Mimo że istnieje wiele aspektów pracy w zakresie higieny pracy, najbardziej znanym i poszukiwanym jest określanie lub szacowanie potencjalnego lub rzeczywistego narażenia na zagrożenia. Dla wielu chemikaliów i zagrożeń fizycznych określono limity narażenia zawodowego, wykorzystując dane toksykologiczne, epidemiologiczne i medyczne, co pozwala higienistom zmniejszyć ryzyko skutków zdrowotnych poprzez wdrożenie „hierarchii kontroli zagrożeń”. W ocenie miejsca pracy lub środowiska pod kątem narażenia na znane lub podejrzewane zagrożenie można zastosować kilka metod. Higieniści zawodowi nie polegają na dokładności stosowanego sprzętu lub metody, ale na pewnej i precyzyjnej znajomości ograniczeń stosowanego sprzętu lub metody oraz błędu lub wariancji wynikającej z zastosowania tego konkretnego sprzętu lub metody. Dobrze znane metody przeprowadzania oceny narażenia zawodowego można znaleźć w „A Strategy for Assessing and Managing Occupational Exposures, Third Edition Edited by Joselito S. Ignacio and William H. Bullock”.
Główne kroki nakreślone dla oceny i zarządzania narażeniami zawodowymi:
- Podstawowa charakterystyka (zidentyfikuj czynniki, zagrożenia, osoby potencjalnie narażone i istniejące kontrole narażenia)
- Ocena narażenia (wybierz limity narażenia zawodowego, zakresy zagrożeń, odpowiednie dane toksykologiczne, aby określić, czy narażenia są „dopuszczalne”, „Niedopuszczalne” lub „niepewne”)
- Kontrole narażenia (dla „niedopuszczalnego” lub „niepewnego” narażenia)
- Zbieranie dalszych informacji (dla „niepewnego” narażenia)
- Powiadamianie o zagrożeniach (dla wszystkich
- Ponowna ocena (w razie potrzeby) / Zarządzanie zmianami
Podstawowa charakterystyka, identyfikacja zagrożeń i badania przeglądoweEdit
Pierwszy krok w zrozumieniu zagrożeń dla zdrowia związanych z narażeniem wymaga zebrania informacji o „podstawowej charakterystyce” z dostępnych źródeł. Tradycyjna metoda stosowana przez higienistów pracy do wstępnego badania miejsca pracy lub środowiska jest wykorzystywana do określenia zarówno rodzajów, jak i możliwych narażeń na zagrożenia (np. hałas, chemikalia, promieniowanie). Badanie kontrolne można ukierunkować lub ograniczyć do określonych zagrożeń, takich jak pył krzemionki lub hałas, aby skupić uwagę na kontroli wszystkich zagrożeń dla pracowników. Pełne badanie przeglądowe jest często stosowane do dostarczania informacji o ustalaniu ram dla przyszłych badań, ustalaniu priorytetów zagrożeń, określaniu wymagań dotyczących pomiarów i ustanawianiu pewnej natychmiastowej kontroli potencjalnych narażeń. Program oceny zagrożeń zdrowotnych Narodowego Instytutu Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy jest przykładem badania przeglądowego z zakresu higieny przemysłowej. Inne źródła podstawowych informacji charakteryzujących obejmują rozmowy z pracownikami, obserwację zadań związanych z narażeniem, karty charakterystyki materiałów, harmonogramy zatrudnienia, dane dotyczące produkcji, sprzęt i harmonogramy konserwacji w celu identyfikacji potencjalnych czynników narażenia i osób potencjalnie narażonych.
Informacje, które należy zebrać ze źródeł, powinny odnosić się do konkretnego rodzaju pracy, z której mogą pochodzić zagrożenia. Jak wspomniano wcześniej, przykładami takich źródeł są wywiady z osobami, które pracowały w obszarze danego zagrożenia, historia i analiza zdarzeń z przeszłości oraz oficjalne raporty dotyczące pracy i napotkanych zagrożeń. Spośród tych źródeł wywiady z pracownikami mogą mieć największe znaczenie dla identyfikacji nieudokumentowanych praktyk, zdarzeń, uwolnień, zagrożeń i innych istotnych informacji. Po zebraniu informacji ze zbioru źródeł, zaleca się ich cyfrową archiwizację (aby umożliwić szybkie wyszukiwanie) oraz posiadanie fizycznego zestawu tych samych informacji, aby były one łatwiej dostępne. Jednym z innowacyjnych sposobów wyświetlania złożonych informacji o zagrożeniach historycznych jest mapa identyfikacji zagrożeń historycznych, która destyluje informacje o zagrożeniach do łatwego w użyciu formatu graficznego.
