Het is een harde waarheid, maar een stijve krijgen is niet niks. Vooral in de puberteit (maar laten we eerlijk zijn, tot ver in de volwassenheid) kunnen ze bij de kleinste of vreemdste prikkels gewoon in de houding staan. Meestal kun je die privé-momenten waarbij je betrokken bent privé houden, maar soms… wordt er een tent opgezet en kan zelfs het langste overhemd of het grootste notitieboekje de dingen niet verbergen. Sommige mensen stonden in de houding en deelden met Ask Reddit de meest cringe-worthy verhalen van ongelegen stiffs.
Just een sprong op zijn avond plannen.
Ik ben een huwelijksfotograaf. Een koppel ging het consumeren net na onze post-ceremonie portret sessie. Op dat moment merkte ik op dat hij er maf uitzag. Bij het thuis bewerken, zag ik de stijve.
Het kostte nogal wat moeite om zijn stijve te verwijderen in Photoshop. Maar het is gelukt. En er is nooit meer over gesproken.
Een talent dat niet zo zeldzaam is.
Ik heb nooit de formele sekspraatjes gekregen, en ook geen van mijn vrienden. Daardoor begreep ik de stijve niet echt toen ik ze begon te krijgen. Ik dacht dat het een talent was dat ik had en niemand anders, omdat ik nooit van andere jongens had gehoord dat ze hun piemel lieten uitzetten. Ik zag penissen nog steeds als iets dat gebruikt werd om te plassen en ik dacht dat dat het was.
Toen ik op school zat, voelde ik een stijve opkomen, en ik zei: “Hé iedereen, kijk dit eens” en gebaarde naar mijn kruis, toen gebeurde de stijve.
Nodeloos te zeggen dat ik nooit populair was op die school.
Hij wilde dit moment graag uitwissen.
Ik was mannelijke cheerleader op de middelbare school, ze leerden me de stunts en lieten me zien waar ik de meisjes moest grijpen als ik de lifts deed. Ik deed de lift voor de eerste keer en iedereen zag mijn stijve door mijn sportbroekje.
Boys will be boys.
Ik vertel deze vaak. Maar mijn zoon van zes kwam naar me toe, ging aan tafel zitten en zei: “Mam, ik moet je iets vertellen.” Oké, wat is er, vriend? Ik ga tegenover hem zitten en leun naar hem toe. Hij zucht: “soms gaat mijn plasje omhoog en komt het niet meer naar beneden.” cue mijn doods gezicht en inwendige strijd om niet te lachen- als ik lach ben ik mijn kind voor altijd kwijt. Soms gebeurt het gewoon. Het is iets natuurlijks en het overkomt elke jongen en er is niets wat je eraan kunt doen. Ik beloof je dat het wel weer overgaat.’ Blijkbaar gebeurt het als hij bij meisjes in de buurt is. Het is meer een bloedstroom van opgewondenheid dan opwinding.
Hij ging zitten in plaats van staan want als hij zat stond hij gedeeltelijk.
Leraar: Kom naar het bord en doe dit wiskundeprobleem.
Ik: Dat kan ik niet.
Docent: Waarom niet? Ik heb een erectie. Leraar: (onder luid gelach) Ga naar het kantoor, HeSaidOvaries.
Me: Ik kan het niet.
Edit sinds mensen vroegen: Ik was gekrenkt. Ik reageerde gewoon. Ik zat helemaal vol met stijve hormonen en reageerde gewoon. De leraar deed er later rustig over en we hebben ongemakkelijk gelachen na de les. Niet mijn meest trotse moment.