Daenerys’ Seizoen 3 triomf wordt bezoedeld met een duistere nieuwe betekenis na ‘The Bells’

Nadat we aftellen naar de Game of Thrones serie finale, kijken we terug naar de meest cruciale momenten van de eerste zeven seizoenen van de show.

De Rode Bruiloft is veruit het meest schokkende moment van het derde seizoen van Game of Thrones, en het is misschien wel de meest centrale, omdat het de Noordelijke macht onthoofdde (letterlijk) en de controle van de Lannisters over de Zeven Koninkrijken verstevigde. Maar er is genoeg metaforische inkt verspild over de Rode Bruiloft om te wedijveren met al het Stark bloed dat Walder Frey’s woonkamer bevlekte. Laten we ons in plaats daarvan richten op de andere grote schok van seizoen 3 – een schok die bijzonder en duister relevant is in het kielzog van de aflevering van afgelopen zondag.

“Een draak is geen slaaf,” zei Daenerys Targaryen in perfect Valyriaans toen ze zich omdraaide om Kraznys mo Nakloz onder ogen te komen. De slavenmeester had haar onlangs al zijn 8000 Unsullied krijgers geruild in ruil voor een van haar draken. Het was een deal die Daenerys niet van plan was na te komen; ze koos ervoor Kraznys te verbranden, haar legioenen te bevelen alle slavenmeesters te doden, en de Unsullied eindelijk een kans te bieden haar als vrije mannen te dienen.

Het was de eerste keer dat Daenerys haar titel als “de Breker van Ketenen” verdiende, en het was ook, zoals kijkers vijf seizoenen later zouden leren, een cruciale stap op weg naar de brutale plundering van King’s Landing.

Herbekijk de scène, uit seizoen 3, aflevering 4, “And Now His Watch Has Ended,” en het is moeilijk om geen rillingen te krijgen. Daenerys draait de rollen om tegen een kwaadaardige man, ontneemt hem en zijn slavenhouders de macht en krijgt tegelijkertijd een van de felste legers in heel Essos. Emilia Clarke wordt vaak gezien als een van de zwakkere acteurs van de hoofdcast van Game of Thrones, maar ze kan beter dan wie ook een krachtige zin in een verzonnen taal uitspreken. Op het moment dat de aflevering werd uitgezonden, en waarschijnlijk tot zondagavond, was Dany’s badass ommekeer een onmiskenbaar “Yass Khaleesi” moment.

Daenerys had de overwinning ook nodig. Ze zat in zwaar weer aan het begin van het vorige seizoen. Zeker, ze had de enige drie draken ter wereld, maar die waren elk ongeveer zo groot als een kip. Slechts weinig Dothraki die aan haar zijde bleven, waren in staat om te vechten, en Ser Jorah Mormont kon slechts zo veel doen. Hoewel ze erin slaagde Qarth te ontvluchten met wat goud en een hernieuwd gevoel van doel, had Dany nog steeds geen leger.

Game of Thrones gaf de Unsullied nooit echt de kans om alle hype waar te maken. Deze eunuch soldaten, bijna vanaf de geboorte getraind, zijn de ultieme vechtkracht. Ze zijn een nog meer gemilitariseerde en formidabele versie van de Spartanen van 300 in de echte wereld. Het beroemdste voorbeeld van de heldendaden van de Unsullied kwam eeuwen voor de gebeurtenissen in de serie, toen 3.000 Unsullied een aanval tegenhielden van een Dothraki khalasar die meer dan 50.000 man sterk was.

Daenerys had nu meer dan twee keer zoveel Unsullied tot haar beschikking. Game of Thrones heeft in latere afleveringen en seizoenen gebagatelliseerd hoe elitair deze soldaten waren (toegegeven, ze vechten het best als een leger, niet als politie in de overvolle steegjes van Meereen). Toch, zelfs als het nooit helemaal voelde alsof de Unsullied zo goed waren als ze verondersteld werden te zijn, ze waren nog steeds een formidabel leger. Dat leger hield Dany in leven, en het hielp om de controle over steden te krijgen en nieuwe bondgenoten te winnen.

En toen hielpen ze haar om burgers af te slachten toen ze King’s Landing verwoestte in seizoen 8.

Game of Thrones fans en critici debatteren over de vraag of Daenerys’ transformatie in de Mad Queen verdiend aanvoelde. De algemene consensus lijkt te zijn dat het moment zelf kunstmatig en geforceerd aanvoelde – David Benioff en D.B. Weiss’ “Inside the Episode”-uitleg dat ze door het lint ging omdat ze de Rode Toren haatte, lijkt niet voldoende als verklaring voor zo’n grote verandering, vooral omdat die lezing niet echt wordt overgebracht in de eigenlijke aflevering. Fans zijn het er echter grotendeels over eens dat er een precedent is voor Daenerys’ waanzin.

De hele serie door heeft Daenerys de bereidheid geuit om meedogenloos te zijn tegen iedereen die in de weg staat van haar macht. Toegegeven, haar komst naar de macht was typisch een goede zaak – ze is de Breker van Ketenen, immers – maar ze is altijd heel duidelijk geweest over haar doel, en ze is niet te bereid om compromissen te sluiten om het te krijgen. Daenerys verbrandde degenen die haar onrecht aandeden, waaronder haar broer Viserys, de heks Mirri Maz Duur, enkele Meereenese edellieden, de Khals bij Vaes Dothrak, en de Tarlys na het gevecht met de buitentrein, om er maar een paar te noemen.

Ze verbrandde ook Kraznys mo Nakloz en vele andere slavenhouders in Astapor. Kraznys was een monster, een wrede man die profiteerde van een verachtelijke industrie die het vlees en de menselijkheid van kinderen stal om ze in moordenaars te veranderen. Niemand was verdrietig toen Daenerys hem tot as verbrandde. De kans is groot dat je juichte, eigenlijk.

Maar Daenerys’ acties in de voorlaatste aflevering van de serie vereisen dat we dit moment in een nieuw licht bekijken. In de laatste twee gehaaste seizoenen heeft Game of Thrones niet noodzakelijkerwijs het nodige karakterwerk verricht om de kloof te overbruggen tussen het verbranden van slavendrijvers en het verbranden van onschuldige kinderen.

Misschien is het wel omdat Game of Thrones niet genoeg heeft gedaan om dit moment te verkopen, dat het extra vreemd is om terug te gaan en te kijken hoe Dany slavendrijvers vermoordt om haar Unsullied-leger te krijgen. Niet alleen weten we nu waar dit eens zo inspirerende moment ons brengt, maar we moeten goed kijken om te zien wat misschien niet helemaal daar is.

Zonder een duidelijker idee van hoe Daenerys veranderde van een Ketenbreker in een oorlogsmisdadiger, moeten we het bewijs vinden in wat de show ons heeft gegeven. Daenerys’ grote moment moet nu dienen als een cruciale stapsteen op de schaars geplaveide weg naar haar bestemming als de Mad Queen, in plaats van het triomfantelijke moment dat we dachten – en misschien nog steeds willen denken – dat het was.