Dit komt misschien als een verrassing, maar superheldenfilms hebben de neiging om vrijheden te nemen met de wetten van de fysica. Ik weet het, schokkend. Wat is het volgende? Is de lucht ook blauw? Houden varkens van modder? Is shoarma een uitstekende snack na een gevecht? (Uh, natuurlijk.)
MORE: The Best MCU Rewatch Order For Before Avengers 4
Wanneer het op Iron Man aankomt, zijn veel aspecten van het pak haalbaar, maar evenveel buigen de regels van de wetenschap of breken ze volledig. In alle eerlijkheid, we zouden nog steeds genieten van de Marvel-films, zelfs als Tony Stark’s pak magische spreuken zou gaan uitspreken, maar net zoals Iron Man niet kan stoppen met sleutelen, kunnen we de gaten in de wetenschap van het pak niet negeren. Hier zijn 7 manieren waarop het pak van Iron Man de regels van de wetenschap buigt:
8 Er wordt nooit uitgelegd hoe het pak Tony Stark beschermt tegen stomp trauma
Wanneer Iron Man in het gezicht wordt geslagen door Thanos of botst met de Hulk, gaan we er allemaal vanuit dat hij er zonder noemenswaardige verwondingen vanaf komt omdat het pak hem op de een of andere manier beschermt tegen het stomp trauma. Maar stel je voor dat je een stuk metaal aantrekt en dan voor de bus uitloopt. Je wordt misschien niet zo hard geplet als zonder de bescherming, maar je bent nog steeds een stuk platter dan toen je begon.
Hetzelfde geldt voor Tony Stark. Tenzij hij een soort geavanceerd, schokabsorberend materiaal in het pak heeft verwerkt waar hij het nooit over heeft, zou hij veel meer gebroken botten en hersenschuddingen moeten hebben dan ze ooit op het scherm laten zien. En sommige van die verwondingen zouden zeker fataal zijn, zoals wanneer hij Mark 1 in de woestijn laat crashen in de eerste Iron Man. Zelfs als hij schokdempers in zijn latere pakken heeft ingebouwd, is het onmogelijk dat zijn eerste pak – gemaakt in een grot van schroot – zulke geavanceerde functies zou hebben. Maar je held laten sterven na twintig minuten in zijn eerste film is niet echt een goed scenario, dus we begrijpen waarom ze hun eigen weg zijn gegaan.
7 Het is onduidelijk hoe het Iron Man-pak in de lucht blijft als het horizontaal vliegt
In de films wordt Iron Man vaak horizontaal vliegend afgebeeld, met al zijn raketten recht achter hem (vooral tijdens de eerste Iron Man, toen hij in een rechte lijn over het Midden-Oosten vloog). Omdat dit soort scènes er zo episch uitzien, hebben we de neiging ze niet in vraag te stellen (een trend waar veel superheldenfilms op gebaseerd zijn). Maar als je er echt over nadenkt, begin je te beseffen dat hij geen horizontale lift genereert als hij zo vliegt. Al zijn raketkracht is naar achteren gericht, niets wijst naar beneden. Zelfs Tony Stark zelf is niet immuun voor de effecten van de zwaartekracht, en hoeveel raketkracht hij ook genereert in achterwaartse richting, hij moet wat energie naar de aarde sturen om de neerwaartse kracht van de zwaartekracht tegen te gaan, anders zal hij snel in hoogte dalen. Het is een ding als hij recht omhoog vliegt in de lucht, dan is het logisch dat al zijn raketten achter hem gericht zijn. Maar in de films, wanneer Tony parallel aan de grond vliegt, lijkt de behoefte aan horizontale lift vrijwel genegeerd te worden. Tenzij er piepkleine, onzichtbare raketjes aan de onderkant van het pak zitten die nooit worden genoemd, maar “piepklein” en “onzichtbaar” zijn niet echt Tony’s stijl, dus we betwijfelen het een beetje.
