La Ciudad Blanca: Białe miasto Hondurasu

Historia Nowego Świata to bogata dziedzina, która ciągle jest analizowana w poszukiwaniu nowego materiału. Złożoność tych opowieści nigdy nie przestaje mnie zadziwiać.

Gdzie i czym jest La Mosquitia?

Podobny do hiszpańskiego słowa „komar”, (tak używamy tego samego słowa w języku angielskim), La Mosquitia, jest dużym regionem gęstego, deszczowego lasu położonego w północno-wschodnim Hondurasie, w pobliżu granicy z Nikaraguą. Ostatnio odkryto, że ta prawie nieprzenikniona dzicz zawiera liczne prekolumbijskie ruiny. Dowody archeologiczne sugerują gęsty wzór osadnictwa w całym regionie, który mógł trwać do pierwszych lat hiszpańskiej osady.

Obecnie, region jest słabo zasiedlony. Jest również domem dla kilku grup tubylczych, jak również kilku przemytników narkotyków i hodowców bydła, którzy usunęli małe działki lasu, aby stworzyć miejsca do wypasu.

Legenda Białego Miasta

„To nie jest to, co znajdujesz, to jest to, czego się dowiadujesz.” Christopher Begley

Koncepcja starożytnego przyczółka kultury prekolumbijskiej, zwanego La Ciudad Blanca lub Białym Miastem nie jest niczym nowym dla mieszkańców Hondurasu, gdyż od wielu pokoleń stanowi część zbiorowej świadomości narodu Ameryki Środkowej. La Ciudad Blanca jest fundamentalne dla ludu Pech, rdzennej grupy, która istnieje na obrzeżach rozległego traktu lasu tropikalnego znanego jako La Mosquitia.

Ważne jest tutaj, aby zauważyć, że tak zwane „Zaginione Miasto” nie jest tak naprawdę miastem w tradycyjnym znaczeniu tego słowa. Jest to właściwie miejsce w dżungli, które nigdzie nie jest zbliżone do miejskiego, mimo że wiele archeologicznych ruin obfituje w tym obszarze. Co więcej, jest to miejsce, w którym starożytni bogowie schronili się i znaleźli schronienie. Co więcej, wielu wierzy, że to miejsce jest chronione przez starożytne bóstwa w taki sposób, że każdy intruz lub najeźdźca zostanie powalony, jeśli zapuści się zbyt blisko starożytnych osad.

Mapa Hondurasu

Gdzie jest Honduras

Honduras jest zubożałym narodem Ameryki Środkowej, położonym pomiędzy Gwatemalą, Salwadorem i Nikaraguą. Ten mały naród nie powinien być mylony z Hondurasem Brytyjskim, który jest dziś znany jako Belize i znajduje się w niewielkiej odległości na północ od Hondurasu na Karaibskim Wybrzeżu Ameryki Środkowej. W przeciwieństwie do większości narodów Ameryki Środkowej, Honduras ma tylko maleńkie ujście do Oceanu Spokojnego.

W lesie deszczowym

Biosfera Rio Platano

Głęboko w La Mosquitia w północno-wschodnim Hondurasie, znajduje się Rio Platano (rzeka Banana), która została uznana za Rezerwat Biosfery przez UNESCO. Rzeka ta ma swój początek w niskich górach w pobliżu granicy z Nikaraguą i płynie na wschód do Wybrzeża Moskitów. Wzdłuż tej wolno płynącej drogi wodnej można znaleźć kilka rdzennych wiosek, w tym grupy plemienne Pech, Tawahka, Miskito i Garífuna. Obecnych jest również kilka społeczności Mesitzo.

Co to jest LIDAR?

LIDAR, co oznacza Light Detection and Ranging, jest niedawno opracowaną metodą teledetekcji, która jest obecnie wykorzystywana do mapowania powierzchni ziemi w sposób o wiele bardziej szczegółowy niż kiedykolwiek wcześniej wyobrażano sobie. Zasadniczo, LIDAR składa się ze złożonego instrumentu, który wysyła liczne wiązki impulsowych laserów, a następnie zbiera odbite światło, które może być później wykorzystane jako narzędzie do mapowania. LIDAR odniósł sukces w lokalizowaniu starożytnych struktur Amerindian w gęstych dżunglach, gdzie ciężkie liście często ukrywają starożytne miejsca.

Po zbadaniu nierównego lasu deszczowego wzdłuż Rio Platano, badacze znaleźli trzy odległe doliny wypełnione starożytnymi strukturami. Niewyobrażalnie, te trzy doliny zostały nazwane T1, T2 i T3. Zespół eksploracyjny National Geographic najpierw odwiedził T! ponieważ miejsce to było najłatwiej dostępne z sieci rzek i lagun, które przepływają przez region Rio Platano.

A Crude Monkey Face?

Leiszmanioza śluzówkowo-skórna

Jedna z bardziej złowrogich legend związanych z legendarnym Ciudad Blanca lub Zaginionym Miastem Małpiego Boga sugeruje, że każdy, kto zapuści się do „zaginionego miasta” zostanie powalony przez jedno ze starożytnych bóstw. Co dziwne, członkowie grupy badawczej National Geographic, którzy rozbili obóz w miejscu T1, byli dotknięci paskudnym pasożytem zjadającym ciało, znanym jako Leiszmanioza śluzówkowo-skórna.

