Zelfs als je een van de meest veelbelovende jonge autocoureurs van je tijd bent, moet je nog steeds je rijexamen afleggen. Kort nadat ze 17 werd, dacht Jamie Chadwick dat ze er maar beter mee kon beginnen. Ze reed al competitief sinds ze voor het eerst in een kart racete, toen ze 11 was. “Natuurlijk wist ik hoe ik een auto moest besturen,” zegt ze. “Maar op de weg rijden, alles weten over rijden op de weg, is heel anders.” Ze was van plan om lessen te nemen, maar het lukte haar maar “anderhalf uur” voordat een annulering betekende dat ze de kans kreeg om examen te doen. “Ik had zoiets van, ik doe het gewoon en als ik zak, zal ik het misschien nooit meer meemaken, maar ik moet het gewoon proberen. Tot haar grote opluchting slaagde ze. “Op de een of andere manier. Maar ik heb nooit geleerd om te parkeren, dus ik kan het nog steeds niet. Toen kwam ik als aangewezen bestuurder en had ik zoiets van, dit is het ook niet waard.” Ze lacht. “Dus veel spijt in die hele situatie.”
Chadwick kan misschien niet parkeren, maar in de Formule 1 zal ze dat niet nodig hebben. Als alles volgens plan verloopt, is dat precies waar ze zal eindigen, het doorbreken van een 43-jarige drooglegging voor vrouwen op de startgrid. Vorig jaar won ze de inaugurele W Series, een kampioenschap voor vrouwen dat in augustus werd afgesloten op Brands Hatch. Ze verzamelt primeurs in een behoorlijk tempo: op 17-jarige leeftijd was ze de eerste vrouw en jongste coureur die het Britse GT-kampioenschap won. In 2018 werd ze de eerste vrouw die een Britse F3-race won. Afgelopen februari werd ze de eerste vrouwelijke winnaar van de MRF Challenge series in Chennai. Ze neemt nu deel aan het Aziatisch F3-kampioenschap.
We ontmoeten elkaar op het hoofdkwartier van het Williams-raceteam, op het platteland van Oxfordshire. Onder de indruk van haar aanzienlijke prestaties tot nu toe, nam Williams haar aan als ontwikkelingscoureur aan het begin van 2019. Het is een legitieme weg naar de Formule 1 en ze zullen haar trainen voor de baan – ze dompelt zich onder in het team, gaat naar raceweekenden en leert van bestaande coureurs en ingenieurs, ter voorbereiding op de nieuwe, onbekende raceomgeving.
Ze ziet eruit als een typische 21-jarige, in een gescheurde spijkerbroek, een wit sweatshirt en knisperende Stan Smiths, terwijl ze haar telefoon vasthoudt. Hoewel ze er luchtig over doet, is ze serieus over haar ambities en is ze zich er zeer van bewust dat ze geschiedenis probeert te schrijven. Geschiedenis is in feite overal om ons heen. We zitten in Williams’ museum, omringd door racewagens uit alle tijdperken. Terwijl we thee drinken, komen de wenkbrauwen van Nigel Mansell vanachter een oude FW14B-racewagen omhoog, terwijl hij over ons waakt.
Dit is een enorm jaar geweest voor Chadwick – en de aandacht heeft haar overrompeld. “Nu is het een vreemd soort comedown.” Ze ging er vandoor met 500.000 dollar prijzengeld na het winnen van de W Series (bijna alles zal ze terugploegen in haar carrière). De serie kreeg veel meer aandacht dan de deelnemers hadden verwacht. “Het is ongehoord in de autosport op dat niveau,” zegt ze.
Deels schrijft ze die belangstelling toe aan een groeiende behoefte aan sportende vrouwen in het algemeen. In het voetbal heeft het succes van de Women’s World Cup ervoor gezorgd dat de bezoekersrecords voor de Women’s Super League dit jaar werden verbroken, en de W Series was te zien op Channel 4. “Iedereen staat erachter”, zegt ze over vrouwensport. Maar Chadwick wil slagen als coureur, niet als vrouwelijke coureur, en is zich ervan bewust dat mensen sceptisch waren toen de serie voor het eerst werd aangekondigd. Waarom segregeren naar geslacht, als het doel is om vrouwen en mannen te zien racen op gelijke voet?