Pobieranie próbekEdit
Higienista pracy może używać jednego lub wielu dostępnych w handlu elektronicznych urządzeń pomiarowych do pomiaru hałasu, wibracji, promieniowania jonizującego i niejonizującego, pyłu, rozpuszczalników, gazów i tak dalej. Każde urządzenie jest często specjalnie zaprojektowane do pomiaru konkretnego lub szczególnego rodzaju zanieczyszczeń. Urządzenia elektroniczne muszą być kalibrowane przed i po użyciu, aby zapewnić dokładność wykonywanych pomiarów i często wymagają systemu certyfikacji precyzji przyrządu.
Zbieranie danych dotyczących narażenia zawodowego wymaga dużych nakładów zasobów i czasu, i może być wykorzystywane do różnych celów, w tym do oceny zgodności z przepisami rządowymi i do planowania interwencji zapobiegawczych. Na użyteczność danych o narażeniu zawodowym wpływają następujące czynniki:
- Przechowywanie danych (np. korzystanie z elektronicznych i scentralizowanych baz danych z zachowaniem wszystkich zapisów)
- Standaryzacja gromadzenia danych
- Współpraca między badaczami, specjalistami ds. Bezpieczeństwa i zdrowia oraz ubezpieczycielami
W 2018 r., w dążeniu do standaryzacji gromadzenia danych z zakresu higieny przemysłowej wśród ubezpieczycieli workers compensation oraz w celu określenia wykonalności łączenia zebranych danych IH, zebrano formularze ankietowe dotyczące powietrza i hałasu IH. Pola danych zostały ocenione pod względem ważności i opracowano listę badań pól podstawowych, która została przedłożona panelowi ekspertów do przeglądu przed finalizacją. Ostateczna lista badań podstawowych została porównana z zaleceniami opublikowanymi przez Amerykańską Konferencję Rządowych Higienistów Przemysłowych (ACGIH) i Amerykańskie Stowarzyszenie Higieny Przemysłowej (AIHA). Zidentyfikowano i zweryfikowano pola danych niezbędne do standaryzacji gromadzenia danych IH. Pola danych „niezbędnych” są dostępne i mogłyby przyczynić się do poprawy jakości danych i zarządzania nimi, gdyby zostały włączone do systemów zarządzania danymi IH.
Kanada i kilka krajów europejskich pracowały nad stworzeniem baz danych dotyczących narażenia zawodowego ze znormalizowanymi elementami danych i poprawioną jakością danych. Te bazy danych obejmują MEGA, COLCHIC i CWED.
Pobieranie próbek pyłuEdit
Pył uciążliwy jest uważany za całkowity pył w powietrzu, w tym frakcje wdychalne i respirabilne.
Istnieją różne metody pobierania próbek pyłu, które są uznawane na całym świecie. Pył wdychalny jest określany przy użyciu nowoczesnego odpowiednika monitora MRE 113A Instytutu Medycyny Pracy (IOM) (patrz sekcja Narażenie w miejscu pracy, pomiary &modelowanie). Za pył wdychalny uważa się pył o średnicy równoważnika aerodynamicznego (AED) mniejszej niż 100 mikrometrów, który dostaje się przez nos lub usta. Patrz: Płuca
Próbki pyłu respirabilnego pobiera się za pomocą cyklonowego próbnika pyłu o konstrukcji umożliwiającej pobieranie próbek dla określonej frakcji pyłu AED przy ustalonym natężeniu przepływu. Frakcja pyłu respirabilnego to pył, który dostaje się do „głębokich płuc” i jest uważany za mniejszy niż 10 mikrometrów AED.
Wszystkie frakcje pyłu uciążliwego, wdychalnego i respirabilnego są próbkowane przy użyciu stałej pompy objętościowej przez określony okres próbkowania. Znając masę pobranej próbki i objętość pobranego powietrza, można podać stężenie dla frakcji, z której pobrano próbkę, w miligramach (mg) na metr sześcienny (m3). Na podstawie takich próbek można określić ilość wdychalnego lub respirabilnego pyłu i porównać ją z odpowiednimi limitami narażenia zawodowego.
Przy zastosowaniu próbnika wdychalnego, respirabilnego lub innego odpowiedniego próbnika (7 otworów, 5 otworów, i tak dalej), te metody pobierania próbek pyłu można również wykorzystać do określenia narażenia na metal w powietrzu. Wymaga to zebrania próbki na filtrze z estru metylowo-celulozowego (MCE) i wytrawienia kwasem medium zbierającego w laboratorium, a następnie zmierzenia stężenia metalu za pomocą spektrofotometru absorpcji (lub emisji) atomowej. Zarówno UK Health and Safety Laboratory, jak i NIOSH Manual of Analytical Methods posiadają specyficzne metodologie dla szerokiej gamy metali w powietrzu występujących w przetwórstwie przemysłowym (wytapianie, odlewnie, i tak dalej).