Podstawowo, choroba ta jest spowodowana przez pierwotniaka pasożytniczego, który jest przenoszony przez muchy piaskowe z nieznanego zwierzęcia-gospodarza na ciepłe inne ssaki i ptaki krwiopijne, w tym człowieka.Kiedy osoba jest zarażona, rozwijają się uporczywe zmiany skórne. A jeśli są one pozostawione bez leczenia, pasożyt atakuje usta i nos w najbardziej brzydki sposób. Prawie każdy członek grupy badawczej Geographic rozwinął chorobę w jakiejś formie, w tym autor Douglas Preston, który szczegółowo opisuje swoje doświadczenia w swojej bestsellerowej książce Zaginione Miasto Małpiego Boga.

Szkic starych miast

Z trzech miejsc opisanych przez Douglasa Prestona w Zaginionym Mieście Małpiego Boga, tylko jedno zostało zbadane, więc wciąż jest wiele do nauczenia się o regionie i rdzennych mieszkańcach, którzy kiedyś tam mieszkali. Mimo to, odkryto wystarczająco dużo informacji, aby zasugerować, że ludzie, którzy zamieszkiwali ten region, zbudowali piękne świątynie i domy, zbudowane z kamienia, mahoniu i tkanych gobelinów. Dzisiaj pozostały tylko kamienne podstawy i artefakty, ponieważ drewno i tkaniny zostały pożarte przez dżunglę.

Białe Miasto lub La Ciudad Blanca z Hondurasu

Dysydenci

Zainspirowani eksploracjami i odkryciami profesora Uniwersytetu Transylwanii (Kentucky), Christophera Begleya, garstka archaelogów i profesorów college’u podjęła kwestię ustaleń i metod zespołu National Geographic, w skład którego wchodził autor Zaginionego Miasta Małpiego Boga. Wśród najbardziej spornych kwestii są sensacji projektu i czasami cavalier postawy głównego ciała badaczy i naukowców wobec grup Native, którzy żyją w La Mosquitia.

Profesor Begley był częścią grupy. Jego podróże i eksploracje w regionie rozpoczynające się około 1990 roku, oznaczyły Begleya, jako Indiana Jones Wybrzeża Mosquito.

Ostrzeżenie przed podróżą

Travelers Beware

Honduras zawsze był jednym z najbiedniejszych miejsc w Ameryce Środkowej i ze względu na ostatnie konflikty polityczne, większość kraju, jest uważana za niebezpieczną dla podróżujących obcokrajowców, zwłaszcza zachodnich. Północno-wschodni róg kraju, gdzie znajdują się La Mosquitia i Cuidad Blanca, jest uważany za najbardziej niebezpieczną część tego bujnego, subtropikalnego kraju.

Tylko anglojęzyczne Bay Islands mogą być umieszczone w kategorii, która jest gdziekolwiek blisko bycia bezpiecznym, jednak kilka ataków na obcokrajowców wciąż miało miejsce, zwłaszcza w nocy.

P.S. W 2012 roku Korpus Pokoju wycofał wszystkich wolontariuszy z Hondurasu i od 2018 roku, jeszcze nie powrócili.

Zaginione miasto Małpiego Boga

W podsumowaniu

Pomimo nieco sensacyjnego tytułu książki, Douglas Preston wykonał niezwykłą pracę, szczegółowo opisując przełomową wyprawę do dżungli, której był częścią. Jego wtajemniczenie w kulturę Amerindian, która nie do końca była kulturą Majów, jest dobrze zrobione i dokładne. Jego raportowanie na temat działań obecnych honduraskich urzędników państwowych, w tym prezydenta i tego, jak chronili miejsce i liczne artefakty, które zostały wykopane z ziemi jest również wykonane całkiem trafnie.

Perhaps, największą niespodzianką czytania książki jest objawienie spotkania całej ekspedycji z chorobą zjadającą ciało, znaną naukowo jako Leiszmanioza Śluzówkowo-Skórna. Wyjaśnienie, jak ta choroba oddziałuje na ludzi i jak może być w jakiś sposób powiązana z ogromnym wymieraniem, którego doświadczyli rdzenni mieszkańcy krótko po przybyciu Hiszpanów, jest najbardziej pouczające.

Źródła

https://www.sapiens.org/archaeology/la-ciudad-blanca-indigenous-collaboration/ The Lost City That’s Not Lost, Not a City, and Doesn’t Need to Be Discovered

http://smartraveller.gov.au/Countries/americas/central/Pages/honduras.aspx Honduras

https://www.theguardian.com/world/2015/mar/11/honduras-lost-cities-open-letter-national-geographic-report Archeolodzy potępiają National Geographic za twierdzenia o honduraskich „zaginionych miastach”

https://whc.unesco.org/en/list/196/multiple=1&unique_number=217 Rezerwat Biosfery Rio Platano

https://www.courier-journal.com/story/news/local/2015/12/17/transylvania-university-indiana-jones–archaeologist-chris-begley/76365846/ Profesor z Kentucky prawdziwymżycia Indiana Jones

Ta treść jest dokładna i prawdziwa zgodnie z najlepszą wiedzą autora i nie ma na celu zastąpienia formalnej i zindywidualizowanej porady od wykwalifikowanego specjalisty.

