PMC

Niewyobrażalna zbrodnia

Od 1950 roku liczba zabójstw dzieci potroiła się, a zabójstwa są w pierwszej piątce przyczyn śmierci dzieci w wieku od 1 do 14 lat.13 W 2004 roku 311 z 578 (53,8%) dzieci poniżej piątego roku życia zostało zamordowanych przez swoich rodziców w USA. W latach 1976-2004 30% wszystkich zamordowanych dzieci poniżej piątego roku życia zostało zabitych przez matki, a 31% przez ojców.14 Dzieci płci męskiej i żeńskiej wydają się być zabijane w równej liczbie, chociaż jedno z badań wykazało, że ojcowie częściej zabijają synów, podczas gdy matki częściej zabijają córki.15 W tabeli 4 przedstawiono przegląd cech charakterystycznych związanych z rodzicami popełniającymi samobójstwo.

Teoria ewolucji pozwala na bardziej obiektywną i mniej nacechowaną emocjonalnie ocenę filobójstwa. Celem każdego gatunku, w tym człowieka, jest rozmnażanie się, a te czynniki, które pozwalają na tworzenie kolejnych pokoleń są korzystne. W świecie o ograniczonych zasobach, potomstwo, które jest słabsze (to z widocznymi deformacjami fizycznymi) lub nie powstało w wyniku starannego doboru partnera (to, które jest produktem gwałtu) jest bardziej prawdopodobne, że zostanie poświęcone na rzecz silniejszych kandydatów.16 Młodsze potomstwo jest bardziej prawdopodobne do wyeliminowania, ponieważ mniej czasu i energii zostało zainwestowane w opiekę nad nim. Wreszcie, młodsze samice są bardziej skłonne do poświęcania potomstwa ze świadomością, że w porównaniu ze starszymi samicami mają dłuższy okres płodności. Sugeruje się, że choroba psychiczna i dezorganizacja, że tworzy może być głównym czynnikiem, który powoduje, że rodzice nie do naśladowania tendencje przewidywane przez evolution.17

Maternal filicide. Większość badań dotyczących zabójstwa matki skupiła się na matce i spojrzała na przestępstwo z różnych perspektyw. W 2005 r. Friedman, et al.,18 opublikowali obszerną analizę istniejącej literatury na temat zabójstw matek. Podczas gdy udało im się potwierdzić cechy wspólne dla kobiet, które dopuściły się zabójstwa noworodków, niestety znacznie trudniej było zdefiniować typ kobiety, która morduje swoje niemowlę lub dziecko. Wynika to z kilku powodów. Przede wszystkim okoliczności są bardzo różne w różnych populacjach kobiet ocenianych w każdym z badań, w zależności od tego, czy informacje były zbierane z populacji ogólnej, psychiatrycznej czy poprawczej. Ponadto wszystkie analizowane badania miały charakter retrospektywny, a niektóre z nich obejmowały niewielką liczbę (n) uczestniczek. Wiek dziecka również wpływa na możliwość popełnienia samobójstwa. Pomimo tych ograniczeń wyciągnięto pewne ogólne wnioski.

Najsilniejszym ogólnym czynnikiem ryzyka, który został zidentyfikowany w analizie przeprowadzonej przez Friedmana i wsp.,18 był wywiad w kierunku samobójstw i depresji lub psychozy oraz korzystanie w przeszłości z usług psychiatrycznych. W badaniach populacji ogólnej (tych, w których wykorzystano rejestry administracyjne, w tym raporty koronerów lub statystyki krajowe) ustalono, że matki najbardziej zagrożone samobójstwem były często społecznie izolowane, niezamożne, świadczące opiekę w pełnym wymiarze godzin, które same mogły być ofiarami przemocy domowej. Ogólnie rzecz biorąc, te z populacji psychiatrycznej były zamężne, bezrobotne, nadużywały alkoholu i miały historię bycia maltretowanymi. Kobiety z populacji korekcyjnej częściej były niezamężne i bezrobotne, pozbawione wsparcia społecznego, z ograniczonym wykształceniem i historią używania substancji. Zestawienie tych danych zawiera tabela 5. Chociaż nie istnieją żadne konkretne badania, literatura wspiera również koncepcję, że młodsze dzieci są bardziej narażone na śmiertelne maltretowanie (przypadkowe zabójstwo), podczas gdy starsze dzieci są częściej ofiarami celowego zabójstwa.

