Keywords

Diabetes mellitus; Urinary tract infections; Antibiotic resistance; Antibiotic prescribing patterns

Diabetes Mellitus: General Background

Cukrzyca (DM) jest jednym z najtrudniejszych problemów zdrowotnych XXI wieku. Jest uważany za 5 wiodącą przyczynę zgonów w krajach rozwiniętych. Wpływa na każdy aspekt życia pacjentów, w tym jakość życia (QoL), zatrudnienie, a nawet powoduje przedwczesną śmierć .

Global burden of DM

Global prevalence of DM continues to increase at an alarming rate from 4.7% (108 million DM patients) in 1980 to 8.5% (422 million DM patients) in 2014 . W krajach o niższych i średnich dochodach częstość występowania DM rosła szybciej niż w krajach o wyższych dochodach w ciągu ostatniej dekady. Ponadto DM spowodowała około 1,5 miliona zgonów w 2012 roku. Niekontrolowana DM spowodowała dodatkowe 2,2 miliona zgonów poprzez zwiększenie ryzyka różnych chorób, takich jak choroby układu sercowo-naczyniowego, nerek i inne. Spośród tych 3,7 miliona zgonów 43% to zgony przedwczesne, które wystąpiły przed 70 rokiem życia. Odsetek przedwczesnych zgonów spowodowanych cukrzycą jest wyższy w krajach o niższych i średnich dochodach niż w krajach o wyższych dochodach. Szacuje się, że w Azji Azjaci mają większe ryzyko rozwoju DM i potencjalnie gorsze rokowanie niż osoby niebędące Azjatami. Oczekuje się, że do 2025 roku liczba chorych na DM podwoi się lub zwiększy ponad dwukrotnie. Zgodnie z raportem Global estimates of diabetes prevalence 2013, częstość występowania DM wynosiła około 17,5% i ma podobną częstość występowania w krajach regionu Azji i Pacyfiku tj. Singapur, Brunei, Korea i Japonia.

Literatura Review

DM i infekcje

Badania wykazały, że pacjenci z cukrzycą są podatni na różnego rodzaju infekcje bardziej niż osoby bez cukrzycy. Ta wysoka zapadalność na infekcje jest przypisywana zmienionym funkcjom immunologicznym, takim jak funkcja leukocytów wielojądrowych, adhezja, fagocytoza i chemotaksja. Szczególnie kwasica może dodatkowo osłabić funkcję leukocytów wielojądrzastych. U pacjentów z cukrzycą występuje upośledzenie systemu antyoksydacyjnego zaangażowanego w aktywność bakteriobójczą. Słaba kontrola glikemii została wykazana przez różne badania, aby być czynnikiem ryzyka dla rozwoju różnych infekcji.

Podwyższony poziom cukru prowadzi do zmienionej funkcji immunologicznej u pacjentów z cukrzycą, która jest istotnie związana z różnych wrodzonych i adaptacyjnych wad układu odpornościowego, co może prowadzić do zwiększenia ryzyka zachorowania na UTI. Hiperglikemia wiąże się również z podwyższonym poziomem markerów stanu zapalnego. Wszystkie te zmiany powodują, że pacjenci z cukrzycą są podatni na więcej infekcji, takich jak UTI, RTI, infekcje skóry i tkanek miękkich (SSTI).

