Causes of DBDs
Doctors and researchers believe there is not one single, clear cause of DBDs. Het kan zijn dat een combinatie van factoren ertoe kan leiden dat een kind een DBD ontwikkelt. De omgeving van een kind kan een rol spelen. Het kan ook zijn dat ze geboren worden met lichamelijke kenmerken die ervoor zorgen dat ze een DBD hebben.
Risicofactoren voor DBD’s
Dokters weten nog steeds niet wat de oorzaken van DBD’s zijn. Er zijn risicofactoren die sommige kinderen meer kans geven op een van de stoornissen. Deze omvatten:
- trauma in de kindertijd: Een kind dat een traumatische ervaring heeft gehad, kan zich gedragen. Trauma kan scheiding van ouders, misbruik of verwaarlozing zijn.
- Bestaande psychische aandoening: Kinderen met aandoeningen als ADHD, depressie of angststoornissen hebben een hoger risico.
- Fysieke aandoeningen: Laag geboortegewicht en hersenletsel zijn bekende risicofactoren voor DBD’s.
- Herediteit: Een kind met ouders die DBD’s hebben, heeft meer kans om ze te ontwikkelen.
Symptomen van DBD’s
Oppositioneel-defiant stoornis en gedragsstoornis delen vergelijkbare symptomen. Deze omvatten:
- Woede
- Pesten
- Wraakzucht
- Verontwaardiging
- Verontwaardiging
- Ruziedrift
- Aantastingen anderen
- gebrek aan berouw
- indimideert mensen
- Antisociaal gedrag
- Vernieling van eigendom
- Reve-zoekend gedrag
- Geen rekening houden met de gevoelens van anderen
- Affressie tegen mensen of dieren
Het verschil tussen oppositioneel-defiant stoornis en gedragsstoornis is soms verwarrend. Een van de belangrijkste verschillen richt zich op controle. Een kind met oppositioneel-defiant stoornis kan vechten tegen de controle van een ouder of leraar. Een kind met een gedragsstoornis kan niet alleen tegen controle vechten. Zij kunnen ook proberen anderen te controleren.
Diagnostiek van DBD’s
Als u vermoedt dat uw kind een DBD heeft, is het belangrijk om hulp te zoeken. De kinderarts van uw kind kan u doorverwijzen naar een kinderpsycholoog. Deze deskundige kan het gedrag van uw kind beoordelen en helpen bij het stellen van een diagnose. Zij kunnen met uw kind en uw gezinsleden praten. Dit helpt hen het gedragspatroon van uw kind te begrijpen. Mogelijk moet u informatie geven over de medische voorgeschiedenis, het schoolleven en de sociale interacties van uw kind.
Behandelingen voor DBD’s
Behandeling kan zowel therapie als medicatie omvatten. Hoewel er geen specifieke medicatie voor DBD’s is, zijn er verschillende die enkele van de symptomen kunnen behandelen die met de aandoeningen gepaard gaan. Medicatie kan ook aandoeningen als ADHD behandelen. Kinderen met DBD’s hebben vaak ook andere aandoeningen. Uw kind zal echter niet alleen medicijnen gebruiken. Misschien heeft hij of zij die helemaal niet nodig. De behandeling is meestal gericht op therapie.
Therapeuten kunnen een programma op maat maken voor uw kind. Dit kan zowel individuele sessies als ouder sessies omvatten. De meest effectieve therapie voor DBD’s omvat oudergedragstherapie.
Tijdens oudergedragstherapie leert u over de aandoening. U leert ook hoe u dingen kunt herkennen die het uitdagende gedrag van uw kind kunnen triggeren. De therapeut kan u verschillende hulpmiddelen leren die uw gezin helpen de aandoening en de symptomen ervan te beheersen. Therapie voor kinderen omvat ook het aanleren van sociaal-emotionele vaardigheden. Deze kunnen hen helpen met anderen om te gaan, goede beslissingen te nemen en met agressie om te gaan.
Herstel van DBD’s
Er zijn geen genezende middelen voor DBD’s, maar uw kind kan wel leren zijn gedrag te beheersen. Hoe eerder u met de behandelingen begint, hoe beter ze werken. Als u DBD’s negeert, kunnen de gedragsproblemen verergeren. Kinderen met DBD’s kunnen persoonlijkheidsstoornissen ontwikkelen. Daarom is het belangrijk om zo snel mogelijk behandeling te zoeken.
De diagnose en behandeling van een DBD kan gevolgen hebben voor uw hele gezin en uw hele gezin erbij betrekken. Er zijn steungroepen voor ouders en gezinnen van kinderen met DBD’s. Het bijwonen van een groep kan u ook helpen meer te leren tijdens het behandelingsproces.