Sinds de 19e eeuw zijn de verwachtingen ten aanzien van de levensduur hoger gespannen. Zo kunnen Amerikaanse baby’s die nu worden geboren, verwachten dat ze bijna 79 jaar oud worden, terwijl de gemiddelde levensverwachting voor Amerikanen die in 1900 werden geboren, slechts 47 jaar bedroeg.
Een studie van het Albert Einstein College of Medicine suggereerde dat het niet mogelijk is de menselijke levensduur te verlengen, omdat de maximale menselijke levensduur al is bereikt.
Nu hebben wetenschappers van het MDI Biological Laboratory, in samenwerking met wetenschappers van het Buck Institute for Research on Aging in Novato, Calif., en Nanjing University in China, synergetische cellulaire paden voor levensduur onderscheiden die de levensverwachting vervijfvoudigen in C. elegans, een nematode worm die wordt gebruikt als model in verouderingsonderzoek. De studie suggereert dat de toename van de levensduur het equivalent zou zijn van een menselijk leven van 400 of 500 jaar.
De verkenning is gebaseerd op de onthulling van twee significante paden die veroudering controleren in C. elegans, dat een populair model is in verouderingsonderzoek omdat het een groot aantal van zijn genen aan mensen overdraagt en omdat zijn korte levensverwachting van slechts drie tot ongeveer een maand onderzoekers in staat stelt om snel de effecten van genetische en milieu-interventies te beoordelen om de gezonde levensduur te verlengen.
Aangezien deze pathways geconserveerd zijn; ze gaan dus via de evolutie over op de mens, zijn ze het onderwerp geweest van intensief onderzoek.
Intrigerend is dat er nu weinig geneesmiddelen in ontwikkeling zijn die beloven de gezonde levensduur te verlengen door deze pathways te veranderen. De studie opent de deur naar nog effectievere anti-verouderingstherapieën.
Voor de studie gebruikten wetenschappers een dubbele mutant waarin de insulinesignalerings- (IIS) en TOR-paden genetisch zijn veranderd. Dit versterkte de levensduur met 500 procent.
Hermann Haller, M.D., president van het MDI Biological Laboratory, zei: “Ondanks de ontdekking in C. elegans van cellulaire paden die veroudering regelen, is het niet duidelijk geweest hoe deze paden op elkaar inwerken. Door deze interacties te helpen karakteriseren, effenen onze wetenschappers de weg voor broodnodige therapieën om de gezonde levensduur te verlengen voor een snel verouderende bevolking.”
Jarod A. Rollins, Ph.D. van het MDI Biological Laboratory, zei: “De synergetische uitbreiding is wild. Het effect is niet één plus één is twee, het is één plus één is vijf. Onze bevindingen tonen aan dat niets in de natuur in een vacuüm bestaat; om de meest effectieve anti-verouderingsbehandelingen te ontwikkelen, moeten we kijken naar levensduurnetwerken in plaats van naar afzonderlijke paden.”
Pankaj Kapahi, Ph.D., van het Buck Institute, zei: “De ontdekking van de synergetische interactie zou kunnen leiden tot het gebruik van combinatietherapieën, die elk een ander pad beïnvloeden, om de gezonde menselijke levensduur te verlengen op dezelfde manier als combinatietherapieën worden gebruikt om kanker en HIV te behandelen.”
De studie is gepubliceerd in het tijdschrift Cell Reports.