„Jako Koreańczyk, jest to wpisane w twoje DNA”, powiedział Kim, 46 lat, z kucykiem w ręku, gładząc swoją cienką brodę. „To wykracza daleko poza codzienne emocje, takie jak szczęście czy gniew. To blokada, coś, co jest zaplątane i nie może być rozwiązane.”
Poproś kogokolwiek tutaj, aby opisał han, a jego pierwszą reakcją jest często zmieszany uśmiech, a następnie kontemplacyjne milczenie. Idea ta, jak twierdzi wielu, jest o wiele łatwiejsza do doświadczenia niż do wyjaśnienia.
Południowokoreańscy poeci, powieściopisarze i filmowcy starali się uchwycić koncepcję, dla której nie ma angielskiego odpowiednika. Słowo „han” ma w języku koreańskim wiele znaczeń; jest to popularne nazwisko i nazwa głównej rzeki przepływającej przez Seul. Ale to kulturowe użycie tego słowa, rozwinięte przez starożytny folklor, który od dawna miał wielu tutaj reeling.
Uczeni nazwali to wszechogarniającym poczuciem goryczy, mieszanką gniewu, wytrzymałości i tęsknoty za zemstą, która testuje duszę osoby, stanem naznaczonym głębokim smutkiem i poczuciem niekompletności, który może mieć śmiertelne konsekwencje. Eksperci twierdzą, że umrzeć z powodu han, to umrzeć z powodu hwabyeong, czyli gniewu.
Ale han zostało również opisane jako poczucie nadziei, zdolność do cichego znoszenia trudów i cierpienia w stosunkowo małym narodzie z długą historią bycia najeżdżanym przez potężniejszych sąsiadów.
Chociaż nie ma wśród nich zgody co do dokładnej definicji, naukowcy przyznają, że han jest centralnym elementem koreańskiego charakteru. Dla osób z zewnątrz uchwycenie tego pojęcia jest kluczem do zrozumienia samych Koreańczyków.
To dlatego wielu starszych ludzi biadoli na pogrzebach, złorzecząc na los za kradzież ukochanej osoby. Han jest również powodem, dla którego wielu Koreańczyków z Południa szybko i z goryczą protestuje przeciwko własnym przywódcom lub przywódcom innych narodów. I odwrotnie, jest również kluczem do akceptacji okazywanej przez wielu Południowych Koreańczyków podczas przeszłości naznaczonej przez wycieńczającą biedę.
W 2009 roku, felietonista z Seulskiej gazety argumentował, że han „może wyzwolić koreańskie serce, aby wyświetlić niewiarygodnie intensywny wybuch uczuć i działań.”Korea wybaczy nawet najcięższe grzechy,” napisał, „zabije nawet za najmniejsze zniewagi, lub będzie lamentować bez końca nad przeszłością han, którą ktoś zniósł lub której był poddany, wszystko zależy od zmieniających się przypomnień o han.”
Debbie Lee jest jedną z Południowych Koreanek, która mówi, że czuje ogromny ciężar swojego han. Pracuje tutaj dla Ambasady Danii, dla pracodawców, których kultura stworzyła słowo na pojęcie, które wydaje się przeciwieństwem han.
Hygge jest opisywane przez Duńczyków jako poczucie spokoju, brak czegokolwiek irytującego lub emocjonalnie przytłaczającego. Lee uważa, że jej własnej kulturze przydałoby się trochę hygge.
„Być może już to mamy, tylko nie mamy na to słowa” – powiedziała. „Podobnie jak Duńczycy, my Koreańczycy również staramy się utrzymywać kontakty towarzyskie i relaksować się z naszą rodziną i przyjaciółmi. Myślę, że powinniśmy spróbować nadać temu uczuciu jakąś nazwę. To może sprawić, że nasze życie będzie bardziej zrównoważone.”
Dla wielu jednak, han nadal kojarzy się z nierozwiązanymi napięciami. Koreańska amerykańska badaczka Elaine Kim używa tego słowa, aby opisać reakcję koreańskich ofiar zamieszek w Los Angeles w 1992 roku.
„Wszystkie dyskusje dotyczyły białych i czarnych; straty koreańskie zostały odsunięte na bok”, powiedziała Kim, profesor studiów azjatycko-amerykańskich na UC Berkeley. „Dla tych, którzy nie mówili po angielsku, nie było sposobu, aby ich głos został usłyszany. Niesprawiedliwość polegała na tym, że to nie oni byli odpowiedzialni za problem i nie mogli go rozwiązać. Jak ja to widzę, to jest definicja han.”
Han widział jeszcze bardziej niedawne zastosowanie w kulturze amerykańskiej, mówią naukowcy.
W serialu telewizyjnym „The West Wing,” prezydent USA Josiah Bartlet (grany przez Martina Sheena) wyraził swoje własne rozumienie tego pojęcia. „Nie ma dosłownego angielskiego tłumaczenia”, mówi. „To stan umysłu. Duszy, naprawdę. Smutek. Smutek tak głęboki, że łzy nie chcą płynąć. A jednak wciąż jest nadzieja.”
Niektórzy Koreańczycy z Południa twierdzą, że rola han obecnie zmalała.
„Nasze życie poprawiło się dramatycznie w ciągu ostatniego pokolenia, więc ma to mniejsze znaczenie” Kim Young-sook, babcia czwórki dzieci, powiedziała podczas zakupów w jednym z najbardziej ekskluzywnych domów towarowych w kraju. „Obecnie jestem bardzo szczęśliwa. Nie pozwalam już han rządzić moim życiem.”
Oznaczając ceny na dostawie używanych płyt winylowych, właściciel sklepu muzycznego Kim wyraził bardzo niepodobną do han myśl: życzenie, aby pewnego dnia pozbyć się własnego han.
„Mam nadzieję, że to może odejść,” westchnął. „Ale Koreańczycy po prostu nie wydają się mieć zdolności do wypędzenia tego, co ich prześladuje. Na razie jest to tylko nadzieja.”
Ethan Kim w The Times’ Seoul Bureau przyczynił się do powstania tego raportu.
.