De rugslag: Everything You Ever Wanted to Know

Hier vindt u alles wat u ooit wilde weten over de rugslag, van de geschiedenis ervan, hoe u hem goed zwemt en nog veel meer.

De rugslag.

Terwijl persoonlijke ervaringen kunnen variëren, is de rugslag qua gemiddelde snelheid eigenlijk de op een na langzaamste van alle slagen, met de vlinderslag en de vrije slag sneller, en de schoolslag langzamer.

De rugslag is vergelijkbaar met de vrije slag (of voorcrawl), in die zin dat de arm trekbeweging afwisselt, en er is een flutter kick (zij het omgekeerd) om te helpen bij de voortstuwing.

In dit overzicht van de rugslag gaan we er allemaal op in, inclusief:

• De geschiedenis van de rugslag. Hoe lang het al bestaat en een aantal van de belangrijkste veranderingen die het heeft ondergaan door de jaren heen.
• De rugslag start. Een van de speciale problemen waar rugslagers al lang mee te maken hebben is de start. Hier is wat er aan gedaan wordt.
• Beste rugslagers aller tijden. We nemen een kijkje naar enkele van de beste rugslagers in de geschiedenis.
• Hoe de rugslag te zwemmen. We laten een aantal techniek tips en een aantal oefeningen om u te helpen zwemmen een meer efficiënte rugslag.
• Rugslag middelen. We hebben de rugslag al veel behandeld op deze site; we presenteren hier een aantal van onze beste bronnen om je rugslag te verbeteren.

Let’s do this!

De geschiedenis van de rugslag

De rugslag is ongetwijfeld voor het eerst bedacht door een arme zwemmer die gewoon uitgeput van het proberen te kruipen op zijn rug ging liggen en zich realiseerde dat hij of zij veel gemakkelijker kon ademen en toch nog enige voortstuwing kon behouden.

Wie die persoon is, zullen we nooit weten.

In termen van georganiseerde competitie, bestaat de rugslag al sinds bijna het begin van de moderne Olympische beweging, met een 200-meter rugrace gehouden op de Olympische Spelen van 1900 in St. Louis. (Dit was de enige Olympische Spelen die in een zwembad met een korte baan werd gehouden.)

Een andere seismische verschuiving vond plaats aan het eind van de jaren 1980, toen een groep zwemmers onder leiding van David Berkoff en Daichi Suzuki de onderwater dolfijntrap van de wanden en bochten gebruikten om herhaaldelijk het wereldrecord op de 100 meter rugslag te verlagen.

Tijdens de Olympische Spelen van 1988 in Seoel zwommen beide zwemmers in de eerste ronde bijna 30 meter onder water op hun weg naar het medaillepodium. De FINA veranderde kort daarna de regels en beperkte de hoeveelheid trappen die rugslagers onder water mochten maken bij de start en de wisselslag.

Op dat moment moesten rugslagers ook helemaal naar de muur zwemmen, met hun hand aanraken, een open draai uitvoeren en dan weer afduwen. Tegen de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona konden rugslagers zich omdraaien naar hun voorkant, een arm trekken, een salto maken en dan afduwen.

De onderstaande video is van de finale van de 100 meter rugslag in Barcelona, met Jeff Rouse (USA) en Mark Tewksbury (CAN) in duel.

Dit was de eerste keer in de Olympische competitie dat de rugslagers bij de muur een salto konden maken zonder dat ze een hand aan de muur hoefden te houden.

De rugslagstart: Here Comes the Wedge

De rugslag is de enige van de vier zwemslagen waarbij de atleet vanuit het water start. De rugslagers springen in het water als de scheidsrechter op het eerste fluitsignaal blaast, grijpen een stang op het startblok en plaatsen hun voeten op de muur, meestal bedekt met een elektronisch tijdblok.

De speciale problemen bij deze vorm van starten zijn onmiddellijk duidelijk – proberen je voeten op een nat tijdblok te plaatsen en er dan met al je kracht vanaf te knallen is niet gemakkelijk. Zelfs volleerde elitezwemmers waren geneigd om uit te glijden bij de start, waardoor ze onmiddellijk uit de race werden gehaald.

De gladheid van deze pads – en de wens om rugzwemmers te helpen de start een beetje te versnellen – bracht de FINA er in 2013 toe om (eindelijk) kleine wiggen goed te keuren die zwemmers konden gebruiken om hun voeten bij de start te plaatsen.

Wie zijn de beste rugslagzwemmers aller tijden?

De Verenigde Staten hebben de rugslagwedstrijden op internationaal niveau grondig gedomineerd, met de Amerikaanse mannen die op de afgelopen drie Olympische Spelen de 100 en 200 meter wonnen.

Ryan Murphy (VS). De huidige rugslag koning, won hij beide rugslag evenementen op de 2016 Rio Olympische Spelen, het voortzetten van de Amerikaanse traditie van rugslag dominantie. Hij zou ook Aaron Piersol’s 2009 100m rug wereldrecord van 51.94 breken als leider van de wisselslag estafette op de laatste avond van de Rio Spelen.

Aaron Piersol (VS). Als 17-jarige werd Piersol tweede op de Olympische Spelen van Sydney in 2000 op de 200 meter rugslag, een onderdeel dat hij bijna tien jaar lang zou domineren, waarbij hij zeven keer het wereldrecord brak. De tijd die hij in 2009 op de FINA Wereldkampioenschappen (ook wel de “Rubber Suit” Games genoemd) neerzette, is vandaag nog steeds geldig, een resultaat van 1:51.92. Piersol ging in 2011 met pensioen met vijf Olympische gouden medailles. Hij won de rugslag in 2004 in Athene en won goud op de 100 in Peking.