6 In de films wordt nooit uitgelegd hoe Tony Stark de G-krachten overleeft van de haarspeldbochten die hij in het pak maakt
Wanneer je in een rijdend voertuig zit dat plotseling stopt, wil je lichaam blijven bewegen en voel je de ruk aan de veiligheidsgordel als je lichaam naar voren deint. De ruk van de veiligheidsgordel is een afgezwakte versie van wat Tony Stark zou moeten ervaren wanneer hij die haarspeldbochten in de lucht maakt in het Iron Man-pak.
GEDELATEERD: MCU Phase 1 Moments That Disney Wouldn’t Allow Today
Het zou één ding zijn als hij langzaam van richting veranderde, zoals een auto op een rotonde, maar de manier waarop Tony rondscheurt, is het equivalent van een snel rijdende auto die bijna onmiddellijk tot stilstand komt, en dan de volgende milliseconde in zijn achteruit schiet. Tony Stark zou de G-krachten waaraan zijn lichaam in zo’n situatie wordt blootgesteld nooit overleven. Maar als Iron Man zijn oogkleppen moest opzetten en langzaam naar links moest buigen als hij van richting moest veranderen in de strijd, dan zouden de films een stuk langzamer gaan – dus artistieke vrijheid heeft zijn verdiensten.
5 De boogreactor zou waarschijnlijk enorme hoeveelheden hitte genereren, waardoor alles in de buurt (inclusief Tony Stark) zou sterven
Het pak van Iron Man zou onmogelijk zijn zonder de boogreactor. Met dit vernuftige stukje technologie kan Tony enorme hoeveelheden energie opslaan in een cilinder ter grootte van een hockey puck, zodat hij het pak kan aandrijven zonder met grote containers brandstof te hoeven zeulen. Dus, hoe werkt de Arc Reactor? Nou, het korte antwoord is dat niemand het echt weet (zelfs Elon Musk niet). Als we het wisten, zouden we nu waarschijnlijk een ruimtevaart beschaving zijn (en Elon Musk zou zeker een Iron Man pak hebben).
Maar wat we wel weten is dat de afvalhitte die door zo’n enorme krachtbron wordt gegenereerd, degene die het pak draagt, zou doden. Tenzij Tony een koelingsmechanisme heeft bedacht dat in de moderne natuurkunde zijn weerga niet kent, zou hij, zoals Aldrich Killian het in Iron Man 3 zegt, “koken in zijn kleine schildpadpak.”
4 Het nieuwe element dat Tony Stark in Iron Man 2 maakte om zijn pak aan te drijven, zou waarschijnlijk niet stabiel zijn geweest
Van thermonucleaire astrofysica tot perfect verzorgd gezichtshaar: Tony Stark laat veel dingen eenvoudiger lijken dan ze zijn. Hoewel de meeste natuurkundigen er alleen maar van dromen om een nieuw element te creëren, lukte het Tony Stark in zijn kelderlab in Iron Man 2. Maar hoe realistisch was deze scène? Natuurkundige Todd Satogata sprak met Popular Mechanics over de wetenschap van Iron Man 2. Hoewel een paar aspecten van de scène enigszins realistisch waren, vond de natuurkundige veel dingen niet kloppen.
Hij zag bijvoorbeeld geen magneten in de kamer (daar heb je blijkbaar grote magneten voor nodig) en hij begreep Tony’s totale nonchalance niet toen hij werd blootgesteld aan zoveel straling (hé, misschien dacht Tony wel dat hij er een enorm groen woedemonster van zou worden). Plus, het nieuwe element dat Tony creëerde is een beetje onrealistisch. “De meeste nieuwe elementen die op deze manier worden gecreëerd, gaan een miljardste van een seconde mee voordat ze uiteenvallen,” zei Satogata, wat het voor Tony nogal moeilijk zou maken om het element te gebruiken om zijn boogreactor van energie te voorzien.
