Prawie wszystkie znane gatunki pająków są drapieżnikami, żerującymi głównie na owadach i innych pająkach, choć kilka gatunków zabiera także kręgowce, takie jak żaby, jaszczurki, ryby, a nawet ptaki i nietoperze. Jelita pająków są zbyt wąskie, aby przyjmować ciała stałe, i upłynniają pokarm, zalewając go enzymami trawiennymi i rozdrabniając go podstawami paliczków, gdyż nie mają prawdziwych szczęk.
Choć większość znanych pająków jest niemal wyłącznie mięsożerna, kilka gatunków, przede wszystkim pająki skaczące, uzupełnia swoją dietę substancjami roślinnymi, takimi jak soki, nektar i pyłek. Jednak większość z tych pająków do przeżycia potrzebuje głównie diety mięsożernej, a badania laboratoryjne wykazały, że odżywiając się wyłącznie roślinami stają się niezdrowe. Jednym z wyjątków jest gatunek pająka skaczącego o nazwie Bagheera kiplingi, który jest w dużej mierze roślinożerny, żywiąc się głównie bogatymi w cukier ciałami bełtów produkowanych przez rośliny akacji.
Łapanie zdobyczyEdit
Wiele pająków, ale nie wszystkie, buduje sieci. Inne pająki używają wielu różnych metod do chwytania ofiar.
Pajęczyna: Istnieje kilka uznanych rodzajów pajęczyn
- Spiralne pajęczyny orb, związane przede wszystkim z rodziną Araneidae
- Plątaniny lub pajęczyny, związane z rodziną Theridiidae
- Pajęczyny tunelowe,
- Pajęczyny rurkowe, które biegną wzdłuż podstaw drzew lub wzdłuż ziemi
- Pajęczyny arkuszowe
Pająk sieciowy tka małą sieć, którą przymocowuje do przednich odnóży. Następnie czai się na potencjalną ofiarę, a gdy ta się pojawi, rzuca się do przodu, aby owinąć ofiarę siecią, ugryźć ją i sparaliżować. W ten sposób pająk ten zużywa mniej energii na łapanie ofiar niż prymitywny myśliwy, a także unika straty energii na tkanie dużej sieci orbitalnej.
Bolas: Pająki Bolas to niezwykłe pająki tkacze orbitalne, które nie przędą sieci. Zamiast tego polują za pomocą lepkiego „kleksa” z jedwabiu na końcu linki, zwanego „bolasem”. Rozhuśtując bolas na latające w pobliżu samce ćmy lub muchy ćmy, pająk może złapać swoją ofiarę, podobnie jak rybak łapie rybę na haczyk. Z tego powodu nazywa się je również pająkami wędkarskimi lub rybakami. Ofiara jest zwabiona do pająka przez produkcję do trzech analogów feromonów.
Polowanie na lądzie: Pająki skaczące, pająki wilki i wiele innych rodzajów pająków poluje swobodnie. Niektóre z nich mają wzmocniony wzrok, czasami zbliżony do wzroku gołębia (choć ze znacznie mniejszym polem widzenia). Są one na ogół wytrzymałe i zwinne. Niektóre z nich to oportunistyczni myśliwi, rzucający się na ofiarę, gdy ją znajdą, a nawet goniący ją na krótkich dystansach. Niektóre czekają na ofiary w norach lub w ich pobliżu.
Polowanie na wodzie: Pająki Dolomedes polują, czekając na brzegu basenu lub strumienia. Tylnymi nogami przytrzymują się brzegu, podczas gdy reszta ciała leży na wodzie z wyciągniętymi nogami. Kiedy wykryją falowanie ofiary, biegną po powierzchni, aby ją obezwładnić za pomocą przednich odnóży, zakończonych małymi pazurkami; podobnie jak inne pająki wstrzykują jad za pomocą wydrążonych szczęk, aby zabić i strawić ofiarę. Zjadają głównie owady, ale niektóre większe gatunki są w stanie złapać małe ryby.
Kobiety pająków wodnych (Argyroneta aquatica) budują podwodne pajęczyny „dzwonu nurkowego”, które wypełniają powietrzem i wykorzystują do trawienia zdobyczy, linienia, krycia i wychowywania potomstwa. Żyją prawie całkowicie wewnątrz dzwonów, odlatując, aby złapać ofiary, które dotkną dzwonu lub nici, które go zakotwiczają.
Deception: Niektóre pająki polują na inne pająki używając podstępu; skaczący pająk Portia naśladuje ruch uchwyconych ofiar owadów na sieciach innych pająków. To przyciąga właściciela sieci, po czym Portia rzuca się na niego i obezwładnia go. Australijski pająk krabowy (Thomisus spectabilis) manipuluje sygnałami UV, aby przyciągnąć pszczoły do kwiatów, w których się ukrywa.
Trapdoor: Pająki Trapdoor budują nory z korko-podobną klapą z ziemi, roślinności i jedwabiu. Klapa jest trudna do zauważenia, gdy jest zamknięta, ponieważ materiały roślinne i glebowe skutecznie ją maskują. Z jednej strony klapa jest przymocowana jedwabiem na zawiasach. Pająki zazwyczaj czekają na ofiarę trzymając się spodniej strony drzwiczek. Do schwytania ofiary dochodzi, gdy owady, inne stawonogi lub małe kręgowce naruszą linie, które pająk układa wokół klapy, ostrzegając pająka, że posiłek jest w zasięgu ręki. Pająk wykrywa ofiarę przez wibracje, a kiedy zbliża się wystarczająco blisko, wyskakuje z nory, aby uchwycić. Niektóre gatunki Conothele nie budują nory, lecz konstruują jedwabną rurkę z klapą w szczelinach kory.
Kosz: Pająk Kaira używa feromonu do wabienia ćm i łapie owady za pomocą koszyczka utworzonego z odnóży.
KanibalizmEdit
Pająki dokonują kanibalizmu w różnych okolicznościach.
Kobiety zjadające samce: Prawdopodobnie najbardziej znanym przykładem kanibalizmu u pająków jest sytuacja, w której samice kanibalizują samce przed, w trakcie lub po kopulacji. Na przykład samiec australijskiego pająka czerwonogrzbietego (Latrodectus hasselti) jest zabijany przez samicę po włożeniu drugiego palpusa do otworu płciowego samicy; w ponad 60% przypadków kopulacji samica zjada samca. Jednak teoria o „ofiarnym samcu” może okazać się większa od prawdy. Niektórzy uważają, że ta forma kanibalizmu występuje tylko w wyjątkowych przypadkach.
Mężczyźni zjadający samice: Samce pająków wodnych (Argyroneta aquatica) wykazują predylekcję do kojarzenia się z większymi samicami, jednocześnie kanibalizując samice mniejsze od siebie.
Ofiarne matki: Potomstwo gatunku Stegodyphus lineatus zjada swoją matkę. Samice Segestria florentina czasami giną podczas pilnowania jaj, a wyklute pająki później ją zjadają.
Kanibalizm niereprodukcyjny: Niektóre pająki, takie jak Pholcus phalangioides, żerują na własnym gatunku, gdy brakuje pożywienia.
.