Soms kan een instrument afbreken terwijl het zich in de tand bevindt. Als de punt van een spiraalvormige metalen vijl die door de arts wordt gebruikt, afbreekt tijdens de procedure, blijft deze meestal achter en wordt niet geëxtraheerd, waardoor de patiënt achterblijft met een kleine hoeveelheid achtergebleven metaal. De kans hierop is evenredig met de dikte, de lengte en het aantal wortels van de te behandelen tand of kies. Complicaties als gevolg van achtergebleven metaal zijn niet goed bestudeerd, maar het optreden van breuk van het gereedschap is goed gedocumenteerd.
Systemische problemen
Een geïnfecteerde tand kan andere delen van het lichaam in gevaar brengen. Mensen met speciale kwetsbaarheden, zoals een gewrichtsprothese of mitralisklepverzakking, moeten mogelijk antibiotica nemen om te beschermen tegen infectieverspreiding tijdens tandheelkundige ingrepen. Zowel endodontische therapie als tandextractie kunnen leiden tot een latere kaakbotinfectie. De American Dental Association (ADA) beweert dat eventuele risico’s adequaat kunnen worden beheerst. Recente studies tonen aan dat stoffen die gewoonlijk worden gebruikt om de binnenkant van de tand schoon te maken, een lage kans bieden om een tand intern volledig te steriliseren; een goed herstelde tand na wortelkanaalbehandeling levert echter een succespercentage op lange termijn op van bijna 97% (Salehrabi R. Rotstein I. Endodontic treatment outcomes in a large patient population in the USA: an epidemiological study. Tijdschrift voor Endodontie. 30(12):846-50, 2004 Dec.).
Sinds 2006 hebben twee onafhankelijke studies PCR gebruikt om methanogene Methanobrevibacter oralis-achtige soorten te identificeren in wortelkanaalinfecties.
Advies voor patiënten die wortelkanaalbehandeling nodig hebben
- Als een tand een wortelkanaalbehandeling nodig heeft, is het onwaarschijnlijk dat enige andere vorm van therapie (anders dan extractie van de tand) op de lange termijn succesvol zal zijn.
- Op korte termijn kunnen voor het bestrijden van pijn en ongemak veel vrij verkrijgbare NSAID’s (niet-steroïde ontstekingsremmers) zoals ibuprofen worden gebruikt.
- In bepaalde gevallen (indien voorgeschreven door de tandarts) kan antibioticatherapie nuttig zijn om een ernstige infectie van de tand te bestrijden.
- In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, kan een moderne wortelkanaalbehandeling vrij comfortabel worden uitgevoerd. Het vermijden of uitstellen van de behandeling kan de kans op een positief resultaat voor de geïnfecteerde tand verkleinen.
Lijst van wortelkanaalirrigerende middelen
De volgende stoffen worden gebruikt als wortelkanaalirrigerende middelen tijdens de wortelkanaalprocedure:
- 5,25% natriumhypochloriet (NaOCl)
- 2% chloorhexidinegluconaat
- 0.2% chloorhexidinegluconaat plus 0,2% cetrimide (Cetrexidin)
- 17% ethyleendiaminetetraazijnzuur (EDTA)
- framycetinesulfaat (Septomixine)
TMDisorder and Treatment
Temporomandibulaire aandoeningen kunnen symptomen veroorzaken die lijken op andere ziekten.
Merkt u geklik of gepiep als u uw mond opent? Is het moeilijk of pijnlijk om uw mond te openen? Blokkeert uw kaak soms, zodat hij open of dicht blijft zitten? Als dat het geval is, moet u naar uw tandarts voor een consult en onderzoek. Het kan zijn dat u een temporomandibulaire aandoening (TMD) heeft. Deze aandoeningen omvatten problemen met de kauwspieren, het kaakgewricht (het temporomandibulaire gewricht of TMJ genoemd), of beide.
Hierbij enkele belangrijke symptomen die verband houden met TMD:
Ongewone geluiden – Klikkende, knarsende of ploffende geluiden wanneer u uw mond opent, komen vaak voor bij mensen met TMD. De geluiden kunnen al dan niet gepaard gaan met pijn. Volgens het National Institute of Dental and Craniofacial Research denken onderzoekers dat de meeste mensen met een knallend of klikkend geluid in het kaakgewricht waarschijnlijk een verplaatste tussenwervelschijf hebben. Zij merken echter ook op dat zolang de verplaatste schijf geen pijn of problemen met de kaakbeweging veroorzaakt, geen behandeling nodig is.
