Gebrek aan privacyEdit
In een gedigitaliseerde economie zullen verrichte betalingen traceerbaar zijn. Met traceerbare transacties zouden instellingen potentieel toegang tot deze informatie hebben. Wanneer deze digitale sporen worden achtergelaten, worden digitale transacties kwetsbaar. Dergelijke transacties bieden bedrijven de mogelijkheid om op basis van hun uitgavenpatroon een persoonlijk profiel van de consument op te bouwen. De kwestie van datamining speelt ook een rol nu landen de richting uitgaan van een cashloze samenleving. Cashless transacties laten een record achter in de database van het bedrijf wanneer men een betaling doet, en deze informatie wordt een manier om toekomstige gebeurtenissen te voorspellen. Met behulp van een groot aantal gegevens kan de organisatie door datamining een profiel van een individu samenstellen aan de hand van de gegevens in de databank.
Door het volledig digitaal worden van deze gegevens uit transacties ontstaat een wijdverbreid toezicht waarbij individuen kunnen worden gevolgd door zowel bedrijven als de overheid. Deze records kunnen ook beschikbaar zijn voor hackers en kunnen openbaar worden gemaakt na een datalek.
Problemen voor de unbankedEdit
Cashless systemen kunnen problematisch zijn voor mensen die momenteel afhankelijk zijn van contant geld, die geconcentreerd zijn in bepaalde populaties zoals armen, gehandicapten, ouderen, immigranten zonder papieren, en jongeren. Elektronische transacties vereisen een bankrekening en enige vertrouwdheid met het betalingssysteem. Veel mensen in verarmde gebieden hebben te weinig of geen bank. In de Verenigde Staten heeft bijna een derde van de bevolking geen toegang tot alle financiële basisdiensten. In 2011 bleek uit een onderzoek van de FDIC dat ongeveer een kwart van de huishoudens met een jaarinkomen van minder dan $15.000 geen bankrekening had. In het hele land heeft 7,7% van de mensen in de Verenigde Staten geen bankrekening, met percentages van meer dan 20% in sommige steden en plattelandsdistricten, en meer dan 40% in sommige census tracts.
Als onderdeel van zijn Smart Nation-initiatief heeft Singapore de weg ingeslagen naar een cashloze economie. 14,4% van de bevolking van het land is ouder dan 65 jaar, en de meerderheid van de senioren gebruikt nog steeds contant geld als hun enige betaalmethode. Niet gewend aan digitale betaalmethoden, kunnen problemen zoals het beheren van verloren kaarten of wachtwoorden en het beheren van hun uitgaven potentiële problemen opleveren voor iedereen die de overstap maakt van contant geld.
Digitale fraudeEdit
Wanneer betalingstransacties worden opgeslagen in servers, verhoogt dit de risico’s op ongeoorloofde inbreuken door hackers. Ook financiële cyberaanvallen en digitale criminaliteit vormen een groter risico wanneer men overgaat op cashless. Veel bedrijven hebben al te lijden onder datalekken, ook van betalingssystemen. Elektronische rekeningen zijn kwetsbaar voor ongeoorloofde toegang en overschrijving van geld naar een andere rekening of voor ongeoorloofde aankopen.
Aanvallen op of onopzettelijke uitval van telecommunicatie-infrastructuur verhinderen ook dat elektronische betalingen werken, in tegenstelling tot contante transacties die met een minimale infrastructuur kunnen doorgaan.
Gecentraliseerde controleEdit
Opponenten wijzen erop dat een volledig cashloos systeem, naast het bijhouden van alle transacties, een centrale overheid in staat zou stellen om:
- Een transactiebelasting op elke betaling van persoon tot persoon
- Elimineer de opslag van contant geld als een middel om te ontsnappen aan nominale negatieve rentetarieven, die worden gebruikt om deflatie te bestrijden door sparen te ontmoedigen (het meest effectief indien gecombineerd met een verbod op ruilhandel, particuliere munten zoals bitcoin, en de opslag van edele metalen zoals goud). Bepaalde soorten geld zouden kunnen worden ingesteld om te “verlopen” en waardeloos te worden als ze niet op specifieke manieren of voor specifieke tijdstippen worden uitgegeven. Dit is ook mogelijk met contant geld, als de overheid een hoge inflatie toestaat of haar munt een devaluatie laat ondergaan.
- Totalitaire regimes zouden effectiever massatoezicht kunnen uitoefenen en snel kunnen voorkomen dat bepaalde individuen iets kopen of geld verdienen
- Het soort consumptiegoederen dat met een bepaald bedrag kan worden gekocht, beperken (en ouders zouden hetzelfde kunnen doen met zakgeld)
OverbestedingEdit
Consumenten zijn zich minder bewust van de hoeveelheid geld die zij dag-dagelijks uitgeven wanneer zij hun kaart in het stopcontact steken om geld uit te geven.dag uitgeven wanneer zij hun kaart in de portemonnee steken om een transactie te voltooien, dan wanneer zij geld in een portemonnee budgetteren en contant betalen.