© 2018 Harry Nielsen

Jean Rodriguez 25 lipca 2020:

Projekt Ciudad Blanca został skradziony Bruce’owi Heinicke faktycznemu założycielowi miasta did u mention Bruce and Mabel Heinicke in the book ? U know stealing is not nice

Elkin is a fake and a thief

Harry Nielsen (author) from Durango, Colorado on February 10, 2020:

Glad you had a chance to read the book.

Karen Plante on February 09, 2020:

Just finished Doug Preston’s book The lost city of the monkey god. Just to correct, It was never ascertained that the leidhmaniasis was the Curse came from, but quite likely during the Spanish invasion of the Americas, that brought with it a scourge of diseases that caused the genocide of innumerable native peoples.

Harry Nielsen (author) from Durango, Colorado on December 14, 2019:

My guess is that you are talking about The Forbidden Kingdom made in 2008. Nie widziałem tego filmu, ale mimo to byłbym zaskoczony, gdyby istniał związek.

Jynett Rosario on December 13, 2019:

Well jest film z Jackie Chan i Jet Li o azjatyckim małpim bogu, to zbyt duży zbieg okoliczności, czy to może być ten sam bóg

Lew Marcrum from Ojojona, Francisco Morazán, Honduras on March 23, 2018:

Hi, Harry, rozumiem. Wybacz, że jestem trochę nadgorliwy w obronie mojego nowo przyjętego kraju. Staram się promować turystykę, kiedy mogę to zrobić zgodnie z prawem. Ale to wymaga trochę ducha przygody.

Harry Nielsen (autor) z Durango, Colorado 23 marca 2018:

Dzięki Lew za podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat Hondurasu. Miło słyszeć, że podróżnicy znajdują drogę do tego najbardziej interesującego narodu Ameryki Środkowej. Minęło sporo czasu, odkąd podróżowałem po Ameryce Środkowej, a najbliżej Hondurasu było małe miasto Puerto Barrios w pobliskiej Gwatemali. Ten artykuł jest w zasadzie odpowiedzią na to, że niedawno przeczytałem pierwszoosobową relację Douglasa Prestona.

Harry Nielsen (autor) z Durango, Colorado 22 marca 2018:

Ten artykuł został zainspirowany częściowo przez th książkę, The Lost City of the Monkey God.

Dora Weithers z The Caribbean on March 22, 2018:

Dzięki za podzielenie się historią, legendami i zabytkami Ciudad Blanca, Honduras. Wprowadzenie dla mnie. Good read!

Lew Marcrum from Ojojona, Francisco Morazán, Honduras on March 20, 2018:

Czytam z wielkim zainteresowaniem twój artykuł powyżej. Wywołałem spore poruszenie w Hondurasie, kiedy nowy złamał tutaj. Bardzo dobry artykuł!

Przy okazji, „Mosquitia” to hiszpańska / angielska korupcja z dawno temu oryginalnego „Miskitia”, pochodzącego od nazwy głównej grupy etnicznej w tym obszarze Gracias a Dios i północno-wschodniej Nikaragui. Miskitia jest terminem najczęściej używanym przez miejscowych. Został on nazwany dla ludzi, nie bug.

Your ostrzeżenie podróży zrobił, jednak dać mi pauzę. Mieszkałem w Hondurasie kilka lat i nigdy nie miałem problemu osobiście, choć jak pokazuje mój awatar, wystaję jak neon wśród miejscowych. Podróżowałem przez większość kontynentalnego Hondurasu, czasami sam, i spotkałem się z niczym innym jak tylko z największym szacunkiem ze strony miejscowych, który bardzo staram się odwzajemnić w naturze. Spędziłem ostatni tydzień w Copán, jednym z moich ulubionych miejsc, i widziałem dziesiątki turystów z wielu krajów, w tym z Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, a nawet Nowej Zelandii. Wszyscy świetnie się bawili i żaden z nich nie był w niebezpieczeństwie. Gdyby nigdy nie opuścili Bay Islands, ominęliby jedno z najpiękniejszych i najbardziej tajemniczych miejsc na świecie…

Przyjazd do Hondurasu jest bezpieczny, jeśli zastosujesz się do kilku prostych wskazówek, nie różniących się od tych, które zastosowałbyś w każdym amerykańskim śródmieściu. Nie próbuj kupować ani sprzedawać narkotyków, nie pokazuj pieniędzy ani drogiej biżuterii, nie wymieniaj pieniędzy na ulicy, nie zachowuj się bojaźliwie i nie bądź archetypicznym Brzydkim Amerykaninem. Honduras zarabia dużo przychodów z turystyki i potrzebuje wszystkiego, co może dostać.

Louise Powles z Norfolk, Anglia 20 marca 2018:

Jak interesujące. Sceneria wygląda oszałamiająco.