“Ik denk dat als je het zo stelt, het niet aantrekkelijk is voor een van de coureurs die het uiteindelijk hebben gedaan,” zegt ze. “Mijn eerste gedachte was: ‘Als ik een X bedrag aan sponsoring bijeen krijg om dit te doen, waarom zou ik het dan in iets stoppen dat misschien niet zo competitief is?'” Toen ontmoette ze de mensen die het hebben opgericht, sprak met de mensen die dicht bij haar stonden en realiseerde zich dat de W Series aanzienlijk werd gefinancierd, jonge vrouwelijke coureurs de kans gaf om auto’s te besturen waartoe ze anders misschien geen toegang zouden hebben gehad en, van cruciaal belang, deelnemers in staat stelde om superlicentiepunten te verzamelen, die nodig zijn om door te stromen naar de Formule 1.
“De financiering van de autosport is de grootste barrière voor vrijwel alle jonge coureurs, en specifiek de vele meisjes die doorkomen,” zegt ze. De W Series probeert het speelveld gelijk te trekken. “Het laat talent de overhand krijgen en geeft vrouwelijke coureurs in en rond de junior rangen een grotere kans.”
De hoeveelheid geld die omgaat in de autosport is duizelingwekkend, zelfs op junior niveau. “Als ik het je zou uitleggen, zou je denken dat we allemaal gek zijn, in de zin van: waarom zou iemand zoveel geld uitgeven om te gaan racen?”, zegt ze.
Financiële steun is cruciaal voor succes, dus alle aandacht die de coureurs krijgen, zal waarschijnlijk gunstig zijn voor het aantrekken van sponsors en investeerders. Chadwick is een naam aan het worden buiten wat zij graag de “kleine luchtbel” of “kleine wereld” van de autosport noemt. “Maar ik ben gelukzalig onwetend van veel van die dingen, wat waarschijnlijk maar goed is ook,” zegt ze. “Als het al iets is, maakt het me meer gemotiveerd. Ik heb nu het gevoel dat ik een kans heb gekregen die groter is dan ik ooit in mijn carrière heb gehad, en die wil ik gebruiken, met beide handen aangrijpen. Als ik al het andere kan uitschakelen, dan zal dat een goede zaak zijn.”
Chadwick werd geboren in Bath en bracht een deel van haar jeugd door op het eiland Man, waar de TT motorraces “misschien onbewust iets in gang gezet hebben. Mijn perceptie van snelheid moet veranderd zijn nadat ik dat gezien had.” Haar ouders werken in financiën en onroerend goed, en zitten niet in de motorracewereld. “Dus zij zien het voor wat het is, niets meer en niets minder.” Haar oudere broer, Oliver, begon met karten en Chadwick, altijd competitief, ging mee. “Ik was 11 of 12, dus relatief laat,” legt ze uit. Gewoonlijk karten professionele coureurs al sinds hun zesde of zevende, in voertuigen die tot 60 km/u gaan. Chadwick reed in karts voor haar plezier en had geen idee dat het een carrière zou kunnen worden. Maar haar natuurlijke ambitie kwam tussenbeide. “Ik denk dat ik in de kart van mijn broer reed, die iets performanter was,” lacht ze. “Als ik aan atletiek zou doen, zou ik niet plotseling vier of vijf seconden per ronde winnen, maar in een kart kon ik dat wel. Ik was op slag verliefd.”
Haar broer stopte met racen toen duidelijk werd dat het geen carrière voor hem zou worden en hij runt nu zijn eigen bedrijf. Maar toen hij nog competitief reed, was er een jaar dat broer en zus in dezelfde serie reden. “We konden niet met elkaar overweg,” lacht ze. “Mijn arme ouders. Ze moesten ons overal naartoe rijden, en het was altijd een rit van twee of drie uur. Als het een goed weekend was, geweldig, maar als het een slecht weekend was, gewoon… de hel.”