Dwa badania w literaturze podkreślały znaczenie własnego dzieciństwa matki jako czynnika wpływającego na jej przestępczość. Wiele kobiet, które popełniły samobójstwo, otrzymało nieodpowiednią opiekę matek, ponieważ ich własne matki były dla nich niedostępne z różnych powodów, takich jak alkoholizm, nieobecność, przemoc fizyczna lub słowna, czy problemy ze zdrowiem psychicznym.19 W innym badaniu Friedman i in.20 dokonali przeglądu historii rozwoju 39 kobiet, które zostały uznane za niepoczytalne po oskarżeniu o samobójstwo. Stwierdzili oni, że 38% z nich było wykorzystywanych fizycznie i seksualnie (5% było ofiarami kazirodztwa), a 49% zostało porzuconych przez własne matki. Liczby te mogą stanowić niskie szacunki, biorąc pod uwagę, że niektóre z informacji o tych kobietach były nieznane.

Kilka badań zidentyfikowało pewne cechy charakterystyczne występujące u matek, które popełniają filobójstwo.9,15,20-23 Liczba kobiet ocenianych w każdym badaniu wahała się od 17 do 89. Średni wiek kobiet wynosił 29 lat. Dwie trzecie kobiet było zamężnych. Ofiara miała średnio 3,2 roku. Wiele z tych kobiet miało zdiagnozowane zaburzenia psychiczne. Odrębne badanie wykazało, że te matki, które są chore psychicznie, były zazwyczaj starsze, gdy popełniały akt samobójczy, a dzieci zabite przez te kobiety były zazwyczaj również starsze.17 W oparciu o sześć badań, średnio 36,4 procent kobiet popełniających samobójstwo próbowało popełnić samobójstwo lub popełniło je. Inne badanie wykazało, że od 16 do 29% wszystkich matek popełnia samobójstwo w następstwie aktu samobójczego.24 Najczęstszymi metodami zabójstwa zidentyfikowanymi w sześciu badaniach były: uraz głowy, utopienie, uduszenie i uduszenie. Ponadto Rouge-Maillart i in. stwierdzili, że kobiety, które przypadkowo zabiły swoje małe dzieci podczas epizodu znęcania się, mają wiele cech wspólnych z matkami, które popełniają neonatobójstwo, w tym są młode, biedne, bezrobotne, samotne i nie podjęły próby samobójczej po dokonaniu czynu.25

Filobójstwo ojcowskie. Ojcowie są rzadziej uważani za sprawców w przypadkach filobójstwa, a co za tym idzie, w literaturze przedmiotu poświęca się im znacznie mniej uwagi. Jednakże, są one odpowiedzialne za dużą część morderstw dzieci i warte niezależnego dochodzenia. W literaturze przedmiotu zidentyfikowano sześć odpowiednich badań.9,15,26-29 Liczba ocenianych mężczyzn wahała się od 10 do 60. Z literatury wynika, że większość mężczyzn w momencie popełnienia zbrodni miała około 20 lat. Średnio, dzieci były zazwyczaj starsze niż dzieci zabite przez matki. Ważne jest, aby zauważyć, że ojcowie rzadko są odpowiedzialni za zabójstwa noworodków. Trudno jest określić wspólny motyw, ponieważ, podobnie jak w przypadku zabójstw matek, dane do tych badań pochodziły z różnych miejsc. Uderzające było jednak to, że w kilku badaniach odnotowano, że zabójstwo było oparte na interpretacji zachowania dziecka przez ojca (np. ojciec staje się zazdrosny, ponieważ dziecko woli matkę).28,29

Psychoza wydaje się być powszechna u mężczyzn popełniających zabójstwo noworodka. Dwa badania przeprowadzone na populacjach psychiatrycznych wykazały, że wskaźnik psychozy wynosił 40 procent,27,28 podczas gdy dwa badania na populacjach ogólnych wykazały, że wynosił on około 30 procent.9,26 Wskaźnik samobójstw lub prób samobójczych był również dość wysoki, zazwyczaj około 60 procent.15,26,27 W 40 do 60 procentach przypadków ojcowskiego ojcobójstwa, mężczyźni, którzy zamordowali swoje dzieci, prawdopodobnie zabili lub próbowali zabić również swoich małżonków (familicide).15,27

