Historia białych mundurów pielęgniarskich

Mundury pielęgniarskie były niewolnikami mody przez wieki. Zaczęło się od pielęgniarek Florence Nightingale – pierwszych, które nosiły uniformy – i trwało aż do lat 80-tych, kiedy to noszenie scrubs stało się powszechną praktyką. Pojawienie się białych uniformów mogło stwarzać wrażenie profesjonalizmu i wzbudzać szacunek, ale było dalekie od praktyczności. Noszenie białego stroju podczas opieki nad bardzo chorymi pacjentami nie było spacerkiem po parku. Brawa dla łatwo piorących się i łatwo wymienialnych fartuchów.

Jednym wspólnym wątkiem przez wieki pielęgniarstwa jest to, że powietrze profesjonalizmu zawsze było siłą napędową munduru. Florence Nightingale była pierwszą, która zrozumiała, że mundur jest kluczem do okazywania szacunku. Dała swoim pielęgniarkom warstwy szarości: szarą tweedową sukienkę, szarą czesankową marynarkę, zwykły biały czepek i krótką wełnianą pelerynę. Chciała nie tylko chronić je przed infekcjami, ale także przed zalotami młodych żołnierzy, którymi się opiekowały. Jej pielęgniarki nosiły również kapelusze z kolorowymi opaskami, które wskazywały na ich poziom doświadczenia; pastelowe kolory dla młodych pielęgniarek, czarne opaski dla starszych pielęgniarek.

As the nursing profession advanced, so did the uniform, but it remained a slave to fashion and reflected the dresses of the time. Na przykład, w późnych latach 1800, mundury pielęgniarki miał leg-o-mutton rękawy; ciasno do łokcia z ogromnym bulwiasty kształt rozciągający się od łokcia do barku.

Do 1900’s, biały był podstawowym kolorem używanym, ponieważ uważano, aby wyglądać czyste, sanitarne i naukowe. Na początku wieku, mundury pielęgniarskie zaczęły się jako biały fartuch z śliniakiem, który rozciągał się w górę i na ramiona. Paski w talii wyglądały niemożliwie ciasno, podobnie jak sukienki noszone pod nimi. Ale taka była ówczesna moda i odzwierciedlała ona gorsety z kości, które kobiety nosiły pod wszystkimi ubraniami. Niektóre pielęgniarki w Europie zaczęły nosić wysokie kapelusze i welony, które przypominały habity zakonnic, ale nigdy nie przyjęto tego w USA. (Czy możesz sobie wyobrazić radzenie sobie z welonem podczas pochylania się nad opieką nad pacjentami!?)

W początkach lat 1900, peleryny były noszone dla ciepła podczas leczenia żołnierzy na zewnątrz, ale został przyjęty jako podpis mundurów pielęgniarskich przez cały rok. Pielęgniarki Czerwonego Krzyża zawsze nosiły granatową pelerynę z czerwoną podszewką jako część swojego uniformu. Podczas I wojny światowej, peleryny identyfikowały kraj, organizację i szpital pielęgniarki. Pielęgniarki zdrowia publicznego, które często pracowały na zewnątrz, nosiły pelerynki dla ochrony przed żywiołami. Pielęgniarki marynarki wojennej kontynuowały noszenie czepków do lat 30-tych XX wieku, kiedy to przyjęto stosowanie niebieskich swetrów na białym mundurze.

Do początku I wojny światowej mundury pielęgniarek były upraszczane i stawały się bardziej praktyczne. Spódnice zostały nieco skrócone, aby pielęgniarki mogły poruszać się szybciej na polu bitwy, rękawy zostały skrócone, a kieszenie zostały dodane do fartuchów dla praktyczności. Jednak fartuchy nadal były białe, i nadal pokazywały ślady każdej rany, operacji i infekcji, o które dbały pielęgniarki podczas swojej zmiany.

Z biegiem czasu, hemalinki i rękawy nadal się skracały, spódnice zwężały, fartuchy zostały wyeliminowane, a krochmalona biała sukienka i kapelusz zostały przyjęte. To przyniosło swoje własne komplikacje. W latach 60-tych uniform pielęgniarki składał się z białej, wykrochmalonej sukienki, białego czepka, białych nylonów i białych butów. Utrzymanie ich w czystości było zadaniem samym w sobie. Niektóre szpitale prały białe uniformy dla pielęgniarek. Jednak inne pielęgniarki musiały wybielać i krochmalić swoje uniformy z krwi i płynów ustrojowych; czasami było to trudne i kosztowne zadanie. Buty musiały być polerowane i błyszczące co noc.

Białe kapelusze były częścią mundurów pielęgniarskich, jak również. Do lat 50-tych czapki pielęgniarskie były wykonane z papieru. Były one ważną częścią ukończenia studiów i ceremonii czapkowania w szkole pielęgniarskiej. Paski na czapkach wskazywały szkołę pielęgniarską, którą ukończyła dana pielęgniarka. Jednak i one były problematyczne i wiele z nich spadało na (i do) pacjentów. W latach 70-tych czapki zostały wyeliminowane jako część uniformu pielęgniarki.

Istnieje pewna rozbieżność co do tego, w jaki sposób szorstki strój stał się uniformem dla wszystkich pracowników służby zdrowia. Niektórzy twierdzą, że gdy mężczyźni zaczęli je nosić, kobiety walczyły o prawo do noszenia ich również. Inni mówią, że kobiety zmęczyły się noszeniem spódnic, które podjeżdżały, gdy pchały gurneys, i białej odzieży, która była pokryta krwią i płynami ustrojowymi do końca ich zmiany. Niezależnie od przyczyny, w latach 70-tych i 80-tych uniformy pielęgniarek nieoficjalnie stały się scrubs, ponieważ są bardziej praktyczne, wygodne, łatwiejsze do czyszczenia i wymiany, a także miały kieszenie do przenoszenia narzędzi. Są one również odpowiednie dla każdej płci.

Teraz scrubs mają więcej stylów , funkcje , kolory i wszechstronność , że pielęgniarki mogą wybrać , aby spersonalizować swoje gusta i potrzeby.

To była długa droga od gorseted mundurów pielęgniarskich do scrubs . Pielęgniarstwo jest wymagające i szybkie tempo, aby powiedzieć co najmniej. Kto chce przejść przez 12-godzinną zmianę nosząc gorsety z kości wieloryba i szare wełniane spódnice o długości do kostek? To była długa droga, ale w końcu wylądowaliśmy w rozsądnym i funkcjonalnym miejscu.