17 Montessori Methode Voors en Tegens

De Montessori Methode is ontwikkeld door Dr. Maria Montessori en is een opvoedkundige benadering die kindgericht is en gebaseerd op wetenschappelijke observaties van kinderen die plaatsvonden vanaf de geboorte tot aan de volwassenheid. Het is in de afgelopen eeuw door een verscheidenheid aan culturen toegepast en wordt algemeen beschouwd als een succesvolle benadering van onderwijs.

Het belangrijkste voordeel van de Montessori Methode is dat het is ontworpen om kinderen te helpen een concept van heelheid te ontwikkelen. In plaats van te werken aan één aspect van hun opvoeding, werken ze in hun eigen tempo en leren ze op een manier die het beste bij hen past. Ze kunnen individueel werken of met kleine groepjes die op hun eigen niveau zitten. Het creëert de basis van zelfmotivatie voor veel kinderen.

Het primaire nadeel van de Montessori Methode is dat het echt meer is dan alleen een nadruk op onderwijs. Het is een nadruk op levensstijl. Het omarmen van deze methode, vanuit een gezinsperspectief, betekent het maken van talrijke veranderingen in de thuisomgeving. Het kan zelfs betekenen dat je overstapt op een andere opvoedingsaanpak, die misschien ongemakkelijk of natuurlijk aanvoelt.

Hier zijn nog enkele voor- en nadelen van de Montessorimethode om te bekijken.

Meer voordelen van de Montessorimethode

1. Elk kind wordt op individuele basis geëvalueerd.
De Montessorimethode geeft niet om gestandaardiseerde tests of hoe goed de hele groep leerlingen in staat is te presteren. Leerkrachten die de Montessori Methode gebruiken zullen elk kind evalueren om te bepalen wat hun individuele behoeften zijn. Deze methode behandelt elk kind als een individu – een “enkelvoudige entiteit.” Dit proces maakt het gemakkelijker voor leraren om de capaciteiten van elk kind te identificeren, zodat ze in hun eigen tempo kunnen werken.

2. Er is een breder scala van onderwerpen die worden onderwezen.
De Montessori Methode bekijkt de hele wereld als een potentiële leermogelijkheid. Ze onderzoeken verschillende onderwerpen, waaronder wetenschap, geschiedenis en aardrijkskunde, vanuit een holistisch standpunt. Er is meer tijd buiten met de Montessori Methode en er zijn meer hands-on projecten die worden voltooid in deze aanpak. In ruil daarvoor blijven kinderen bezig, hebben ze minder afleiding en krijgen ze de kans om meer te leren over de wereld om hen heen.

3. Kinderen leren nog steeds manieren.
Hoe manieren worden onderwezen in de Montessori Methode is veel anders dan de traditionele aanpak. In plaats van te worden gestuurd in specifiek gedrag, vaak zonder instructie, maakt de Montessori Methode gebruik van rollenspel om kinderen te helpen leren hoe ze met situaties in het echte leven moeten omgaan. Dat omvat vaardigheden die te maken hebben met persoonlijke beleefdheid en gratie, zoals hoe je een uitnodiging afslaat zonder iemands gevoelens te kwetsen.

4. Het is een leeromgeving voor meerdere leeftijden.
Hoewel de Montessorimethode populair is geworden in kleuterscholen, is het een educatieve benadering die ook oudere kinderen kan omvatten. Er zijn vele mogelijkheden binnen deze benadering om leiderschapsvaardigheden, duidelijke communicatievaardigheden, sociale en emotionele vaardigheden, en zelfs beroepsvaardigheden te ontwikkelen. Wanneer meerdere leeftijden worden gecombineerd in groepssettings, kunnen de ervaringen van de oudere kinderen vaak de leerprocessen van de jongere kinderen versterken.

5. Het is een op de gemeenschap gebaseerde onderwijsbenadering.
Kinderen die leren door middel van de Montessori Methode zijn vaak betrokken bij hun gemeenschap. Je zult ze korte excursies zien maken om lokale bedrijven te verkennen, ze hebben klassikale sessies in een park, of ze maken een wandeling om wat beweging te krijgen. Scholen die deze benadering gebruiken zijn ook zeer actief in gemeenschapsdienstprojecten, vooral als er oudere leerlingen in het programma zijn ingeschreven.

6. Het is een leermethode die is gebaseerd op nieuwsgierigheid.
Veel vormen van modern onderwijs dicteren de leerlingen de concepten die ze moeten leren. In de Verenigde Staten, met de komst van gestandaardiseerde testen, heeft dat geleid tot het idee dat leraren moeten “onderwijzen om te testen” om ervoor te zorgen dat de studenten de gemandateerde onderwerpen leren. Kinderen vervelen zich in zo’n omgeving omdat hun nieuwsgierigheid niet wordt geprikkeld. De Montessori Methode is het ermee eens dat er noodzakelijke concepten zijn om te leren, maar behandelt de nieuwsgierigheid van een kind als een even belangrijk onderdeel van het leren.

7. Verwacht projecten in plaats van werkbladen.
De Montessori Methode moedigt memoriseren aan, maar vanuit het standpunt van persoonlijke ervaringen. Het idee van het invullen van werkbladen in deze onderwijsbenadering is er een die zelden wordt gebruikt. Er zijn zelden lijsten met informatie die uit het hoofd geleerd moeten worden. In plaats daarvan worden leerlingen aangemoedigd om te leren op basis van projecten die moeten worden voltooid. Dat stelt leerlingen in staat om hun natuurlijke rol in groepsverbanden te identificeren, te werken aan hun sociale en emotionele welzijn, en een aantal bijkomende voordelen.

