Clara Bow

Clara Bow, (geboren 29 juli 1905, Brooklyn, N.Y., U.S.-gestorven 27 sept. 1965, Los Angeles, Calif.), Amerikaanse filmactrice die de “It” Girl werd genoemd na haar rol in It (1927), de populaire stomme-filmversie van Elinor Glyn’s roman met die naam. Zij verpersoonlijkte de levendige, geëmancipeerde flapper van de jaren 1920. Van 1927 tot 1930 behoorde ze tot de top vijf van de Hollywood box-office attracties.

Clara Bow werd geboren in een arm gezin; ze werd seksueel misbruikt door haar vader en verwaarloosd door haar geestelijk onevenwichtige moeder. Ze ging naar Hollywood via een schoonheidswedstrijd toen ze nog op de middelbare school zat. Een kleine rol in Beyond the Rainbow (1922) leverde haar veel aandacht op, en al snel speelde ze hoofdrollen in films als Down to the Sea in Ships (1922), The Plastic Age (1925), Mantrap (1926), Kid Boots (1926), en Dancing Mothers (1926).

In 1927 werd Bow door Glyn uitgekozen om de hoofdrol te spelen in It, dat een enorm kassucces bleek te zijn. Bow was de belichaming van schoonheid, overgave en sex-appeal voor de bioscoopbezoekers van de Jazz Age. Andere van de meer dan 30 films waarin ze speelde zijn Rough House Rosie (1927), Ladies of the Mob (1928), Three Weekends (1928), Dangerous Curves (1929), en The Saturday Night Kid (1929).

Niet in staat om de overgang van stomme films naar geluidsfilms te maken, deels vanwege haar sterke Brooklyn accent, en verder gehinderd door een aantal zeer geruchtmakende schandalen, ging ze in 1931 met pensioen. Na mislukte comebackpogingen in Call Her Savage (1932) en Hoopla (1933), leefde ze het grootste deel van de rest van haar leven in stilte op een veeboerderij in Nevada, eigendom van haar man, voormalig cowboyster Rex Bell, met wie ze in 1931 was getrouwd. Op latere leeftijd leed ze aan psychiatrische problemen.