Pangu

W chińskiej mitologii, Pangu (盤古) jest rogatą i włochatą bestią uważaną za pierwszą żywą istotę we wszechświecie. Jego historia zaczyna się przed początkiem czasu i służy jako wyjaśnienie dla stworzenia wszechświata.

Pangu mówi się, że urodził się z jaja, które mieściło cały kosmos. Kiedy w końcu się uwolnił, uwolnił wszechświat i stworzył ziemię i niebo. Jako jedna z najstarszych historii w chińskiej mitologii, mit Pangu ma niezliczone wariacje; wiele z tych retellings podąża za jedną z trzech podstawowych fabuł.

Etymologia

Pangu składa się z chińskich znaków pán (盤), co oznacza „zwijać”, i gǔ (古), co oznacza „starożytny”. Kiedy był wewnątrz jaja zawierającego cały wszechświat, Pangu spał w pozycji zwiniętej z powodu ograniczeń przestrzeni. Imię Pangu oznacza zatem zarówno jego starożytność, jak i niezwykłe okoliczności jego narodzin. W alternatywnych systemach romanizacji jego imię zapisuje się jako P’an-ku.

Atrybuty

W sztuce Pangu jest zwykle przedstawiany jako krótkie, krzepkie stworzenie całkowicie pokryte włosami. Zazwyczaj przedstawiany jest z ludzką twarzą i zaokrąglonymi rogami, a w rękach często trzyma młotek i dłuto lub słońce i księżyc.

Kiedy szkocki misjonarz James Legge mieszkał w Hong Kongu, otrzymał następujący opis Pangu:

P’an-ku jest mówiony przez zwykłych ludzi jako 'pierwszy człowiek, który otworzył niebo i ziemię’. W taoistycznych książkach obrazkowych widziałem go jako kudłatego, karłowatego, dzierżącego ogromny młot i dłuto, którymi rozbija chaotyczne skały.

Rodzina

Jako pierwsza żyjąca istota we wszechświecie, Pangu żył w samotności przez cały czas swego istnienia. Nigdy nie miał dzieci i jako taki nie ma żadnych relacji rodzinnych. W jednej z wersji jego mitu – gdzie podnosi niebiosa przez swą czystą siłę – jest on czasami opisywany jako wspomagany przez swych niebiańskich przyjaciół: smoka, feniksa, żółwia i qilin.

Mitologia

Pangu jest ważną postacią dla wielu mniejszościowych grup etnicznych w Chinach i każda z nich ma swoją własną ustną wersję mitu o jego stworzeniu. Współczesne wersje mitu można prześledzić do Xu Zheng, starożytnego chińskiego autora i urzędnika państwowego, który żył w okresie Trzech Królestw, który był pierwszą osobą, która zapisała go na piśmie. We wszystkich wersjach mitu Pangu i wszechświat są opisani jako wyłaniający się z jajka; istnieją jednak rozbieżności co do tego, jak Pangu udaje się uwolnić i jak powstaje wszechświat.

Trzy najbardziej powszechne wersje mitu Pangu są przedstawione poniżej.

Jajko

Przed narodzinami wszechświata nie było absolutnie nic poza chaotyczną ciemnością. W ciągu 18 000 lat, chaos zawirował i zebrał się w kształt jaja. Ponieważ cała substancja wszechświata została teraz zamknięta w jednej, maleńkiej przestrzeni, wnętrze jaja stało się burzliwe i burzliwe. Przeciwstawne siły yin i yang nieustannie walczyły i walczyły ze sobą, aż w końcu osiągnęły równowagę. Pangu powstał z tego pierwszego połączenia yin i yang.