8. Huiswerk is een zeldzaamheid in de Montessori Methode.
Hoewel er programma’s zijn die wel huiswerk meegeven aan leerlingen, is het niet uw typische huiswerkopdracht. Leerlingen kan worden gevraagd een dagboek over hun gevoelens te schrijven, projectopdrachten te voltooien, of iets nieuws over hun omgeving te ontdekken. Het naar huis sturen van herhaalde problemen om op te lossen, zoals oefentoetsen voor spelling of wiskunde probleembladen, maakt nooit deel uit van deze educatieve aanpak voor leerlingen van elke leeftijd.

Meer nadelen van de Montessori Methode

1. Het kan moeilijk zijn om wiskunde te leren met deze methode.
Hoewel sommige onderwerpen van nature geschikt zijn voor de Montessori Methode, is wiskunde daar niet één van. Wiskunde is een taal die gebaseerd is op specifieke feiten en regels. Als je 1+1 als probleem hebt, dan weet je dat het antwoord “2” moet zijn. Het ontwerp van de Montessori Methode zou suggereren dat het antwoord kan zijn wat het op dat moment voor het kind moet zijn. Met andere woorden, om een extreem voorbeeld te gebruiken, 1+1 kan gelijk zijn aan “Pizza.”

2. Het kan het belang van vriendschappen minimaliseren.
De Montessori Methode moedigt kleine groepen aan, dus leerlingen die met deze onderwijsmethode bezig zijn, zijn vaak de hele tijd met dezelfde kinderen. Hoewel dat kan leiden tot levenslange vriendschappen, kan het ook het belang van die relaties minimaliseren. De gevormde vriendschappen kunnen worden gezien als een onderdeel van het onderwijsproces in plaats van als een sociale component van het leven. Voor sommige leerlingen kan dat proces het moeilijk maken om in de toekomst relaties aan te gaan.

3. Het kan moeilijk zijn om zich aan te passen aan andere schooltypen.
Als een leerling eenmaal in aanraking komt met de Montessorimethode, kan het moeilijk voor hem zijn om zich aan te passen aan de rigide structuren van het traditionele onderwijs. Veel leerlingen die meer dan 3 jaar in de Montessori Methode hebben doorgebracht, hebben moeite met bepaalde regels en verwachtingen in traditionele scholen. Ze zijn gewend om de wereld te verkennen met een hands-on benadering. In een klaslokaal zitten, de wereld verkennen door middel van tekstboeken en lezingen, is een vreemd concept voor hen waardoor ze zich ongemakkelijk voelen.

4. Niet iedere leerling past zich aan aan het “genade” concept.
Leerlingen die uit een moeilijke familie-omgeving komen, hebben de neiging om te worstelen met de Montessori benadering. Hun natuurlijke instinct bij het aangaan van relaties is deze te overheersen. Omdat de benadering vraagt om een hands-on methode van relatie-ontwikkeling, hebben sommige kinderen de neiging om dat idee te serieus te nemen. Kinderen die pesten hebben de neiging om minder barrières op te werpen om hun gedrag in deze omgeving te stoppen, en vertrouwen erop dat het beoogde kind in plaats daarvan voor zichzelf opkomt.

5. Het vereist dat een leerling zelfmotivatie leert om succesvol te zijn.
Studenten zullen meestal een natuurlijke nieuwsgierigheid hebben die hen leidt naar bepaalde onderwerpen in de Montessori Methode. “Gewoonlijk” is geen garantie. Er zullen leerlingen in deze onderwijsbenadering zijn die gemotiveerd zijn om de hele dag TV te kijken, videospelletjes te spelen, of naar buiten te gaan om de hele dag op de speelplaats te spelen. Het idee van het leren van taalvaardigheden of het uitzoeken van wiskundeproblemen interesseert hen helemaal niet. Zonder enige directe interventies kunnen dit soort leerlingen door de mazen van het net vallen en in het nadeel zijn voor hun beroepsloopbaan als ze ouder worden.

6. Niet elke gemeenschap heeft een Montessorischool.
Hoewel de Montessori-benadering gebruikelijk is, is deze niet in elke gemeenschap beschikbaar. Niet elk openbaar schooldistrict heeft een Montessori optie. In sommige gemeenten bieden alleen particuliere scholen deze mogelijkheid en sommige zelfs niet. Hoe dan ook, van de ouders wordt meer betrokkenheid bij het onderwijsproces gevraagd, inclusief het vervoer van de leerlingen. Afhankelijk van het werkschema van de ouder, kan het zijn dat de vraag van het schooldistrict niet iets is waar de ouders aan kunnen voldoen.

7. Elke school kan beweren een Montessorischool te zijn.
Er zijn geen beperkingen aan de term “Montessori.” Er zijn geen specifieke definities of richtlijnen waaraan voldaan moet worden om deze naam te mogen gebruiken. Dat betekent dat elke school zich een Montessori school kan noemen. Dat betekent dat het aan iedere ouder zelf is om na te gaan of de school aan de behoeften van hun kind kan voldoen. Zelfs dan kan het soms moeilijk zijn om een authentieke leerkracht te vinden.

De voors en tegens van het gebruik van de Montessorimethode zullen altijd hevig worden bediscussieerd. Sommige ouders zweren bij deze opvoedkundige aanpak, terwijl anderen het gevoel hebben dat het afbreuk doet aan het leerproces en hun kind in een achterstandspositie brengt. Er is hier geen “goed” of “fout” antwoord. Onderwijs moet een geïndividualiseerde aanpak zijn en studenten moeten worden ingeschreven in een programma dat voldoet aan hun huidige en toekomstige behoeften met consistente effectiviteit.