Wetenschappelijke naam: Canis latrans
New Yorkse status: Niet vermeld
Federale status: Not Listed
Description
Een oostelijke coyote die door onderzoekers van DEC en SUNY ESF van een radiocollar is voorzien
Oostelijke coyotes lijken op Duitse herdershonden, maar zijn maar half zo zwaar. Coyotes hebben een lange, dikke vacht. Hun staarten zijn vol en borstelig, meestal naar beneden gericht. De oren zijn groot, rechtopstaand en puntig.
Lengte: 4 tot 5 voet (neus tot staart)
Gewicht: 35 tot 45 pond (mannetjes meestal groter dan wijfjes)
Kleur: Variabel, van blond of roodachtig blond tot donker tanig met zwart dooraderd. Poten, oren en wangen meestal roodachtig. Velen hebben een witte kin en een donkere vlek net onder de staartbasis wanneer ze van achteren worden geobserveerd.
U kunt meer lezen over coyotes in het artikel “Rise of the Eastern Coyote (PDF)” in het juni 2014 nummer van de Conservationist.
Lees meer over de stappen die u kunt nemen om conflicten met coyotes te vermijden.
Levensgeschiedenis
Coyotes zijn opportunistische omnivoren, wat betekent dat het dieet van een coyote afhangt van wat gemakkelijk te vinden, te scharrelen, of te vangen en te doden is. Het dieet van de coyote is divers en varieert gedurende het jaar op basis van de seizoensgebonden beschikbaarheid. Jaarlijks bestaat hun dieet uit witstaartherten, konijnen, kleine zoogdieren zoals muizen en woelmuizen, wasberen, woelratten, vogels, insecten en plantaardig materiaal. Herten die door voertuigen en andere oorzaken worden gedood (kadavers) kunnen een belangrijke voedselbron voor coyotes zijn. Coyotes doden niet vaak gezonde volwassen herten.
Coyotes zijn niet strikt nachtactief. Ze kunnen overdag worden waargenomen, maar zijn actiever na zonsondergang en ’s nachts. Als u overdag een coyote ziet, betekent dat niet noodzakelijk dat hij ziek of ongezond is, maar voorzichtigheid is geboden. Coyotes migreren niet. Ze leven het hele jaar door en bewonen een gebied dat bekend staat als hun “home range”. Ze zijn territoriaal en zullen delen van hun leefgebied met hand en tand verdedigen. Volwassen coyotes leven in New York het hele jaar door in hun leefgebied; wel kunnen ze hun activiteitenpatroon aanpassen aan de vier seizoenen.
Coyotes zijn monogaam en paren voor het leven. In het vroege voorjaar gebruiken vrouwelijke coyotes holen voor het grootbrengen van jongen en blijven vaak in de buurt van deze plaatsen. Mannelijke coyotes kunnen grotere afstanden afleggen om intensiever te jagen en extra voedsel te zoeken om het vrouwtje en de jongen te onderhouden. Nesten van 4-6 jongen worden geboren in holen op de grond, op hopen struikgewas, onder omgevallen bomen of onder menselijke bouwsels, zoals schuurtjes en andere gebouwen. Coyote-pups groeien snel en worden gespeend als ze 5 tot 7 weken oud zijn en verlaten rond die tijd de holen. Ze zijn volgroeid als ze 9 maanden oud zijn en verspreiden zich uiteindelijk nadat ze uit de leefgebieden van hun ouders zijn verdreven. Deze jonge coyotes leggen vaak 50 tot 100 mijl af op zoek naar een vrij territorium, vinden een partner, en worden volwassen als broedpaar.
Distributie en habitat
Er zijn twee hypotheses om de aanwezigheid van Oostelijke coyotes in New York te verklaren. De eerste verklaring is dat coyotes hier al waren voordat de Europeanen Noord-Amerika bewoonden. Het kappen van de bossen voor boerderijen en huizen dwong de coyotes zich terug te trekken naar onbewoonde gebieden in het noordoosten. De terugkeer van beboste habitats in de 20e eeuw viel samen met de terugkeer van de coyote.
