Er zijn twee soorten alkydharsen: drogende (met inbegrip van halfdrogende) en niet-drogende. Beide soorten worden meestal vervaardigd uit dicarbonzuren of anhydriden, zoals ftaalzuuranhydride of maleïnezuuranhydride, en polyolen, zoals trimethylolpropaan, glycerine of pentaerytritol. Alkydharsen worden ook gebruikt in artikelen als harsen en verven.
Voor de “drogende” harsen worden triglyceriden afgeleid van meervoudig onverzadigde vetzuren (vaak afkomstig van plantaardige en plantaardige oliën, bijv. lijnolie). Deze drogende alkydharsen worden in lucht uitgehard. De droogsnelheid en de aard van de coatings hangen af van de hoeveelheid en het soort gebruikte droogolie (meer meervoudig onverzadigde olie betekent een snellere reactie in lucht) en het gebruik van metaalzouten, de zogenaamde olie-droogmiddelen. Dit zijn metaalcomplexen die de crosslinking van de onverzadigde sites katalyseren.
Alkyd coatings worden geproduceerd in twee processen; het vetzuurproces en het alcoholyse of mono-glyceride proces. Met het vetzuurprocédé, waarbij de samenstelling van de resulterende hars nauwkeuriger kan worden geregeld, worden alkydharsen van hogere kwaliteit en met betere prestaties geproduceerd. In dit proces worden een zuuranhydride, een polyol en een onverzadigd vetzuur gecombineerd en samen gekookt tot het product een vooraf bepaalde viscositeit heeft bereikt. Penta-alkydharsen worden op deze manier gemaakt. Voordeligere alkydharsen worden geproduceerd met het alcoholyse- of glycerideproces, waarbij de kwaliteitscontrole van het eindproduct niet zo belangrijk is. Bij dit proces wordt ruwe plantaardige olie met een hoog gehalte aan onverzadigde bestanddelen gecombineerd met extra polyol en verhit om de triglyceriden te veresteren tot een mengsel van mono- en diglycerideoliën. Aan dit mengsel wordt zuuranhydride toegevoegd om het molecuulgewicht van de hars op te bouwen tot ongeveer hetzelfde product als bij het vetzuurprocédé. Het alcoholiseringsproces (ook bekend als het glycerideproces) levert echter een meer willekeurig georiënteerde structuur op. Om het als bijproduct geproduceerde water te verwijderen en de reactiesnelheid te verhogen, werd een overschot aan ftaalzuuranhydride toegevoegd. Het water werd aldus samen met het niet-gereageerde zuur verwijderd door de bulk te verhitten tot een temperatuur die daarvoor nodig is. Dit betekende dat de reactie niet zo controleerbaar was als gewenst zou zijn. Een nieuw proces werd geïntroduceerd, waarbij Xyleen werd toegevoegd om een azeotroop met het water te produceren. Dit gaf meer controle bij een lagere temperatuur; het produceerde ook harsen met een lagere viscositeit, nuttig bij het maken van verven met hoge vaste stoffen. Het proces stond bekend als het AZO-proces. In beide gevallen is het resulterende product een polyesterhars waaraan hangende drogende oliegroepen zijn gehecht. Aan het eind van elk proces wordt de hars gezuiverd, verdund in oplosmiddel, en verkocht aan verf- en vernisproducenten.