Het nieuws resulteerde in een uitbarsting van artiesten zoals de Mountain Goats, die de club bedankten “for giving touring musicians a place to play,” en Against Me!, die hun laatste show voor de sluiting in Port City speelden. “We hadden geen idee dat het de laatste show ooit zou zijn voor de zaal,” twitterde Laura Jane Grace. “Dit breekt mijn hart.”
Populair op Rolling Stone
De zaal had ook geen idee wat er dit jaar zou komen. “De zaken gingen zo goed en we deden het zo goed,” zegt Lauren Wayne, algemeen manager van het bedrijf dat eigenaar is van Port City en het grotere Staatstheater verderop in de straat. “Het is bizar om dit mee te maken na zo’n succes. We gingen van miljoenen dollars naar absoluut geen dollars. Het is de meest surrealistische ervaring die ik ooit heb moeten meemaken.”
Wayne nam Port City in 2013 over, waardoor het een belangrijk onderdeel werd van de stijgende muziekscene van Portland. Ze zag de ruimte als een “springplank” voor artiesten op weg naar grotere zalen. Maggie Rogers speelde in 2017 in Port City; nog geen twee jaar later speelde ze in het State Theatre. Een jaar daarna verkocht ze twee avonden uit in het enorme waterfront venue Thompson’s Point. Father John Misty volgde een paar jaar eerder hetzelfde traject. “Port City was zo bijzonder omdat je deze ruimte te bieden had zodat artiesten hun vak konden uitoefenen en hun vaardigheden konden ontwikkelen, voor fans die zich zo gelukkig voelen dat ze niet naar Boston hoeven te gaan om een show te zien,” zegt Wayne. Ze noemt een optreden van de Arizona band Calexico als een hoogtepunt: “Ze zijn een favoriete band van mij, en om ze te zien in een zaal die ik boek en die wij runnen was echt speciaal.”
Rustic Overtones’ Dave Gutter, die verschillende shows speelde in Port City, sluit zich aan bij dat sentiment. “Het ging om het vastleggen van een perfect moment, omdat het geluid en de lichten en de mensen – het was allemaal zo perfect daar,” zegt hij. “Het was ook een niet-vergevingsgezinde ruimte, omdat je alles kunt horen.” Gutter vond het altijd geweldig om op hetzelfde podium te spelen als grote namen als Unknown Mortal Orchestra en OK Go. “Het is cool om te flippen, waarbij je iemand op het podium gaat verafgoden, en de week erna ben jij het die daar speelt. Ik denk aan de microfoon. Je ziet jezelf als gelijke, al is het maar voor dat moment… en het maakt dat je je een beetje meer uitstrekt. Die middelgrote zalen zijn bevorderlijk voor het hebben van lokale bands en nationale toerende bands verheffen de scène, en we gaan dat missen in Portland, het niet hebben van dat soort ruimte.”
Nadat de zaal in maart sloot, ontsloeg Wayne haar parttime personeel. In de daaropvolgende maanden vroeg ze PPP-leningen aan, “maar zoals waarschijnlijk elk ander bedrijf, hebben we dat al uitgeput,” zegt ze. “Wat ga je doen? Je bent een concertzaal. Je bent gespecialiseerd in massabijeenkomsten, en dat gaat niet gebeuren voor een onvoorziene hoeveelheid tijd. Er is geen ‘pivoting’ om inkomsten te genereren als je hele businessmodel is gebaseerd op mensen in een ruimte krijgen en naar een show kijken.”
Deze week publiceerden we een interview met Jim James van My Morning Jacket, die zich afvraagt hoe livemuziek eruit zal zien als de shows wel terugkomen. Hij ziet een toekomst waarin bijna elke artiest tegelijk op tournee kan zijn, maar fans zich geen kaartjes kunnen veroorloven. “De bands waar je van houdt zullen binnen een jaar of langer geen geld meer verdiend hebben,” zei hij. “Het zal in een omgeving zijn waar elke band terug is. Dus je hebt zoiets van, ‘Oké, naar welk concert ga ik deze week? Elke verdomde band komt door de stad, en ik heb al zes maanden geen werk gehad, en ik heb geen geld!’ Je zou bijna willen dat iemand als Jeff Bezos uit het houtwerk zou komen en zou zeggen: ‘Hé, ik ben een grote muziekfan. Hier is een bajiljoen dollar om de concertindustrie nieuw leven in te blazen.””
De artiesten van Portland kunnen dat soort opluchting wel gebruiken. Gutter liep onlangs met een cameraploeg door Portland en stopte bij verschillende clubs die hem 25 jaar lang hebben geholpen te overleven met Rustic Overtones. “Het is niet alleen onroerend goed,” zegt Gutter. “Deze gebouwen hebben een ziel, en onze gelukkigste momenten gebeurden op deze plaatsen.” Hij hoopte dat de video, gefilmd voor de Maine Music Alliance, mensen met geld ertoe zou brengen om bij te springen. “We zouden het gebruiken als promo voor de clubs, maar voordat we zelfs de video uit konden krijgen, sluiten clubs,” zegt Gutter.
Terwijl Wayne zegt dat er geen kans is om Port City te heropenen, heeft ze grotere hoop voor de andere podia die ze boekt, waaronder zowel het Staatstheater als Thompson’s Point. Vanmorgen hoorde ze van Chellie Pingree, de afgevaardigde van Maine, die op Instagram steun uitsprak voor de Save Our Stages Act. Ze hoorde ook van het kantoor van senator Susan Collins, die ook voor het wetsvoorstel ijvert. “Ik kan alleen maar vechten voor wat ik weet dat we nodig hebben, of dat nu een soort industriegerichte verlichting is, of dat onze industrie in een soort breder pakket zal worden opgenomen,” zegt Wayne. “Ik weet het niet. We hebben het verdomme gewoon nodig, want het gaat heel snel heel donker worden.”