Vermoedelijk betekende een goed weekend voor een van hen misschien een slecht weekend voor de ander? “Precies! Ja. We botsten nogal eens.”
Chadwick wordt vaak gevraagd hoe haar ouders denken over de gevaren van haar sport. We ontmoeten elkaar een paar dagen nadat Anthoine Hubert om het leven was gekomen bij een afschuwelijke Formule 2-ongeluk tijdens de Grand Prix van België. Lewis Hamilton bracht hulde aan Hubert met een herinnering aan de gevaren van wat ze doen. “
“Mijn medeleven gaat uiteraard rechtstreeks naar de coureur”, zegt Chadwick voorzichtig. “Onze wereld is zeer concurrerend, maar als je ziet iets als dit, je echt ziet onze gemeenschap samen te komen.” Ze dringt erop aan de sport wordt steeds veiliger, dat ongevallen zijn zeldzaam en onwaarschijnlijk. “Maar je kent de risico’s, je weet dat deze dingen kunnen gebeuren, en je weet dat elke race die je hebt, dat is gewoon de manier waarop het is. Het is onwaarschijnlijk, maar deze dingen gebeuren wel.”
Chadwick is altijd sportief geweest en hield altijd wel van een kick. Ze ging naar Cheltenham College, een onafhankelijke kostschool, hoewel ze in het weekend naar huis ging. Ze wees de proeven voor het Engelse hockeyteam onder 18 jaar af om deel te nemen aan het Ginetta Junior studiebeursweekend – een fonds voor aankomende autocoureurs, aangeboden door de Britse race- en sportwagenbouwer. (Ze won de beurs.) Ze is een fervent skiër – als kind raceten zij en haar broer tegen elkaar op topsnelheid op de pistes. “Als het vandaag allemaal zou stoppen, zou ik niet weten hoe ik aan die adrenalinekick zou komen. Maar het ziet er niet naar uit dat het snel zal stoppen. Chadwick heeft een intensief fitnessregime, waarvan het grootste deel draait om het opbouwen van haar kernkracht en bovenlichaam. “De G-krachten die je lichaam ondergaat als je in een Formule 1-auto zit, of in een andere eenzitter, zijn enorm en dat geeft veel druk op je nek. Als je hogerop komt, heb je geen stuurbekrachtiging. Je moet mentaal fit zijn zodat je niet op dat punt van vermoeidheid komt.” De fysieke training voor het rijden is complexer dan velen beseffen. “Veel mensen zeggen: vrouwen kunnen zeker in de Formule 1 racen, want het is geen fysieke sport. Nou, het is een fysieke sport, maar ik denk dat het een niveau is dat vrouwen kunnen bereiken.”
De autosport wordt nog steeds gedomineerd door mannen, vooral als het gaat om de hogere echelons. In 1958 werd Maria Teresa de Filippis de eerste vrouw die deelnam aan een Formule 1-race. Ze vertelde de Observer in 2006 dat ze stopte met racen “omdat er te veel vrienden waren gestorven”. In de jaren zeventig racete Lella Lombardi voor een aantal teams. Maar sinds Lombardi, zijn er geen vrouwen op een F1 startgrid. Chadwick zegt dat fysieke kracht is slechts een klein deel van dat. “Uiteindelijk ben ik in het voordeel, omdat je vrij licht moet zijn,” countert ze. Ze is kort en compact – ze laat me zien dat haar nek dikker wordt van de training. Ze noemt Susie Wolff, die ook als ontwikkelingscoureur voor Williams werkte, maar in 2015 met pensioen ging. “Toen ze stopte met racen, kromp de omtrek van haar nek met een waanzinnige hoeveelheid. Ze zei dat veel van haar kleren haar niet meer pasten.”