Lenny Krayzelburg (VS). In de late jaren 1990, voordat Piersol op het toneel verscheen, was het Lenny Krayzelburg die de dominante rugslager was op het internationale toneel. Hij vestigde tal van wereldrecords, waaronder vier Olympische gouden medailles, en was van 1997-2000 USA Swimming atleet van het jaar. Tegenwoordig leidt Krayzelburg een populaire zwemacademie met vestigingen in de Verenigde Staten.

David Berkoff (USA) & Daichi Suzuki (JPN). Het paar introduceerde onderwater dolfijntrappen aan de massa’s door meer dan de helft van de 100m rugslag onder het wateroppervlak te zwemmen op de Olympische Spelen van Seoul in 1988. In het kielzog van de rugslag die veranderde in een onderwater vliegschop wedstrijd, veranderde de FINA de regels en beperkte het onderwater dolfijntrappen tot 10m vanaf de start en bochten (dit werd gewijzigd in 15m in 1991).

Mark Tewksbury (CAN). Ik heb Mark aan de lijst toegevoegd omdat hij een van mijn idolen was toen ik opgroeide. Hij won goud op de 100 meter rugslag bij de mannen op de Olympische Spelen van 1992, en elke keer als ik hem op de nationale wedstrijd zag, had hij altijd tijd voor een handtekening en een foto (en hij gaf me zelfs een Speedo shirt nadat hij een wereldrecord kortebaan had gebroken samen met zijn teamgenoten van de Universiteit van Calgary in de wisselslag estafette). Tot de gouden medaille van Penny Oleksiask in Rio was Tewksbury’s goud de laatste die door een Canadese zwemster werd gewonnen.

Krisztina Egerszegi (HUN). Bekend als “Mighty Mouse” vanwege haar rustige, kleine gestalte, heerste ze over de 200 meter rugslag, ze won het onderdeel in 3 opeenvolgende Olympische Spelen van 1988 tot 1996. Haar wereldrecord van 2:06,62 brak het bestaande wereldrecord met bijna twee seconden en hield 17 jaar stand tot het uiteindelijk werd verbroken door Missy Franklin uit de Verenigde Staten.

Hoe de rugslag te zwemmen

De rugslag is een van de gemakkelijkste slagen om te leren, en een van de moeilijkste om onder de knie te krijgen.

Hier volgen enkele basistechnische tips voor rugslagzwemmers.

Je gezicht moet recht omhoog wijzen. Het natuurlijke instinct bij het doen van de rugslag is om rond te kijken. We zijn tenslotte nieuwsgierige wezens. Wat gebeurt er daar? En daar? Hoe snel gaat Bobby in baan 2? Je hoofd moet niet naar de zijkanten draaien samen met je schouders. Missy Franklin demonstreert een super eenvoudige manier om deze gewoonte te versterken – de waterfles balans – die haar helpt om een rechte hoofdpositie te houden in deze oefening. Als je je hoofd recht houdt, met je gezicht naar boven, zwem je rechter en sneller.

Laxeer je nek. Dit sluit aan bij waar we het net over hadden – vaak zie ik jonge rugzwemmers hun kin wegstoppen, waardoor hun hoofd omhoog komt en ze niet meer op één lijn liggen. Als je aan het cruisen bent en je prachtige rugslag zwemt, denk er dan aan om je nek mooi ontspannen te houden-het zal je helpen om een rechte lijn te houden van je hoofd naar je ruggengraat. Deze houding houdt je profiel in het water laag (minder luchtweerstand=meer snelheid), en houdt je ook ontspannen en soepel in het water.

Houd je enkels ontspannen tijdens het trappen. Waarom zijn losse enkels belangrijk? Omdat wanneer we trappen het doel niet is om water omhoog of omlaag te duwen – het is om water terug te duwen. Dat is de reden waarom elite zwemmers extreem flexibele enkels hebben – op dezelfde manier als je een vroege verticale onderarm wilt hebben in je freestyle trekbeweging, wil je de top van je voet planten en het water terug duwen.

Je handen moeten net buiten je schouders binnenkomen. De belangrijkste reden waarom je hand in een neutrale positie in het water moet komen, is dat je zo de kriskrasbeweging vermijdt die ontstaat als je de trekbeweging binnen je schouder begint, en dat je zo de trekbeweging eerder kunt starten.

Je duim verlaat het water eerst en komt er als laatste weer in. Aan het begin van de arm herstel draai je je handpalm zodat het is gericht op je heupen. Als je arm omhoog en over je heen komt, draai je arm zo dat je pink als eerste boven je hoofd het water in gaat.

Je knieën mogen het wateroppervlak niet breken als je trapt. Beginnende backstrokers hebben de neiging om vanuit hun knieën te schoppen – je kick moet vanuit je heupen komen en een soepele, zweepachtige rimpeling door je tenen naar beneden sturen. Als je merkt dat je knieën nog steeds te hard pompen, probeer dan deze eenvoudige oefening om overtollige kniebuiging te verminderen.

Hiprotatie is oké. Perfect vlakke heupen bij het zwemmen van de rugslag is moeilijk, en zal je schouderrotatie beperken, waardoor je een zeer ondiepe trekbeweging krijgt. Een beetje heuprotatie is niet alleen goed, maar zal je helpen je schouderrotatie te versterken, waardoor je meer torsie in je trekbeweging krijgt. Natuurlijk, het lastige deel is het zwemmen van de lijn tussen te weinig en te veel heuprotatie.