd zijn.
Ik hou van werken, lezen, leren, en het leven begrijpen.
Ik hou van een pijp als kerstcadeau,
of platen-Bessie, Bop, of Bach.
Ik denk dat gekleurd zijn me niet
van dezelfde dingen weerhoudt als mensen van een ander ras.
Dus zal mijn pagina gekleurd zijn die ik schrijf?
Omdat ik het ben, zal het niet wit zijn.
Maar het zal een
deel van jou zijn, instructeur.
Jij bent blank-
maar een deel van mij, zoals ik een deel van jou ben.
Dat is Amerikaans.
Soms wil je misschien geen deel van mij zijn.
Nou wil ik vaak geen deel van jou zijn.
Maar we zijn het wel, dat is waar!
Zoals ik van jou leer,
denk ik dat jij van mij leert-
ook al ben je ouder en blank-
en iets vrijer.
Dit is mijn pagina voor Engels B.