„Nie ma możliwości dostania się do nieba bez zjednoczenia z papieżem” – powiedział ks. Andrzej Komorowski, niedawno wybrany przełożony generalny Bractwa Kapłańskiego św. Piotra (FSSP), Stowarzyszenia Życia Apostolskiego o prawie papieskim, które odprawia tradycyjną Mszę łacińską.
„(Papież) jest widzialnym obliczem naszego Pana. Jedność z nim jest bardzo ważna, jeśli chce się być w Kościele. Jest tylko jeden Kościół założony przez Pana, a papież jest Jego widzialnym wikariuszem.”
Podczas gdy wielu obrońców papieża Franciszka oskarża tradycjonalistycznych katolików o atakowanie papieża, czy to w kwestii interpretacji Amoris Laetitia, czy ostatnio w kwestii skandali związanych z nadużyciami seksualnymi, FSSP podkreśla modlitwę za papieża, szacunek dla Następcy Piotra i akty miłosierdzia.
„Wierzymy w widzialność autorytetu”, powiedział. „Nie jesteśmy protestantami”, którzy widzą autorytet jako coś niewidzialnego. „To nie znaczy, że sprawowanie władzy jest zawsze sprawiedliwe, ale to nie jest powód ani recepta na robienie tego, co chcemy.”
Nie zawsze tak było. Piusa X (SSPX), założonego przez arcybiskupa Marcela Lefebvre’a, który rozwinął napięte stosunki z Watykanem w sprawach doktrynalnych wynikających z Soboru Watykańskiego II i modernizacji Kościoła. W połowie lat 70. seminarium SSPX w Econe, w Szwajcarii, zostało zlikwidowane przez arcybiskupa Fryburga. W 1976 r. papież Paweł VI zawiesił Lefebvre’a a divinis, co oznacza, że arcybiskupowi nie wolno było sprawować żadnych sakramentów, w tym Eucharystii. Ale Lefebvre przeciwstawił się Rzymowi i rozszerzył swój zakon na inne narody.
Bisig powiedział, że niesprawiedliwe stłumienie kwitnącego seminarium, które do 1977 roku miało 120 seminarzystów, i późniejsze zawieszenie przez papieża Pawła VI doprowadziło do zmiany postawy Lefebvre’a wobec Rzymu, a jego język stał się coraz bardziej „polemiczny”. Lefebvre zaczął bawić się sedewakantyzmem, ideą, że Paweł VI nie był prawdziwym papieżem, a zatem Katedra Piotra była wakująca, powiedział Bisig. Ale arcybiskup trzymał tę opinię w dużej mierze z dala od sfery publicznej, ponieważ większość księży w SSPX byłaby zgorszona.
„Do tego czasu było dla nas zabronione bycie krytycznym wobec Ojca Świętego lub Rzymu”, powiedział Bisig.
Założyciele FSSP rozstali się z Lefebvre dopiero po tym jak Lefebvre wyświęcił czterech biskupów w 1988 roku wbrew woli papieża Jana Pawła II, co doprowadziło do ekskomuniki Lefebvre’a. SSPX, liczący wówczas około 60 000 wyznawców, został uznany za schizmatycki.
„Było jasne, że musimy opuścić Stowarzyszenie z powodu tego rozłamu z Rzymem”, powiedział Bisig, jeden z 12 księży, jeden diakon i 20 seminarzystów, którzy odeszli.
„Nie chcieliśmy opuścić SSPX”, powiedział. „Zostaliśmy do tego zmuszeni. Nasz przełożony stał się schizmatykiem. Czuliśmy się jak sieroty porzucone przez naszego ojca.”
Bisig, który został pierwszym przełożonym generalnym FSSP, jest obecnie rektorem Seminarium Matki Bożej z Guadalupe w Denton, Nebraska.
„Tradycja rozumie, że to, co Bóg dał Szymonowi Piotrowi, Bóg dał również jego następcom”, powiedział Prendergast. „I tak my, katolicy, doceniliśmy znaczenie Stolicy Apostolskiej i następcy Piotra, niezależnie od tego, kto zajmuje ten urząd.”
FSSP ma dwa seminaria, w Nebrasce i w Wigratzbad, w Bawarii, w Niemczech, a jego Dom Generalny znajduje się we Fryburgu. Doświadcza stałego wzrostu od czasu założenia w 1988 roku, ma 300 księży i 150 seminarzystów.
„Bardzo modlę się za moich starych, dobrych przyjaciół (w SSPX), aby przyłączyli się do Kościoła” i aby „weszli bez żadnych warunków”, ale aby „przyjęli autorytet żywego magisterium”, powiedział Bisig.
Pod rządami papieża Franciszka, rozmowy z SSPX są kontynuowane. 22 listopada, przełożony generalny SSPX, ks. David Pagliarini, spotkał się z kardynałem Luisem Ladarią, prefektem Kongregacji Nauki Wiary, w trwających rozmowach. Podczas Roku Miłosierdzia, papież Franciszek uznał ważność rozgrzeszenia podczas spowiedzi księży SSPX i zapewnił sposób na uznanie małżeństw SSPX za ważne. Ale SSPX nadal pozostaje w nieregularnej relacji z Rzymem.
Papież Benedykt XVI rozpoczął proces uzdrawiania schizmy w 2009 roku przez odwołanie ekskomuniki czterech biskupów, których wyświęcił Lefebvre. Posunięcie to okazało się katastrofą w relacjach publicznych, kiedy okazało się, że jeden z biskupów, który od tego czasu został wydalony z SSPX, napisał antysemickie materiały.
.