Er is niet één strategie voor de behandeling van gezichtsspleten, vanwege de grote variatie in deze spleten. Welke vorm van chirurgie wordt toegepast, hangt af van het type clefting en welke structuren erbij betrokken zijn. Er is veel discussie over het tijdstip van reconstructie van bot en weke delen. Het probleem met vroege reconstructie is het terugkomen van de misvorming als gevolg van de intrinsieke beperkte groei. Dit vereist aanvullende operaties op latere leeftijd om ervoor te zorgen dat alle delen van het gezicht in verhouding zijn. Een nadeel van vroege botreconstructie is de kans op beschadiging van de tandkiemen, die zich in de bovenkaak bevinden, net onder de oogkas. De reconstructie van de weke delen kan op jonge leeftijd worden gedaan, maar alleen als de gebruikte huidflap tijdens een tweede operatie opnieuw kan worden gebruikt. Het tijdstip van de operatie hangt af van de urgentie van de onderliggende aandoening. Als de operatie noodzakelijk is om goed te kunnen functioneren, moet zij op jonge leeftijd worden uitgevoerd. Het beste esthetische resultaat wordt bereikt wanneer de incisies worden aangebracht op plaatsen die de minste aandacht trekken (zij bedekken de littekens). Indien echter de functie van een deel van het gelaat niet beschadigd is, hangt de operatie af van psychologische factoren en van het te reconstrueren gelaatsgebied.
Het behandelplan van een gespleten gezicht wordt direct na de diagnose gepland. Dit plan omvat alle operaties die nodig zijn in de eerste 18 jaar van het leven van de patiënt om het gezicht volledig te reconstrueren. In dit plan wordt een onderscheid gemaakt tussen problemen die moeten worden opgelost om de gezondheid van de patiënt te verbeteren (coloboma) en problemen die moeten worden opgelost voor een beter cosmetisch resultaat (hypertelorisme).
De behandeling van de gezichtsspleten kan worden onderverdeeld in verschillende gebieden van het gelaat: de craniale anomalieën, de orbitale en ooganomalieën, de neusanomalieën, de midface anomalieën en de mondanomalieën.
Behandeling van de craniale anomalieënEdit
De meest voorkomende craniale anomalie die wordt gezien in combinatie met gezichtsspleten is encephalocele.
EncephaloceleEdit
De behandeling van encephalocele is gebaseerd op chirurgie om de benige opening te herstellen en de onderliggende hersenen voldoende bescherming te bieden. De vraag blijft of het uitwendige hersenweefsel teruggeplaatst moet worden in de schedel of dat het mogelijk is dat stuk hersenweefsel af te snijden, omdat beweerd wordt dat het uitwendige stuk hersenweefsel vaak niet functioneel is, met uitzondering van een basale encephalocele, waarbij de hypofyse zich in de mond kan bevinden.
Behandeling van orbitale / oogafwijkingenEdit
De meest voorkomende orbitale / oogafwijkingen die bij kinderen met facial clefts worden gezien zijn colobomen en verticale dystopie.
ColobomenEdit
Het coloboom dat vaak voorkomt bij facial clefts is een spleet in het onder- of bovenooglid. Dit moet zo snel mogelijk worden gesloten, om droogte van het oog en een daaropvolgend verlies van gezichtsvermogen te voorkomen.
Verticale orbitale dystopieEdit
Verticale orbitale dystopie kan optreden bij facial clefts wanneer de orbitale vloer en/of de maxilla betrokken is bij de spleet. Verticale orbitale dystopie betekent dat de ogen niet op dezelfde horizontale lijn in het gelaat liggen (het ene oog ligt lager dan het andere). De behandeling is gebaseerd op de reconstructie van deze orbitale vloer, door ofwel de botspleten te sluiten ofwel de orbitale vloer te reconstrueren met behulp van een bottransplantaat.
HypertelorismeEdit
Er zijn vele soorten operaties die kunnen worden uitgevoerd om een hypertelorisme te behandelen. 2 opties zijn: box osteotomie en facial bipartition (ook wel mediane fasciotomie genoemd).Het doel van de box osteotomie is om de orbits dichter bij elkaar te brengen door een deel van het bot tussen de orbits te verwijderen, om beide orbits los te maken van de omliggende botstructuren en beide orbits meer naar het midden van het gezicht te verplaatsen. Het doel van de bipartitie van het gelaat is niet alleen de orbits dichter bij elkaar te brengen, maar ook om meer ruimte in de bovenkaak te creëren. Dit kan worden gedaan door de bovenkaak en het voorhoofdsbeen te splitsen, een driehoekig gevormd stuk bot van het voorhoofdsbeen en het neusbeen te verwijderen en de twee stukken voorhoofd naar elkaar toe te trekken. Niet alleen zal het hypertelorisme worden opgelost door het voorhoofdsbeen dichter naar elkaar toe te trekken, maar door dit trekken zal de ruimte tussen de beide delen van de bovenkaak breder worden.
-
Box Osteotomy
-
Facial Bipartition
Behandeling van neusanomalieënEdit
De neusanomalieën die bij facial clefts worden aangetroffen, variëren. Het belangrijkste doel van de behandeling is het reconstrueren van de neus om een functioneel en esthetisch aanvaardbaar resultaat te verkrijgen. Enkele mogelijke behandelingsopties zijn de reconstructie van de neus met een voorhoofdslap of de reconstructie van het nasale dorsum met een bottransplantaat, bijvoorbeeld een ribtransplantaat. De neusreconstructie met een voorhoofdslap is gebaseerd op de herpositionering van een huidflap van het voorhoofd naar de neus. Een mogelijk nadeel van deze reconstructie is dat wanneer u deze op jongere leeftijd heeft uitgevoerd, u de flap in een later stadium niet meer kunt verlengen. Een tweede operatie is vaak nodig als de operatie op jonge leeftijd wordt uitgevoerd, omdat de neus in het gespleten gebied een beperkte groei heeft. Voor het herstel van de ala (neusvleugel) is vaak een kraakbeentransplantaat nodig, dat meestal uit het oor wordt genomen.
Behandeling van afwijkingen van het middengezichtEdit
De behandeling van de weke delen van afwijkingen van het middengezicht is vaak een reconstructie met een huidflap van de wang. Deze huidflap kan in het vervolg voor andere operaties worden gebruikt, omdat hij opnieuw kan worden opgetrokken en getransponeerd. Bij de behandeling van midface anomalieën zijn over het algemeen meer operaties nodig. De reconstructie van het botweefsel van het middengezicht gebeurt vaak later dan de reconstructie van de weke delen. De meest gebruikelijke methode om het middengezicht te reconstrueren is door gebruik te maken van de breuk/incisielijnen die door René Le Fort zijn beschreven. Wanneer de spleet de bovenkaak betreft, is het waarschijnlijk dat de verminderde groei zal resulteren in een kleiner bovenkaaksbeen in alle 3 dimensies (hoogte, projectie, breedte).
Behandeling van mondanomalieënEdit
Er zijn verschillende opties voor de behandeling van mondanomalieën zoals Tessier spleet nummer 2-3-7 . Deze spleten worden ook gezien bij verschillende syndromen zoals het Treacher Collins syndroom en hemifaciale microsomie, wat de behandeling veel gecompliceerder maakt. In dit geval is de behandeling van mondanomalieën een onderdeel van de behandeling van het syndroom.