Nagle świadomy, że utknął w maleńkiej przestrzeni bez możliwości ruchu, Pangu zaczął się wiercić i wić. Ruch spowodował, że jajko rozdzieliło się na dwie połówki, z których wyciekło białko i żółtko. Lekkie i puszyste białka uniosły się w górę i stały się chmurami, gwiazdami i niebem, podczas gdy ciężkie i gęste żółtka zapadły się w dół i stały się ziemią. The dwa połówka the jajko skorupa latać w górę i zostać the słońce i the księżyc.

Pangu Raises the Heavens

After the forces of yin i yang osiedlać wśród the jajko, Pangu zakładać himself uwięziony w the skorupa. Wziął swój wielki topór i rozbił jajo. W the proces, on rozszczepiać yin i yang puszek the środek. Wszystkie gwiazdy i planety wszechświata wybuchły z rozbitego jaja. The teraz oddzielony yin i yang rozdzielić sposób, z yin tworzyć the ziemia i yang tworzyć the niebo nad ono.

Aby uniknąć uwięzienia między niebem a ziemią, Pangu musiał utrzymać yin i yang oddzielone od siebie. Używając tylko swoich ramion, Pangu podniósł niebo nad głowę. Każdego dnia Pangu rósł o trzy stopy wyżej, a ziemia stawała się grubsza o dziesięć stóp. W ciągu 18,000 lat ziemia i niebo znalazły się tam, gdzie są dzisiaj. Pangu umarł po tym jak skończył rosnąć, a jego cztery kończyny stały się filarami, które podtrzymują niebo.

Ciało Pangu staje się ziemią

W tej wersji mitu, Pangu był tak wyczerpany walką o uwolnienie się z jaja, że położył się na drzemkę i umarł we śnie.

Jak jego ciało uległo rozkładowi, zaczęło się dramatycznie zmieniać. Gdy jego ostatnie tchnienie opuściło jego ciało, skleiło się ono i stało się chmurami. Jego kręgosłup stał się wielkim pasmem górskim. Jego lewe oko podążyło w górę i stało się słońcem, podczas gdy prawe oko stało się księżycem. Ciało Pangu stopiło się z jego ciała i stało się bogatą, orną ziemią. Jego tętnice stały się kanionami i wąwozami, podczas gdy jego krew wylała się z jego ciała i stała się rzekami, które je wypełnią. Jego włosy odpadły od jego głowy i uniosły się w górę, by stać się gwiazdami. Zęby i kości Pangu zamieniły się w metale i kamienie szlachetne, podczas gdy jego kończyny stały się czterema filarami, które oddzieliły niebo od ziemi.

Popkultura

Festiwal ku czci Pangu odbywa się co roku w Świątyni Króla Pangu w prowincji Guangdong. Choć jest ważną postacią w chińskiej religii ludowej, Pangu nie jest tak popularny jak inne bóstwa z powodu braku dzieci. Kult przodków jest niezwykle ważnym aspektem chińskiego buddyzmu i chińskiego społeczeństwa, a Pangu nie jest przodkiem nikogo. Niemniej jednak Pangu pozostaje uwielbiany przez wielu i jest zwykle postrzegany jako dobroczynne i niewinne bóstwo.

Zespół Pangu, niesławna chińska grupa programistyczna, która opracowała narzędzie do łamania zabezpieczeń dla urządzeń Apple, bierze swoją nazwę od pierwszej żywej istoty we wszechświecie. Pangu jest również przedstawiony w grze wideo Age of Mythology: Titan.

Bibliografia

1. Edytorzy Encyclopædia Britannica. „Pan Gu.” Encyclopædia Britannica. https://www.britannica.com/topic/Pan-Gu.

2. Współautorzy Wikipedii. „Pangu.” Wikipedia. https://en.wikipedia.org/wiki/Pangu.

3. Yang, Lihui, Deming An, and Jessica Anderson. Handbook of Chinese Mythology (Podręcznik mitologii chińskiej). New York: Oxford University Press, 2008.

4. Werner, E.T.C. Myths and Legends of China. World Book: A Scott Fetzer Company, 2015.

Cytowanie

About the Author