Kritiek in ZwedenEdit
Zweden is een van de beste voorbeelden van de resultaten van de inspanningen om een cashloze samenleving tot stand te brengen. Zweden is uitzonderlijk in die zin dat de hoeveelheid contant geld in omloop aanzienlijk is afgenomen. De Zweedse samenleving is in de periode 2000-2017 ingrijpend veranderd door pogingen om al het contante geld te vervangen door digitale betaalmethoden. Het concept van cashloze bankfilialen begon in Zweden tussen 2000-05, waarbij een cashloos filiaal een stap was in de richting van een aanstaande sluiting van dat filiaal. Vanaf ongeveer 2008 begonnen Zweedse banken hun klanten speciale hardware te geven waarmee zij financiële transacties (zoals digitale betalingen van facturen) van thuis uit konden verwerken. Mensen hadden echter nog steeds de keuze om contant geld te gebruiken, en wie dat wilde kon nog steeds zaken doen in contanten bij de bankkantoren die overbleven.
Deze trend begon rond 2008, en bereikte zijn hoogtepunt in verband met de inwisseling in 2015-17 van alle Zweedse munten en bankbiljetten (met uitzondering van de munt van 10 kronen). Volgens de hoofdkantoren van de banken was contant geld niet langer nodig omdat opnames en stortingen (in beperkte hoeveelheden) mogelijk waren via machines. Maar om “veiligheidsredenen” kon een bankklant maximaal zo’n 5.000 tot 10.000 SEK per week opnemen, en ook voor stortingen werden soortgelijke “veiligheidsregels” vastgesteld. Later zijn alle grote banken met filialen begonnen met het sluiten van filialen of het “cashvrij” maken ervan. Vandaag de dag bestaan er nog maar zeer weinig bankfilialen waar met contant geld wordt gewerkt.
De beperkte beschikbaarheid van contant geld in Zweden heeft problemen veroorzaakt voor kleinere boetieks, winkels en buurtwinkels, die afhankelijk zijn van contant geld, aangezien zij hun dagelijkse inbreng niet meer kunnen storten of geen wisselgeld meer kunnen krijgen. Ook non-profitorganisaties, die veel voorkomen in Zweden, hebben grote gevolgen ondervonden. Als reactie hebben de Zweedse banken een betaalsysteem voor mobiele telefonie ingevoerd dat bekend staat onder de naam Swish. Maar dit systeem heeft veel problemen gekend.
De banken (en aanvankelijk ook de media) hebben de klachten over de verandering afgedaan als “alleen een probleem voor ouderen”, waarbij ze in wezen beweerden dat sommigen alleen maar moeite hadden om nieuwe technologie te leren, in plaats van ongelukkig te zijn met een totaal nieuwe transactiemethode. Tegenstanders van de verandering beweren echter dat de technologische opwinding te veel en te snel is veranderd, en zeggen dat er veel gevaren op de loer liggen. Er is bezorgdheid geuit over een toenemend aantal frauduleuze transacties, en de snelle ontwikkeling van Quantum Computers draagt bij tot de vrees voor hacking binnen het systeem. Het debat over een cashloos Zweden werd ingewikkelder toen de Zweedse autoriteit Myndigheten för Samhällsskydd och Beredskap-MSB of “de autoriteit voor gemeenschapsbescherming en paraatheid” in hun geschrift “Om Kriget Eller Krisen Kommer” (“Als er oorlog of crisis komt”) een lijst bevatte van zaken die permanent thuis moeten worden opgeslagen om voorbereid te zijn, waaronder “contant geld in kleine coupures”. In Zweden volgde een golf van negatieve kritiek van deskundigen buiten de bankwereld die hun bezorgdheid uitten. Het voormalige hoofd van de politie, Björn Eriksson, startte in het voorjaar van 2016 een beweging die bekend staat als Kontantupproret of “The Cash Petition”. Deze beweging is snel uitgegroeid tot een aanzienlijke omvang, met veel contribuanten die problemen beschrijven die worden veroorzaakt door de steeds vijandiger houding van banken ten opzichte van contant geld. De klachten bestrijken een breed scala van onderwerpen. Zo werd de bekende TV3-figuur Robert Aschberg kwaad nadat hij bij een apotheek met het Swish-systeem via zijn mobiele telefoon had betaald, omdat hij bijna onmiddellijk een reclame van dezelfde apotheek kreeg, wat tot privacyproblemen leidde. Svante Linusson, professor in de wiskunde, beweert dat “de liquidatie van contant geld langzaam onze democratie vernietigt”. Een biljartclub in Malmö werd bijna gedwongen te sluiten nadat hun bank al 20 jaar weigerde hen als klant te erkennen nadat de biljartclub alle andere betalingen dan contant geld weigerde. Een traditionele zomermarkt in het noorden van Lycksele ging failliet na een computerfout. Omdat de mensen met telefoons (Swish) en kaarten moesten betalen, was er voor hen niet genoeg geld beschikbaar om zaken te doen op hun markt.