Het doel voor Chadwick is de Formule 1. “Dat is het altijd geweest, maar nu is het een beetje realistischer dan een jaar of twee geleden.” Toen ze 14 of 15 was, herinnerde ze zich dat ze besefte dat autorijden niet zomaar een hobby was, of iets wat ze voor de lol deed. “En als je dan denkt: ik wil autocoureur worden, dan denk je: ik wil in de Formule 1 racen. Maar je zegt dat, en je denkt nooit dat het echt gaat gebeuren. Het blijft een gekke gedachte, om te denken dat het op een dag mogelijk zou kunnen zijn.”
De oude raceauto’s in het museum zijn spookachtig om ons heen. “Zelfs nu, mezelf onderdompelend in Williams, heb ik nog steeds knijp-me momenten,” zegt ze. “Maar ja, het is het ultieme doel. Ik maak me geen illusies over hoe moeilijk het zal zijn om daar te komen.” Ze benadrukt dat het, ondanks de aandacht die 2019 heeft gebracht, voor haar cruciaal is om er te komen omdat ze de beste is in wat ze doet. “Ik wil het doen op basis van verdienste. Ik wil het niet doen omdat ik een vrouwelijke coureur ben. Ik heb echt het gevoel dat het met de juiste kansen en de juiste ondersteuning mogelijk is, niet alleen voor mij, maar ook voor vrouwen, om competitief in de Formule 1 te racen. Uiteindelijk wil ik degene zijn die dat bewijst.”
In 2016 veroorzaakte Bernie Ecclestone ophef toen hij zei dat vrouwen “niet serieus zouden worden genomen” als F1-coureur. “Ik weet niet of een vrouw fysiek in staat zou zijn om snel een F1-auto te besturen”, zei hij. Chadwick is luchtig als het over het onderwerp gaat. “Als ik dat soort citaten hoor, heb ik niet het gevoel dat hij me wat zegt. Het lijkt me echt niet te raken.”
Chadwick is zo koel en kalm dat je niet anders kan dan haar geloven. “Er zijn mensen die denken: oké, je bent goed voor een meisje, maar je zult het misschien niet per se tot de top schoppen. Ik zie het als motivatie. Ik geloof echt dat het mogelijk is en, als ik het niet ben, is er een vrouw daarbuiten die zeker in staat is.”
Op dit moment is Chadwick’s leven een en al racen. De W-serie overwinning heeft haar met opties op de tafel voor 2020. Ze wil haar F1 super licentie punten halen en zo veel mogelijk racen. “Uiteindelijk wil ik in een positie komen waarin ik over twee of drie jaar in een Formule 1-auto kan rijden.” Dat laat weinig ruimte over voor een wereld buiten het racen, al lijkt ze daar in dit stadium heel blij mee te zijn.
“Ik zou het voor geen goud willen veranderen, maar het is ook best moeilijk om een sociaal leven en een privéleven te managen.” Haar baan betekent dat ze in het weekend werkt. “Plotseling, op een dinsdagavond, heb ik zoiets van: wie wil er met me uit? Wie wil er uitgaan? Mijn schema past in dat van niemand anders.”
Als kind volgde Chadwick de motorsport niet. Ze had geen posters aan haar muur. “Nu ontmoet ik dagelijks mensen door wie ik geïnspireerd ben, maar dat was niet zo toen ik opgroeide. Ik deed gewoon mijn eigen ding, denk ik.” Als alles volgens plan verloopt, kan Jamie Chadwick nu die poster voor iemand anders zijn. “Het is een extra bonus,” lacht ze, hoewel ze er niets van wil weten. “Maar wat ik op dit moment doe, doe ik alleen voor mezelf. Ik wil bereiken wat ik voor mezelf wil bereiken, en dat is het.”
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}{{highlightedText}}
- Deel op Facebook
- Deel op Twitter
- Deel via e-mail
- Deel op LinkedIn
- Deel op Pinterest
- Deel op WhatsApp
- Deel op Messenger