3 De Arc Reactor in Tony’s borstkas zou een aantal behoorlijk essentiële delen van zijn lichaam verplaatsen
Als je een grote metalen cilinder in je lichaam stopt, kan dat wel wat gevolgen hebben (oh, haal je gedachten maar uit de goot). Hoewel Tony Stark de Arc Reactor vaak de schuld geeft van het redden van zijn leven, is het twijfelachtig of Tony zijn organen nog volledig zou kunnen laten functioneren als hij was geïnstalleerd zoals in de films.
MORE: Avengers 4: Get A Better Look at Iron Man’s New Arc Reactor
Het lijkt misschien een oppervlakkige toevoeging aan Tony’s lichaam, maar in de eerste Iron Man zagen we dat het daadwerkelijk een aanzienlijk deel van zijn borstholte in beslag neemt. Terwijl ze hem hielp de Arc Reactor aan te passen, kon Pepper Potts haar hele hand in Tony’s borstkas steken! Het is moeilijk voor te stellen hoe een chirurg Tony’s inwendige organen heeft kunnen herschikken om plaats te maken voor zo’n groot stuk technologie.
2 Het pak gebruiken om de armen van vallende passagiers in Iron Man 3 te elektrificeren had waarschijnlijk niet gewerkt, en had hen misschien gedood
In Iron Man 3, nadat de slechteriken een gat in Air Force One hebben geblazen, worden een aantal passagiers uit het vliegtuig gezogen en komen ze in een vrije val terecht. Zoals gewoonlijk voert Tony een gedurfde reddingsoperatie uit, maar hij moet wel creatief zijn met zijn methodes. Niet in staat om fysiek vast te houden aan alle passagiers, vraagt hij elke persoon om een ander vast te pakken in een soort levende keten van mensen, zodat hij een paar van de mensen kan optillen en, via hen, alle anderen in veiligheid kan hijsen.
MORE: Wist Nick Fury dat Captain America leefde?
Maar als je op topsnelheid door de lucht stort, is het nogal moeilijk om je blaas onder controle te houden, laat staan je hand. Om te voorkomen dat mensen elkaar loslaten, elektriseert Tony hun armen, zodat ze hun handen niet meer kunnen openen. Dus, is dit haalbaar? Nou, waarschijnlijk niet. Hoewel de elektrische stroom spiersamentrekkingen zou veroorzaken, kunnen dit soort spasmen onvoorspelbaar zijn, en een te hoge stroom zou ernstige gezondheidsrisico’s kunnen opleveren. Het is hem misschien gelukt in Iron Man 3, maar Tony zal zich wel twee keer bedenken voordat hij in de toekomst iemand anders elektrocuteert.
1 Zijn repulsorstralen zijn wetenschappelijk gezien onzinnig (en niemand weet echt wat ze zijn)
Zoals iedereen weet die ooit in de natuurkundeles over Isaac Newton heeft geleerd: “Elke actie heeft een gelijke tegengestelde reactie.” Als je een raket in de ene richting afvuurt, gaat hij in de andere richting bewegen. Dit is wat Iron Man in staat stelt om te vliegen, maar het is ook wat hem achteruit zou moeten doen katapulteren elke keer als hij die repulsor stralen uit zijn handen vuurt.
Het is mogelijk dat hij iets in het pak heeft ingebouwd dat de repulsor stralen tegengaat, maar dit wordt nooit besproken in de films. Nog iets dat nooit besproken wordt? Wat die repulsor stralen in hemelsnaam zijn. Misschien heeft Tony Stark een nieuw soort technologie ontdekt die Newton’s derde wet van beweging tart (hij heeft wel gekkere stunts uitgehaald), wat zou betekenen dat hij niet eens de werking van de repulsor stralen zou hoeven tegen te gaan. Hoe dan ook, de wetenschap wordt wel erg kronkelig.