Dermestidae

Samengesteld door Whitney Cranshaw, Colorado State University:

Colorado Insects of Interest

Dermestidae

Figuur 1. Dermestide kever (Dermestes sp.)

Order: Coleoptera (kevers)
Familie: Dermestidae (schuil- en tapijtkevers)

Identificatie en beschrijvende kenmerken: Dermestid kevers hebben een afgeronde tot breed ovale lichaamsvorm en variëren van ongeveer 3-9 mm. De meeste zijn donker gekleurd, maar sommige hebben kenmerkende patronen met witte, gele, bruine en oranje vlekken. Het lichaam van dermestkevers is karakteristiek bedekt met schubben of haren en de antennes zijn geknuppeld.

Dermestkeverlarven zijn behaard met bijzonder lange haren die typisch uit het achtereinde steken. Veel algemene soorten hebben een langwerpig lichaam met een taps toelopend achtereinde. Andere hebben een ovale lichaamsvorm. De kleuren variëren van donker roodbruin tot licht geelbruin.

Figuur 2. Dermestachtige keverlarven (Attagenus sp.)

Verspreiding in Colorado: Dermestid kevers komen in de hele staat voor, zowel binnen als buiten. Verscheidene soorten zijn bijna wereldwijd verspreid, omdat ze vaak met opgeslagen voedselproducten worden meegevoerd. Er zijn ten minste 38 soorten kevers gemeld in de staat (tabel 1).

Levensgeschiedenis en gewoonten: Dermestid kevers zijn aaseters. De meeste voeden zich met materialen van dierlijke oorsprong, waaronder gedroogd vlees, huid, veren, haar, gedroogd huisdiervoer/diervoeder, of zuivelproducten. Andere dermestidae, met name die van het geslacht Trogoderma, voeden zich voornamelijk met zaden, noten, specerijen en andere producten van plantaardige oorsprong.

Verschillende soorten dermestide kevers komen algemeen voor in Colorado huizen. De meeste beperken zich tot het eten van verzamelingen dode insecten, puin onder spinnenwebben, huishoudpluis, haren van huisdieren en ander afval dat gewoonlijk in gebouwen aanwezig is. Verlaten insecten-, vogel- en knaagdierennesten zijn ook veel voorkomende plaatsen waar grote aantallen dermestide kevers zich kunnen ontwikkelen. Af en toe zijn er problemen met kevers die pantryartikelen aantasten of schade toebrengen aan artikelen zoals bont, veren of wol. Het vroegere belang van sommige soorten op wollen voorwerpen, zoals wollen tapijten, heeft ertoe geleid dat sommige bekend staan als “tapijtkevers”. Deze term wordt gewoonlijk toegepast op soorten uit de geslachten Anthrenus en Attagenus. De soorten die gewoonlijk in verband worden gebracht met gedroogd vlees en aas (Dermestes spp.) worden vaak “huidkevers” genoemd.

Figuur 3. Larve van een Dermestes sp.

Details in de levensgeschiedenis en gewoonten onder de in Colorado aanwezige Dermestes kevers variëren, met name tussen de verschillende geslachten:

Dermestes soorten zijn die welke het meest geassocieerd worden met aas. Ze kunnen schadelijk zijn voor gedroogd vlees, gedroogde vis of bont. Verzamelingen van dode insecten zijn een veel voorkomende voedselbron als deze in en rond woningen voorkomen. Het zijn middelgrote (6-10 mm) kevers met een langwerpige vorm. De meeste zijn donker gekleurd, maar een veel voorkomende soort, D. lardarius, heeft een brede gele band met donkere vlekken over de vleugeldekveren. De larven zijn donker roodbruin met een taps toelopende lichaamsvorm. Wanneer ze volgroeid zijn, dwalen ze meestal af van de voedselbron en maken ze een tunnel naar een verpoppingskamer. Ze hebben sterke kaken en het is bekend dat ze in dit stadium houten balken uitgraven. Het overwinteringsstadium is gewoonlijk volwassen en het zijn sterke vliegende insecten die het meest worden gezien in het late voorjaar en de vroege zomer.

Sommige Dermestes spp. worden door zoölogische afdelingen van musea en door taxidermisten gebruikt om vlees van beenderen te reinigen. Vanwege hun associatie met droge overblijfselen in de late stadia van ontbinding kunnen ze ook nuttig zijn bij forensisch onderzoek.

Attagenus is een geslacht dat het best wordt vertegenwoordigd door Attagenus unicolor unicolor, de zwarte tapijtkever, die een van de meest voorkomende dermestidae is die in huizen worden aangetroffen. De volwassen kevers zijn goudbruin tot donkerbruin, ovaal van vorm en ongeveer 3-5 mm lang. De larven zijn vrij actief, maar vermijden licht en zullen zich opkrullen en dood spelen als ze gestoord worden. Buiten voeden ze zich met verschillende soorten door dieren geproduceerd afval en worden vaak in verband gebracht met dierennesten. Binnenshuis kunnen ze zich voeden met pluis van dode huidschilfers, haar, dode insecten en soortgelijke materialen. Er is één generatie per jaar en het overwinteringsstadium is een laatvliegende larve. De verpopping vindt plaats met de laatste larvenhuid.

