Sinds de introductie van de co-culturele theorie in “Laying the foundation for co-cultural communication theory: An inductive approach to studying “non-dominant” communication strategies and the factors that influence them” (1996), heeft Orbe twee werken gepubliceerd waarin de theorie en het gebruik ervan worden beschreven, alsmede diverse studies naar communicatiepatronen en -strategieën op basis van verschillende co-culturele groepen.
In Orbe’s “A Co-cultural communication approach to intergroup relations” (1997), geeft hij een overzicht van de co-culturele theorie, inclusief een verklaring van het proces waarbij co-culturele groepsleden strategisch verschillende communicatiestijlen kiezen
Orbe (1998a) “Constructing co-cultural theory: an explication of culture, power, and communication”, presenteert het theoretisch kader voor de co-culturele theorie met inbegrip van de ontwikkeling van de theorie, de verduidelijking van het co-culturele communicatieproces, en de beperkingen en toekomstige richtingen voor het gebruik ervan. Orbe (1998b) “From the standpoint(s) of traditionally muted groups: Explicating a co-cultural communication theoretical model”, waarin hij 9 co-culturele oriëntaties benoemt die gebaseerd zijn op de kruispunten van drie communicatiebenaderingen: Non-assertief, Assertief, en Agressief met 3 voorkeursuitkomsten: Separation, Accommodation en Assimilation.
In 2000, presenteerden Orbe en C. M. Greer een paper: “Erkenning van de diversiteit van de geleefde ervaring: The utility of co-cultural theory in communication and disabilities research” op de jaarlijkse bijeenkomst van de Central States Communication Association, in Detroit. In 2001 presenteerde Heuman “Multiraciale/etnische identiteit: A co-cultural approach” tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de Central States Communication Association in Cincinnati. Tijdens dezelfde bijeenkomst presenteerde Dixon “Naming issues in the future of intercultural communication research: The contributions of Mark Orbe’s co-cultural theory”.
In 2004 gebruikte Orbe de co-culturele theorie als basis om de processen te onderzoeken waarmee de publieke dialoog over culturele grenzen heen kan worden bevorderd. Orbe en Spellers (2005) reflecteerden in dit boekhoofdstuk op de oorsprong van de co-culturele theorie vanuit het perspectief van hun verschillende onderzoeksgebieden en wezen op implicaties voor toekomstig werk.
Orbe & Lapinski (2007) publiceerde het ontwerp van een zelfrapportagemaat voor de twee componenten van de co-culturele theorie, voorkeursuitkomst en communicatiebenadering, en levert bewijs uit twee studies voor de constructvaliditeit en betrouwbaarheid van de co-culturele theorieschalen (C-CTS).
Ramirez-Sanchez (2008) onderzoekt de mogelijkheid om de co-culturele theorie toe te passen op co-culturele groepen die gemarginaliseerd worden in een grotere co-culturele context en om “een complexe culturele context te bieden waarop de co-culturele theorie kan worden toegepast en vragen te genereren die kunnen dienen om de analytische reikwijdte van de co-culturele theorie en haar implicaties te verrijken”.
