Robinson-Patman Act, w całości Robinson-Patman Act z 1936 r., zwany także Anti-Price Discrimination Act, prawo amerykańskie uchwalone w 1936 r., które chroni małe przedsiębiorstwa przed wyparciem z rynku poprzez zakaz dyskryminacji w zakresie cen, dodatków promocyjnych i reklamy przez duże firmy franczyzowe. Robinson-Patman Act ma również na celu ochronę hurtowników przed wykluczeniem ich z łańcucha zakupów. Hurtownicy nie chcą, by takie franczyzy omijały ich, by kupować produkty bezpośrednio od producentów. Ustawa Robinsona-Patmana jest częścią ustawodawstwa antymonopolowego zawartego w ustawie Claytona z 1914 r.
Duże korporacje i przedsiębiorstwa otrzymują znaczne rabaty od swoich dostawców hurtowych. Jeśli mniejsze firmy nie otrzymują takich samych rabatów, nie mogą oferować tych samych produktów po konkurencyjnych cenach. Ostatecznie, te małe firmy zostaną wyparte z rynku. Na przykład, gigantyczny magazyn sprzętu komputerowego lokuje się w mieście, w którym są dwa podobne, ale mniejsze sklepy. Aby zdobyć kontrolny udział w rynku, megastore nieustannie podcina ceny swoich dwóch konkurentów, oferując znacznie niższe ceny na popularne, wysokonakładowe artykuły, takie jak materiały i narzędzia. Mniejsze przedsiębiorstwa nie mogą dorównać reklamowanym cenom konkurenta, ponieważ nie są w stanie ponosić stałych strat w przychodach operacyjnych.
Praktykę tę określa się mianem ustalania cen drapieżnych. Megastore absorbuje krótkoterminowe straty jako niezbędną funkcję wypierania swoich lokalnych konkurentów. Rezultaty są dwojakie. Po pierwsze, konkurenci z danego obszaru są eliminowani, co zabezpiecza marżę zysku megastore. Po drugie, gdy nowy uczestnik rynku zwiększy swoją siłę rynkową, ceny są ustalane na wyższym poziomie niż wcześniej. W dłuższej perspektywie czasowej przychody zostają przywrócone.
Może to doprowadzić do powstania monopolu detalicznego, ponieważ ceny są zawyżane, aby odrobić wcześniejsze straty. Dla kierownictwa megastore’ów drapieżne ceny przypominają „agresywny marketing” w warunkach silnej konkurencji. Dyskryminacja cenowa może jednak prowadzić do zamykania małych firm i składania wniosków o upadłość.
Twierdzenia o dyskryminacji cenowej i drapieżnych cenach są trudne do udowodnienia. Robinson-Patman Act ma 10 podstawowych wymagań, które muszą być ustalone dla skutecznego roszczenia dyskryminacji. Obejmują one, między innymi, dowody na istnienie zamiaru, handel międzystanowy, towary „podobnego gatunku i jakości” oraz niekorzystne skutki dla konkurencji. W rezultacie, Robinson-Patman Act jest skomplikowany, trudny do zastosowania i otwarty na wiele interpretacji. Roszczenia dotyczące dyskryminacji cenowej, na przykład, zostały wniesione przeciwko księgarzom, sieciom sklepów spożywczych, spółdzielniom rolniczym i franczyzowym sprzedawcom detalicznym.
Sprawy sądowe są zazwyczaj wnoszone przez osoby fizyczne i małe firmy, które twierdzą, że stosują drapieżne ceny i dyskryminację. Kilka agresywnych obrony Robinson-Patman Act istnieje, jednak, i obejmują one uzasadnienie kosztów, spełnienie konkurencji, prawda w reklamie, dostępność, i rabaty funkcjonalne. Federalna Komisja Handlu jest odpowiedzialna za przestrzeganie przepisów Robinson-Patman Act, ale jest to prawo, które rzadko jest egzekwowane przez rząd.
.