Figuur 4. Volwassen zwarte tapijtkever en larve. Foto met dank aan Clemson University en IPM Images.

De kleinste dermestachtige kevers die in woningen worden aangetroffen, behoren tot het geslacht Anthrenus. Deze zijn meestal ongeveer 2-3 mm lang en hebben een ronde lichaamsvorm. De meeste hebben een kleurrijk patroon door schubben van geel, bruin en wit. De larven zijn zeer stekelig met een stomp lichaam dat aan de kopzijde iets smaller is dan aan de achterzijde. Verscheidene soorten worden zeer algemeen aangetroffen in gebouwen, waaronder de gevarieerde tapijtkever (Anthrenus verbasci), de meubeltapijtkever (Anthrenus flavipes), en de gewone tapijtkever (Anthrenus scrophulariae).

De larven voeden zich met een grote verscheidenheid van plantaardige en dierlijke producten en komen vaak voor in verlaten bijen- en wespennesten. Ze zijn niet erg actief en voeden zich meestal in een beperkt gebied, zodat vaak ophopingen van larvenhuidjes worden waargenomen. De adulten zijn het talrijkst in het late voorjaar en voeden zich met nectar en stuifmeel van kleine bloemen zoals Spirea, Viburnum en kurkeiken. Het zijn sterke vliegers die meestal in het voorjaar gebouwen binnendringen en daar vaak zolders en bovenverdiepingen koloniseren waar ze zich voeden met dode insecten. Er wordt gewoonlijk één generatie per jaar geproduceerd, waarbij de winter wordt doorgebracht als larve of pop in diapause.

Dermestkevers van het geslacht Trogoderma zijn ook algemene aaseters, maar ontwikkelen zich vaak op plantaardige materialen zoals zaden, noten, kruiden, specerijen, en cacao. Sommige zijn belangrijke plagen van opgeslagen voedsel. De volwassen dieren hebben een langwerpig lichaam, zijn ongeveer 3-4 mm lang en meestal donker van kleur. Golvende banden of vage vlekken markeren de vleugeldekveren van sommige soorten. De larven hebben een langwerpig lichaam en zijn over het algemeen lichter gekleurd dan de meeste andere roofmijten. Zoals bij de meeste dermestidae kan de levenscyclus sterk variëren door het dieet en de temperatuur, maar Trogoderma-soorten kunnen zich voortdurend ontwikkelen en jaarlijks meer dan één generatie voortbrengen.

Organismen die er ongeveer hetzelfde uitzien: Duff miljoenpoten (Polyxenes spp.) zijn ongewone miljoenpoten met een stevig, zeer behaard lichaam die soms worden verward met larven van Anthrenus spp. dermestidae. Ze zijn echter te onderscheiden door hun kleinere formaat (1 mm), afgeplatte waaiertjes van haren die aan het achtereinde uitsteken en, bij zeer nauwkeurige inspectie, verscheidene meer poten dan de drie paar die aanwezig zijn bij keverlarven. Duff millipedes worden meestal gevonden in beboste gebieden waar ze zich voeden met schimmels, korstmossen en rottend plantenmateriaal.

Figuur 5. Volwassen meubeltapijtkever en larven. Foto met dank aan Clemson University/IPM Images.

Figuur 6. Oude huiden van een Anthrenus sp. dermestide kever.

Figuur 7. Een volwassen kever en een larve van een Trogoderma sp. dermestide kever.

Figuur 8. Duff millipedes. Deze worden soms verward met larven van de dermestide kever.

De informatie hierin wordt verstrekt met dien verstande dat geen discriminatie wordt beoogd en dat vermelding van commerciële producten, die nodig zijn voor deze gids, geen goedkeuring impliceert door de auteurs of de Extension Services van Nebraska, Colorado, Wyoming of Montana. Kritiek op producten of apparatuur die niet in de lijst zijn opgenomen, is noch impliciet noch bedoeld. Wegens voortdurend veranderende etiketten, wetten en voorschriften kunnen de Extension Services geen aansprakelijkheid aanvaarden voor het voorgestelde gebruik van de hierin vermelde chemicaliën. Pesticiden moeten legaal worden toegepast met inachtneming van alle aanwijzingen en voorzorgsmaatregelen op het etiket van de pesticidenverpakking en alle aanvullende etikettering en regels van staats- en federale regulerende agentschappen voor pesticiden. De regels en voorschriften van de staat en de speciale toelagen voor het gebruik van pesticiden kunnen van staat tot staat verschillen: neem contact op met het Ministerie van Landbouw van uw staat voor de regels, voorschriften en toelagen die in uw staat en plaats van toepassing zijn.