← Terug naar: Lijst van fobieën
Wikipedia heeft meer over Chronofobie
Chronofobie is de angst voor tijd. Deze angst komt vaak voor bij gedetineerden en ouderen, maar kan zich manifesteren bij iedereen die te maken heeft met extreme hoeveelheden stress en angst in zijn leven.
Chronofobie komt van de Griekse woorden chronos dat tijd betekent, en phobos dat angst betekent.
Oorzaken en bijdragende factoren
In het boek Chronophobia: On Time in the Art of the 1960s van Pamela Lee wordt chronofobie omschreven als “een ervaring van onbehagen en angst voor de tijd, een gevoel dat gebeurtenissen te snel gaan en daardoor moeilijk te begrijpen zijn.” In het overzicht van Peter PaulAnnas Lichtenstein onthult hij dat het kan worden veroorzaakt door een traumatische ervaring in iemands kindertijd, genetica, opsluiting, of ouderdom. De meeste traumatische ervaringen kunnen leiden tot persoonlijke terugtrekking uit iemands omgeving, zoals dissociatie, depersonalisatie of derealisatie. Een persoon kan genetisch beïnvloed zijn na de traumatische ervaring door bijnierinsufficiëntie. Mensen met deze insufficiëntie zijn vatbaarder voor angst en vrees. Wanneer mensen in de gevangenis zitten, ervaren zij een verhoogd gevoel van angst. De stress van de gevangenis maakt gevangenen extra kwetsbaar. Gevangenen gaan uitgebreid nadenken over tijd, omdat ze voor een bepaalde tijd zijn opgesloten. Het is niet ongewoon dat gedetineerden de dagen aftellen tot hun vrijlating. Ouderen lopen ook meer risico omdat zij het gevoel hebben dat de dood dichterbij is dan ooit tevoren in hun leven. De dreiging van de dood kan een overweldigend gevoel van chronofobie veroorzaken.
Symptomen
De drie belangrijkste symptomen van chronofobie, en de meeste fobieën, zijn paniek, angst, en claustrofobie. In sommige ernstigere gevallen kunnen mensen last krijgen van trillen, kortademigheid, overmatig zweten en een onregelmatige hartslag. In de ernstigste gevallen kunnen individuen symptomen vertonen van ziekmakende gemoedstoestanden, onvermogen om woorden uit te spreken, tunnelvisie, en overweldigende achtervolgende gedachten.
Behandelingen
Mozhi Mani suggereert dat hoewel geen enkele behandeling chronofobie effectief heeft genezen, bepaalde methoden de geest van het individu kunnen verlichten.
Een van deze behandelingen is hypnotherapie. Het is een methode die sinds 1958 door de American Medical Association als eenvoudig en effectief wordt beschouwd. Hierbij wordt hypnose gebruikt om het onderbewustzijn te openen en de gedragspatronen van het individu met de fobie te veranderen.
Arne Ohman en Susan Mineka suggereren een andere behandeling die Neuro-Linguïstisch Programmeren omvat. Deze methode omvat het gebruik van psychotherapie om te ontdekken hoe mensen hun eigen werkelijkheid kunnen creëren. Een specialist kan iemand trainen om “zijn gedachten en mentale associaties te hermodelleren om vooringenomen denkbeelden te herstellen”. Energie kan een behandeling bieden voor de getroffenen. Technieken als acupunctuur, yoga, t’ai chi ch’uan, pranayama en energiegeneeskunde kunnen nuttig blijken. Deze praktijken kunnen misselijkheid genezen en een zeker gevoel geven aan hen die te maken hebben met paniek en angst.
Er zijn enkele medicijnen die kunnen worden ingenomen om de zenuwen te kalmeren van hen die lijden aan chronofobie. Deze recepten kunnen bijwerkingen veroorzaken en de angst niet wegnemen, maar slechts de symptomen onderdrukken.
Een persoon kan ook een psychiater willen bezoeken. Lloyd Williams verzekert dat psychiaters behulpzaam kunnen zijn omdat zij als medium dienen voor de patiënt om zijn psychische problemen te uiten, maar zonder de eigen wens om de angst te overwinnen, zal de patiënt misschien niet de beoogde resultaten boeken.
De getroffenen
Twee hoofdgroepen worden getroffen door chronofobie. Het gaat om gedetineerden en ouderen.
Vaak aangeduid als Gevangenisneurose, kan chronofobie de gedetineerden treffen. Vanwege de lange tijd die gedetineerden in hun cel doorbrengen, en vanwege de beperkte ruimte die ze met anderen delen, kunnen ze psychologische symptomen van chronofobie ontwikkelen. Enkele symptomen zijn waanideeën, ontevredenheid met het leven, claustrofobie, depressie, en gevoelens van paniek en waanzin.
De ouderen vertonen deze symptomen van chronofobie ook. Wanneer zij het gevoel hebben dat hun leven bijna ten einde is, beginnen zij de tijd te vrezen omdat deze hun bestaan bedreigt. Deze angst is vergelijkbaar met chronoperceptie omdat zij het idee omvat dat de snelheid van de hersenfunctie afhangt van de stofwisselingssnelheid in de hypothalamus. Naarmate mensen ouder worden, vertraagt hun stofwisseling. Ouderen kunnen geloven dat als gevolg van hun vertragende stofwisseling hun hersenen minder goed functioneren, waardoor ze chronofoob worden.
Volgens een recent onderzoek heeft ongeveer 12% van de mensen een lichte tot ernstige chronofobie.
Preventie
Chronofobie kan nooit echt worden voorkomen, omdat het normaal gesproken wordt veroorzaakt door een traumatische ervaring die niet binnen iemands macht ligt om te stoppen. Enkele manieren om de stress te verlichten die chronofobie kan veroorzaken, zijn het voorkomen van angst of situaties die angst kunnen veroorzaken, vermijden dat men gestrest raakt over tijd, op tijd zijn, en deelnemen aan een activiteit die meditatie vereist, zoals yoga of andere vormen van milde vechtsporten. Therapeuten kunnen ook helpen om deze angst te verlichten.