Istnieje również metoda oznaczania pyłu azbestu, włókna szklanego, syntetycznych włókien mineralnych i ceramicznych włókien mineralnych w powietrzu. Jest to metoda filtra membranowego (MFM) i wymaga zebrania pyłu na siatkowym filtrze w celu oszacowania narażenia poprzez liczenie „zgodnych” włókien w 100 polach przez mikroskop. Wyniki są określane ilościowo na podstawie liczby włókien na mililitr powietrza (f/ml). Wiele krajów ściśle reguluje metodologię stosowaną do MFM.
Pobieranie próbek chemicznychEdit
Dwa rodzaje chemicznie absorbujących rurek są używane do pobierania próbek dla szerokiego zakresu substancji chemicznych. Tradycyjnie „rura” pochłaniająca substancje chemiczne (szklana lub ze stali nierdzewnej o średnicy wewnętrznej od 2 do 10 mm) wypełniona bardzo drobnym absorbującym materiałem krzemionkowym (hydrofilowym) lub węglem, takim jak węgiel kokosowy (lypofilowy), jest stosowana w linii próbkowania, gdzie powietrze jest zasysane przez materiał absorbujący przez okres od czterech godzin (minimalna próbka w miejscu pracy) do 24 godzin (próbka środowiskowa). Materiał hydrofilowy łatwo absorbuje substancje chemiczne rozpuszczalne w wodzie, a materiał lypophylic absorbuje substancje nierozpuszczalne w wodzie. Materiał absorpcyjny jest następnie chemicznie lub fizycznie ekstrahowany i wykonywane są pomiary przy użyciu różnych metod chromatografu gazowego lub spektrometrii masowej. Metody z zastosowaniem rurek absorpcyjnych mają tę zaletę, że można je stosować w odniesieniu do szerokiego zakresu potencjalnych zanieczyszczeń. Są to jednak metody stosunkowo drogie, czasochłonne i wymagające znacznej wiedzy specjalistycznej w zakresie pobierania próbek i analizy chemicznej. Częstą skargą pracowników jest konieczność noszenia pompy do pobierania próbek (do 1 kg) przez kilka dni pracy w celu dostarczenia odpowiednich danych do wymaganego statystycznie pewnego określenia narażenia.
W ciągu ostatnich kilku dekad dokonano postępu w technologii „pasywnych” próbników. Próbniki te można obecnie zakupić w celu pomiaru jednej substancji chemicznej (np. formaldehydu) lub rodzaju substancji chemicznej (np. ketonów) lub szerokiego spektrum substancji chemicznych (np. rozpuszczalników). Są one stosunkowo łatwe do skonfigurowania i użytkowania. Jednak analiza „plakietki” może nadal pociągać za sobą znaczne koszty. Ważą one od 20 do 30 gramów, a pracownicy nie skarżą się na ich obecność. Niestety „plakietki” mogą nie istnieć dla wszystkich rodzajów pobierania próbek w miejscu pracy, które mogą być wymagane, i czasami może być konieczne zastosowanie metody węgla drzewnego lub krzemionki.
W oparciu o metodę pobierania próbek, wyniki są wyrażane w miligramach na metr sześcienny (mg/m3) lub częściach na milion (PPM) i porównywane z odpowiednimi limitami narażenia zawodowego.
Krytyczną częścią określania narażenia jest to, że metoda pobierania próbek dla konkretnego narażenia na zanieczyszczenia jest bezpośrednio związana z zastosowaną normą narażenia. Wiele krajów reguluje zarówno normę narażenia, metodę stosowaną do określenia narażenia, jak i metody, które należy stosować do analizy chemicznej lub innej analizy pobranych próbek.
Zarządzanie narażeniem i kontroleEdit
Hierarchia kontroli określa podejście stosowane w celu zmniejszenia ryzyka narażenia chroniącego pracowników i społeczności. Metody te obejmują eliminację, zastępowanie, kontrole inżynieryjne (izolacja lub wentylacja), kontrole administracyjne i środki ochrony indywidualnej. Higieniści zawodowi, inżynierowie, konserwatorzy, kierownictwo i pracownicy powinni być konsultowani przy wyborze i projektowaniu najbardziej skutecznych i efektywnych środków kontroli w oparciu o hierarchię kontroli.
.