W całej literaturze ojcowie konsekwentnie używali aktywnych i brutalnych środków, takich jak strzelanie, dźganie, uderzanie, upuszczanie, ściskanie, miażdżenie lub potrząsanie, w celu zabicia swoich dzieci. Wreszcie, mężczyźni ci często byli biedni, niewykształceni, bezrobotni i pozbawieni sieci wsparcia społecznego. W badaniu Resnicka z 1969 roku, zebrał on dane na temat ojcowskiego i matczynego zabójstwa, a dane te są podsumowane w tabeli 6.

Zabójstwo przez ojczymów. Rodzicielstwo może być wyzwaniem, a może być jeszcze większym, jeśli dziecko nie należy do rodzica. Jak wspomniano wcześniej, w kategoriach ewolucyjnych nagrodą za zainwestowanie energii w wychowanie biologicznego dziecka jest możliwość rozwoju własnej informacji genetycznej.30 Biorąc pod uwagę, że ojczymowie nie dzielą żadnych genów ze swoimi pasierbami, mogą być wobec nich mniej tolerancyjni.31 Może to wyjaśniać, dlaczego w dwóch badaniach stwierdzono, że ojczymowie zabijają dzieci znacznie częściej niż rodzice biologiczni.16,32 Dokładniej mówiąc, ojczymowie zabijali swoje dzieci około ośmiokrotnie częściej niż biologiczni ojcowie, a macochy prawie trzykrotnie częściej niż biologiczne matki.32 Ponadto stwierdzono, że ojczymowie częściej bili lub biczowali swoje pasierbice, podczas gdy biologiczni rodzice często strzelali do swoich dzieci lub je dusili. Bardziej brutalne działania ojczymów można tłumaczyć jako przejaw wrogości, niechęci i wściekłości, które mogą oni odczuwać w stosunku do swoich pasierbów.16,32

Dzieciobójstwo. Pomimo częstego stosowania w literaturze terminu dzieciobójstwo, niewiele badań koncentrowało się wyłącznie na zabójstwach dzieci w pierwszym roku życia. W 1998 r. Overpeck i wsp.33 dokonali przeglądu 2776 zabójstw dzieci, które miały miejsce w pierwszym roku życia w latach 1983-1991 w USA. Badanie to jest szczególnie doniosłe ze względu na dużą liczbę analizowanych przypadków. Jednak sprawca zbrodni nie był często określony w danych. Matka niemowlęcia była często młoda, samotna, pozbawiona opieki prenatalnej i słabo wykształcona. Jedna czwarta przestępstw została popełniona przed upływem drugiego miesiąca życia niemowlęcia, połowa przed upływem czterech miesięcy, a dwie trzecie przed upływem szóstego miesiąca. Bicie lub napaść była najczęstszym sposobem śmierci, występując w około 60 procentach przypadków.

Później w tym samym roku, Brewster, et al.,34 opublikował mniejsze, ale bardziej kompleksowe badanie dzieciobójstwa. Wyniki opierały się na analizie 32 przypadków dzieciobójstwa, za którymi stały Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych, a które zostały popełnione zarówno przez matki, jak i ojców w latach 1989-1995. Przypuszczalnie, wtórnie do obszernych rejestrów prowadzonych przez wojsko, przedstawiono wiele wcześniej nieosiągalnych i niezbadanych danych. Prawie wszystkie (97%) gospodarstwa domowe składały się z dwojga rodziców, którzy żyli razem i byli w związku małżeńskim (niezwykłe i najprawdopodobniej odzwierciedlenie populacji wojskowej). Trzy czwarte przestępstw zostało popełnionych przez biologicznych ojców, podczas gdy 17 procent zostało popełnionych przez biologiczne matki. Średni wiek rodzica wynosił 23,8 lat. Połowa sprawców była rodzicami po raz pierwszy. Jedna czwarta miała osobistą historię znęcania się w dzieciństwie.