De tweede en meer algemeen aanvaarde hypothese is dat Oostelijke coyotes een betrekkelijk nieuwe soort zijn in New York. Deze verklaring suggereert dat coyotes oorspronkelijk centraal Noord-Amerika bewoonden en hun verspreidingsgebied op natuurlijke wijze over het continent uitbreidden als reactie op menselijke veranderingen in het land. Er zijn aanwijzingen dat coyotes New York en het noordoosten bereikten in het begin van de jaren 1930 en 1940, waarbij de uitbreiding van het verspreidingsgebied van de coyote eerst de staat bereikte door ten noorden van de Grote Meren en in het noorden van New York te passeren. Vervolgens verspreidden de coyotes zich in de volgende 40-50 jaar snel over de staat. Ongeacht hoe ze in de staat terecht zijn gekomen, zijn coyotes al sinds de jaren dertig in New York aanwezig en hebben ze zich sinds de jaren zeventig stevig over de hele staat verspreid. Ze zijn hier om te blijven.
Coyotes, waarvan algemeen wordt aangenomen dat ze alleen in de meer landelijke of wilde delen van New York leven, passen zich gemakkelijk aan om dicht bij mensen te leven. Coyotes leven in heel Upstate New York en komen voor in veel voorsteden en stedelijke gebieden. Af en toe worden ze gesignaleerd in delen van New York City en Long Island. Hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt, menselijke ontwikkeling is een verrassend goede habitat voor coyotes. Het overvloedige voedselaanbod voor coyotes maakt het mogelijk dicht bij mensen te leven.
Status
Als je een familiegroep coyotes hoort janken, krijg je al gauw de indruk dat het bos wel overvol moet zijn met coyotes. In werkelijkheid waren er waarschijnlijk vijf of zes dieren aanwezig (d.w.z. 2 volwassen dieren en jongen van het jaar). Een paar coyotes maken een enorme hoeveelheid lawaai als ze dat willen. De Oostelijke coyote vormt geen echte ‘roedel’ met meerdere volwassenen die samenleven zoals hun verwant de wolf. In plaats daarvan zijn ze georganiseerd als een ‘familie-eenheid’. Elke familie-eenheid bestaat uit het volwassen paar en hun jongen van het lopende jaar. Een familie verdedigt een territorium van 2 tot 15 vierkante kilometer tegen andere coyotes. Het is het territoriale gedrag van coyotes dat hun aantal in een bepaald gebied beperkt.
In heel New York waren de meest gemelde problemen met coyotes incidenten met huisdieren. Coyotes benaderen zelden mensen en zijn ook niet direct agressief tegen mensen; maar honden en katten trekken coyotes aan. Coyotes die op huisdieren afkomen, vormen een direct gevaar voor de veiligheid van huisdieren en kunnen ook de veiligheid van mensen in gevaar brengen. Over het algemeen zijn problemen tussen mensen en coyotes zeldzaam, maar de kans op conflicten blijft bestaan. Menselijk gedrag kan die kans vergroten als mensen coyotes voeren (direct of indirect), of als ze coyotes toestaan om mensen en huisdieren te benaderen. Om conflicten tot een minimum te beperken is het belangrijk dat mensen hun deel doen om de natuurlijke angst die coyotes voor mensen hebben in stand te houden.
Voor meer informatie om risico’s te verminderen of te voorkomen zie Coyote Conflicts.
Management
Bijna 30.000 New Yorkers doen elk jaar mee aan de coyotejacht en ongeveer 3.000 doen mee aan het vangen van coyotes. In heel Upstate New York mag op coyotes worden gejaagd. Voor de jacht op coyotes is een jachtvergunning nodig. In heel Upstate New York mag op coyotes worden gejaagd en is een vangvergunning vereist.
Raadpleeg de NYSDEC Hunting and Trapping Regulations Guide voor meer informatie over de jacht op en de vangst van coyotes.
De Environmental Conservation Law staat toe dat ‘probleemcoyotes’ ook op andere momenten van het jaar worden gedood. Section 11-0523 (laat DEC-website) zegt dat coyotes die “schade toebrengen aan privé-eigendom door de eigenaar, bewoner of huurder… op elk moment op elke manier mogen worden gedood.”
Meer over de oostelijke coyote:
- Watchable Wildlife: Eastern Coyote – Fascinerende feiten over de coyote en informatie om uw wildlife-ervaring te verbeteren.