Cournot Concurrentie

Wat is Cournot Concurrentie?

Cournot-concurrentie is een economisch model dat een industriestructuur beschrijft waarin rivaliserende bedrijven die een identiek product aanbieden, concurreren over de hoeveelheid output die zij produceren, onafhankelijk van elkaar en op hetzelfde moment. Het is genoemd naar de grondlegger ervan, de Franse wiskundige Augustin Cournot.

Inzicht in Cournot-concurrentie

Ondernemingen die actief zijn op markten met beperkte concurrentie, oligopolies genaamd, concurreren vaak door te proberen marktaandeel van elkaar weg te kapen. Een van de manieren om dit te doen is het aantal verkochte goederen te wijzigen.

Volgens de wet van vraag en aanbod drijft een hogere productie de prijzen omlaag, terwijl een lagere productie de prijzen omhoog drijft. Dientengevolge moeten de bedrijven overwegen hoeveel een concurrent waarschijnlijk zal produceren om een betere kans te hebben om winsten te maximaliseren.

In het kort, zijn de inspanningen om winst te maximaliseren gebaseerd op de besluiten van concurrenten en wordt verondersteld dat het productiebesluit van elk bedrijf de productprijs beïnvloedt. Het idee dat een bedrijf reageert op wat het denkt dat een rivaal zal produceren, maakt deel uit van de theorie van de perfecte concurrentie.

Het Cournot-model is van toepassing wanneer bedrijven identieke of gestandaardiseerde goederen produceren. Het veronderstelt dat zij niet kunnen samenspannen of een kartel vormen, dezelfde kijk op de marktvraag hebben, en bekend zijn met de exploitatiekosten van concurrenten.

Geschiedenis van Cournot Competition

De Franse wiskundige Augustin Cournot schetste zijn theorie van perfecte concurrentie en moderne opvattingen over monopolie in 1838 in zijn boek, Researches Into the Mathematical Principles of the Theory of Wealth. Het Cournot-model werd geïnspireerd door het analyseren van de concurrentie in een duopolie voor bronwater.

Het Cournot-model blijft de standaard voor oligopolistische concurrentie, hoewel het ook kan worden uitgebreid om meerdere bedrijven te omvatten. De ideeën van Cournot werden overgenomen en gepopulariseerd door de Zwitserse econoom Leon Walras, die door velen wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne mathematische economie.

Voordelen van Cournot Competition

Het Cournot-model heeft een aantal belangrijke voordelen. Het model levert logische resultaten op, met prijzen en hoeveelheden die tussen monopolistische (d.w.z. lage productie, hoge prijs) en concurrerende (hoge productie, lage prijs) niveaus liggen. Het levert ook een stabiel Nash-evenwicht op, een uitkomst waarvan geen van beide spelers eenzijdig zou willen afwijken.

Beperkingen van Cournot Competition

Enkele van de aannames van het model kunnen in de echte wereld enigszins onrealistisch zijn. Ten eerste wordt er in het klassieke duopoliemodel van Cournot van uitgegaan dat de twee spelers hun kwantiteitsstrategie onafhankelijk van elkaar bepalen. Het is onwaarschijnlijk dat dit in de praktijk het geval is. Wanneer er slechts twee producenten op een markt zijn, zullen zij waarschijnlijk sterk reageren op elkaars strategieën in plaats van in een vacuüm te opereren.

Ten tweede beweert Cournot dat een duopolie een kartel zou kunnen vormen en hogere winsten zou kunnen behalen door samen te spannen. Maar de speltheorie toont aan dat een kartelafspraak niet in evenwicht zou zijn, omdat elk bedrijf de neiging zou hebben van de overeengekomen output af te wijken. Voor het bewijs hoeft men niet verder te kijken dan de Organisatie van de Olie-exporterende Landen (OPEC).

Ten derde vragen de critici van het model zich af hoe vaak oligopolies concurreren op hoeveelheid in plaats van op prijs. De Franse wetenschapper J. Bertrand trachtte in 1883 deze onoplettendheid recht te zetten door de keuze van de strategische variabele te veranderen van hoeveelheid in prijs. De geschiktheid van prijs, in plaats van hoeveelheid, als de belangrijkste variabele in oligopoliemodellen werd in later onderzoek door een aantal economen bevestigd.

Ten slotte gaat het Cournot-model uit van producthomogeniteit zonder differentiërende factoren. Cournot ontwikkelde zijn model nadat hij concurrentie had waargenomen in een duopolie van bronwater. Het is ironisch dat zelfs bij een zo elementair product als gebotteld mineraalwater, het moeilijk zou zijn homogeniteit te vinden in de producten die door verschillende leveranciers worden aangeboden.