In 2010 publiceerden Camara en Orbe het artikel “Analyzing Strategic Responses to Discriminatory Acts: A Co-Cultural Communicative Investigation” in het Journal of International and Intercultural Communication. Twee auteurs maakten gebruik van Orbe’s (1998) co-culturele theoriemodel van de 9 communicatieoriëntaties en 26 communicatiepraktijken om te identificeren hoe co-culturele groepsleden reageren op de daden van discriminatie. Twee auteurs gebruikten kwalitatieve inhoudsanalyse om de verhalen van de deelnemers te coderen. Het artikel geeft ook een richting aan voor toekomstig onderzoek. De 26 communicatiepraktijken zijn als volgt:
| Practice | Brief Description | |
|---|---|---|
| Averting Controversy | Keeping the conversation away from potentially dangerous or controversial onderwerpen | |
| Uitgebreide voorbereiding | Uitgebreid voorbereiden op controversiële onderwerpen alvorens met dominante groepsleden te interageren | |
| Overcompenseren | Discriminatie vermijden door openlijke pogingen om een “superster” te worden | |
| Manipuleren van stereotypen | Het zich conformeren aan gangbare stereotypen om de dominante groepsleden uit te buiten voor persoonlijk gewin | |
| Bargaining | Een deal sluiten met dominante groepsleden waarbij beide partijen overeenkomen om co-culturele verschillen | |
| Dissociating | Het vermijden van stereotypen binnen de eigenculturele groep | |
| Spiegelen | Zich gedragen als een dominant groepslid om zijn/haar co-culturele identiteit verborgen te houden | |
| Strategische distantie | Vermijden van coculturele groepsleden als individu te zien | |
| Ridiculerend over zichzelf | Deelnemen aan communicatie die vernederend is voor andere medeculturele groepsleden | |
| Vergroten van de zichtbaarheid | Het heimelijk handhaven van co-culturele aanwezigheid binnen een dominante structuur | |
| Stereotypen ontkrachten | Stereotypen uitdagen door zichzelf te zijn | |
| Zelf communiceren | Interactie met dominante groepsleden op authentieke wijze | |
| Intragroep Netwerken | Werken met medeculturele groepsleden die filosofieën delen, overtuigingen en doelen | |
| Liaisons gebruiken | Werken met dominante groepsleden die vertrouwd kunnen worden voor steun begeleiding en bijstand | |
| Onderwijs geven aan anderen | Het onderwijzen van dominante groepsleden over co-culturele normen en waarden | |
| Confronteren | Het gebruik van agressieve methoden, inclusief methoden die de rechten van anderen kunnen schenden, om zijn stem te laten gelden | |
| Voordeel | Het spreken over co-culturele onderdrukking om dominante groepsleden uit te lokken | |
| Het vermijden | Het mijden van dominante groepsleden, vooral bepaalde activiteiten of locaties waar een interactie waarschijnlijk is | |
| Barrières handhaven | Met behulp van verbale en non-verbale signalen afstand nemen van dominante groepsleden | |
| Sterke punten uitdragen | Versterkingen uit het verleden aanprijzen aan de samenleving van mede-culturele groepsleden | culturele groepsleden |
| Stereotypen | Stereotypen vanculturele stereotypen op een positieve manier toepassen op dominante groepsleden | |
| Aantasten | Het zelfbeeld van dominante groepsleden persoonlijk aanvallen | |
| concept | ||
| Sabotage van anderen | Aantasting van het vermogen van dominante groepsleden om hun privilege, dat inherent is aan dominante structuren, volledig te omarmen | |
| Het benadrukken van overeenkomsten | Een gemeenschappelijke basis vinden met dominante groepsleden terwijl verschillen worden gebagatelliseerd of genegeerd | |
| Het ontwikkelen van een positief gezicht | Beleefd zijn, attent en attent voor dominante groepsleden | |
| Censoring Self | Niets zeggen wanneer dominante groepsleden beledigende of ongepaste dingen zeggen over co-culturele groepsleden |
In 2012 publiceerde Jungmi Jun, een assistent-professor aan de School of Journalism and Mass Communications, University of South Carolina haar artikel “Why Are Asian Americans Silent? Asian Americans’ Negotiation Strategies for Communicative Discriminations” in het Journal of International and Intercultural Communication. De auteur gebruikte het co-culturele theoriemodel van Orbe om twee vragen te onderzoeken. De ene vraag is welke soorten raciaal discriminerende boodschappen gericht zijn tegen Aziatische Amerikanen; de andere vraag is welke communicatieve benaderingen Aziatische Amerikanen toepassen om over die boodschappen te onderhandelen. Het onderzoek maakte gebruik van inhoudsanalyse om 176 verhalen te coderen die via een online enquête waren verzameld. Uit het onderzoek bleek dat Aziatische Amerikanen geneigd zijn om niet-assertieve benaderingen te gebruiken om te reageren op raciaal discriminerende boodschappen als gevolg van interne / omgevingsfactoren, waaronder emotionele schok en vernedering, een gebrek aan kennis van de juiste reacties, groepsdruk, en strategische intentie.