Vastzitten of beperkte beweging – Het kaakgewricht is vergelijkbaar met een kogelgewricht, behalve dat de kom zelf beweeglijk is. Het kaakgewricht kan soms vastlopen in een open of gesloten stand. U kunt moeite hebben met het openen van uw mond omdat het gewricht geblokkeerd is of omdat u pijn heeft.
“Oorpijn” – U denkt misschien dat u een oorontsteking heeft, maar oorpijn kan ook te maken hebben met een kaakgewrichtsontsteking of een gevoelige spier. Pijn door TMD wordt meestal voor of onder het oor gevoeld.
Hoofdpijn – Mensen met TMD melden vaak hoofdpijn. Uw tandarts kan helpen bepalen of uw specifieke hoofdpijnklachten een gevolg zijn van TMD. In sommige situaties kan het nodig zijn een arts te raadplegen voor de diagnose en behandeling van bepaalde hoofdpijnen die geen verband houden met TMD.
Stijfheid of pijn in de ochtend – Als uw kaakspieren stijf en pijnlijk zijn als u wakker wordt, kan dat een teken zijn dat u uw tanden vastklemt of knarst in uw slaap. Knarsetanden kan de kaakspieren uitputten en tot pijn leiden.
Kauwproblemen – U kunt problemen hebben met kauwen als gevolg van een verandering in uw beet – de manier waarop uw boven- en ondertanden op elkaar passen. Deze verandering in uw beet kan verband houden met TMD.
Eerdere verwondingen en verwante aandoeningen – Een recente verwonding van het kaakgewricht of een verwonding van vele jaren geleden kan leiden tot TMD-symptomen. Ook artritis in het gewricht kan het gevolg zijn van letsel. Artritis die al andere gewrichten aantast, kan het kaakgewricht aantasten en tot TMD leiden.
Anderen – Hoewel het onderzoek omstreden is, kan een gevoel van volheid van de oren of suizen in de oren soms verband houden met TMD. In deze gevallen kan overleg met een keel-, neus- en oorarts helpen bij het vaststellen van de definitieve diagnose.
Klinken deze symptomen bekend, praat dan met uw tandarts. Uw tandarts zal testen of u uw kaak kunt openen en sluiten, andere kaakbewegingen onderzoeken en het kaakgewricht en de kaakspieren voelen op pijn of gevoeligheid. De tandarts zal met een stethoscoop voor het oor luisteren naar eventuele klik-, knal- of knarsgeluiden en zal het kaakgewricht voelen terwijl u het opent en sluit.
Röntgenfoto’s worden vaak gemaakt om het kaakgewricht te bekijken en om andere ziekten uit te sluiten. In sommige gevallen kan een computertomografie-scan (CT) nodig zijn om de benige details van het gewricht verder te onderzoeken. Daarnaast wordt soms magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) aanbevolen om de zachte weefsels te analyseren.
Hoewel het raadzaam is om alle TMD-symptomen met uw tandarts te bespreken, zijn incidentele ongemakken in het kaakgewricht en de kauwspieren heel gewoon en meestal geen reden tot zorg. Maar als bij u TMD wordt vastgesteld, is het goede nieuws dat eenvoudige zelfzorgmethoden zeer effectief zijn om het ongemak te verlichten. U kunt bijvoorbeeld zacht voedsel eten, warmte- of ijspakkingen aanbrengen en extreme bewegingen van de kaak vermijden. Effectieve, conservatieve behandelingen zijn onder meer niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, spierverslappers, fysiotherapie en orale hulpmiddelen.
Vaak de eerste stap in een succesvolle, langdurige behandeling van TMDs (temporomandibulaire stoornissen), is occlusale spalktherapie. Deze behandeling bestaat uit het ontwerpen van een spalk van acryl op basis van afdrukken en kaakrelatiegegevens om de bovenste en onderste tanden op een manier te laten samenkomen die compatibel is met een goede kaakfunctie. De spalk past tussen de boven- en ondertanden en wordt meestal alleen ’s nachts gedragen om nachtelijk klemmen en knarsen tegen te gaan. Occlusale spalktherapie is zowel therapeutisch als diagnostisch. Het ontspant de spieren en stelt de kaak in staat goed te functioneren, wat leidt tot minder ongemak. De spalk helpt ook de precieze beetverhouding te bepalen die een goede TMJ-functie mogelijk maakt, waardoor patiënten een gezonde, natuurlijke beet kunnen creëren door hun tanden te laten vervormen of herplaatsen.