In mijn vorige post klaagde ik over het feit dat het conflict tussen Assassins en Tempeliers aan belang inboette, en in plaats daarvan bijna geheel draaide om de strijd om de Appel van Eden. Assassin’s Creed: Revleations had de mogelijkheid om dit probleem recht te zetten. Ezio bezoekt een nieuwe stad, en komt in contact met onbekende takken van de Assassin Brotherhood en Templar Order.
Het verhaal draait echter om geen van deze facties, maar om Ezio’s laatste reis als Assassin en zijn zoektocht naar Altair’s bibliotheek. In feite, als de Tempeliers niet in het spel waren geweest, zou het verhaal helemaal niet veranderd zijn. In de Grote Tempel zouden de Byzantijnen hebben gehoopt iets te vinden dat hen zou kunnen helpen in hun strijd om de macht, en daarom zouden zij op natuurlijke wijze Ezio’s tegenstanders zijn geworden. Hoewel ik niet graag een gemiste kans voor een goed verhaal zie, veroordeel ik de aanpak deze keer niet. AC: Revelations is een afsluiting van Ezio’s verhaal, en gaat niet over de Assassijnen of de Tempeliers. Dit betekent dat er niet veel te vertellen valt, behalve misschien hoe Ezio’s kijk op de geloofsbelijdenis is veranderd tijdens zijn leven.