Średnio ofiara miała pięć miesięcy i był równy podział między dziećmi płci męskiej i żeńskiej. Pediatrzy zauważyli, że około jedna trzecia tych niemowląt miała kolkę; Podczas gdy, co ciekawe, matki czuły, że tak jest tylko w 10 procentach przypadków. Te niemowlęta zostały udokumentowane, aby być na niskim końcu normalnego w odniesieniu do ich wysokości i wagi. Nieco więcej niż połowa (55%) dzieci była wcześniej maltretowana. Najczęstszą przyczyną śmierci był uraz głowy, a średnio niemowlę przeżywało około 8,5 dnia po urazie.

Trzy czwarte czasu, akty zostały popełnione w domu. W 86% przypadków sprawca był sam podczas popełniania przestępstwa. Średnio do czynu dochodziło około południa. Przestępstwa popełniano w równym stopniu w weekendy (soboty i niedziele) i w dni powszednie (od wtorku do czwartku); w poniedziałek i piątek nie popełniono żadnego przestępstwa. Zdarzenia rozkładały się równomiernie w poszczególnych miesiącach. Nieco więcej niż połowa (58%) przestępstw była spowodowana płaczem niemowląt.

Neonatocydy. W literaturze przedmiotu zabójstwa noworodków wyróżniają się jako przestępstwa bardzo odmienne od innych zabójstw. W 1970 r. Resnick6 przedstawił najbardziej znany zestaw danych dotyczących zabójstw noworodków. Opierał się on na ocenie 37 przypadków w literaturze światowej z lat 1751-1967. Stwierdził on, że zbrodnia ta jest najczęściej popełniana przez młodą matkę, która działa sama. Często jest to matka nieprzygotowana do narodzin dziecka. Rzadko ma za sobą historię choroby psychicznej. Matka jest najczęściej zmotywowana do popełnienia przestępstwa, ponieważ dziecko jest niechciane, być może dlatego, że nie jest zamężna lub jest zamężna z mężczyzną, który nie jest ojcem dziecka. Najczęstszą metodą śmierci jest uduszenie. W przeciwieństwie do filobójstwa, w którym 40 procent matek mordujących zgłasza się do lekarza, matki popełniające neonatocyd rzadko szukają pomocy medycznej, w tym opieki prenatalnej.6 Patrz Tabela 7 porównująca statystyki Resnicka dotyczące neonobójstwa i filobójstwa.

Wiele z ustaleń Resnicka6 zostało potwierdzonych w późniejszych badaniach. W piśmiennictwie zidentyfikowano cztery inne badania dotyczące stosowania neonatocydu.35-38 Liczba kobiet ocenianych w każdym z badań wynosiła od 7 do 53. Trzy z tych badań pochodziły z danych dotyczących populacji ogólnej, natomiast jedno opierało się na kobietach widzianych wtórnie do skierowań sądowych na ocenę psychiatryczną. Średni wiek kobiet wynosił 21,2 roku. Niewiele z nich było zamężnych (11,3-20,6%), a większość nie rodziła przed porodem (65-81%).35,37 Uduszenie, utonięcie i narażenie na działanie czynników zewnętrznych uznano za najczęstsze sposoby dokonania aktu.35,38 Trzy czwarte do 100 procent kobiet ukrywało ciążę lub zaprzeczało jej istnieniu.36,38

Pięć procent wszystkich zabójstw w pierwszym roku życia (dzieciobójstw) miało miejsce w pierwszym dniu życia. Spośród tych zabitych noworodków 95 procent nie urodziło się w szpitalu.33 Biorąc pod uwagę tajemnicę związaną z okazją narodzin dziecka, jest wysoce prawdopodobne, że niektóre przypadki zabójstw noworodków pozostają w ukryciu. Zaprzeczanie lub ukrywanie ciąży jest dość powszechne u kobiet, które dopuściły się zabójstwa noworodków. Bierność wydaje się być cechą, która wyraźnie odróżnia matki popełniające te przestępstwa od tych, które starają się przerwać ciążę.39 Te neonatologiczne matki oczekują, że problemy spowodowane ciążą po prostu znikną, być może przez poronienie lub martwe urodzenie. Nie planują one ani przyjścia dziecka na świat, ani nie zamierzają go skrzywdzić.6 Kiedy już nieoczekiwanie urodzą żywe dziecko, surowość rzeczywistości sprawia, że na zawsze wyciszają ingerencję niemowlęcia w ich życie.

.