Common infections among patients with DM

Studies have shown that diabetic patients are prone to have various kinds of infections more than non-diabetics. Ta wysoka zapadalność na infekcje jest przypisywana zmienionym funkcjom immunologicznym, takim jak funkcja leukocytów wielojądrzastych i adhezja, fagocytoza i chemotaksja. Szczególnie kwasica może dodatkowo osłabić funkcję leukocytów wielojądrzastych. U chorych na cukrzycę upośledzony jest system antyoksydacyjny biorący udział w aktywności bakteriobójczej. Dlatego w celu odpowiedniego wyleczenia z infekcji należy ściśle monitorować i kontrolować poziom glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą. 14-letnia obserwacja wykazała, że spośród 4748 chorych na cukrzycę 83,8% (3980) pacjentów było hospitalizowanych z powodu infekcji. Co więcej, pacjenci z cukrzycą wykazywali tendencję wzrostową w zakresie hospitalizacji w badanym okresie (1996-2009) z rocznym wzrostem o 4%. Muller i wsp. opisali, że częstość występowania różnych rodzajów infekcji jest wyższa u chorych na DM niż u osób bez cukrzycy. Najczęściej występującymi infekcjami są zakażenia górnych dróg oddechowych (URTIs), odpowiednio 9,1% i 7,7%, natomiast zakażenia dolnych dróg oddechowych (LRTIs) stanowiły 5,7% i 5,6% odpowiednio wśród chorych na DM typu 1 i DM typu 2. Ponadto, UTI to 9,6% i 6,9% odpowiednio wśród typu 1 DM i typu 2 DM, a następnie zakażenia skóry i tkanek miękkich, jak pokazano w tabeli 1.

Tabela 1 Częstość występowania zakażeń w typie 1 DM i typie 2 DM podano w poniższej tabeli.

Główne zakażenia i najbardziej nawracające zakażenia związane z DM to RTI (zapalenie płuc, grypa, gruźlica), UTI (bezobjawowa bakteriuria, grzybicze zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie pęcherza moczowego, bakteryjne odmiedniczkowe zapalenie nerek, odmiedniczkowe zapalenie pęcherza moczowego i ropień okołonerkowy), zakażenia przewodu pokarmowego i wątroby (zakażenie H. pylori, kandydoza jamy ustnej i przełyku, WZW typu C, WZW typu B), zakażenia skóry i tkanek miękkich (zakażenia stóp, martwicze zapalenie powięzi, zgorzel Fourniera), zakażenia głowy i szyi (inwazyjne zapalenie ucha zewnętrznego), posocznica, zakażenia pooperacyjne, zakażenia dróg żółciowych, zapalenie otrzewnej, zapalenie wyrostka robaczkowego i zakażenia HIV. Pacjenci z umiarkowanie kontrolowaną glikemią, tj. HbA1c <8,0, są bardziej narażeni na ryzyko infekcji. Zakażenia skóry, błony śluzowej i paznokci są powszechne wśród chorych na cukrzycę. Infekcje skóry występują u 20% pacjentów. W Wielkiej Brytanii istnieje 6-7 razy większe ryzyko hospitalizacji u chorych na cukrzycę z powodu zakażeń skóry i tkanek miękkich. Zakażenia stopy cukrzycowej są częste i wymagają wielodyscyplinarnego zespołu do ich leczenia.

UTIs among patients with DM

Różne badania wykazały, że częstość występowania UTI jest wysoka wśród pacjentów z cukrzycą. Badanie przeprowadzone w Malezji przez Gillani i wsp. na pacjentach z cukrzycą i cukrzycową kwasicą ketonową (DKA) wykazało, że spośród 967 pacjentów 679 (70,2%) miało infekcje bakteryjne, podczas gdy UTI obserwowano u 198 (29,2%). Chazan i wsp. stwierdzili, że częstość występowania UTI jest pięciokrotnie wyższa u chorych na cukrzycę niż u osób bez cukrzycy. Natomiast Hoepelman i wsp. stwierdzili, że ryzyko wystąpienia UTI u chorych na cukrzycę było dwukrotnie wyższe niż u osób bez cukrzycy. UTI są również cięższe i dają gorsze wyniki u pacjentów z DM. Wykazano, że niskie stężenie interleukiny-8 i interleukiny-6 w moczu u chorych na cukrzycę koreluje z niższą liczbą komórek leukocytów w moczu, co może przyczyniać się do częstszego występowania i gorszych wyników leczenia UTI u chorych na cukrzycę. Próbki moczu o stężeniu glukozy przekraczającym 5,5 mmol/dl wykazywały znaczny wzrost bakterii w porównaniu z moczem prawidłowym. Wysokie stężenie moczu może działać jako dobre medium dla uropatogenów i może wzmacniać wzrost bakterii chorobotwórczych w drogach moczowych. . Różne upośledzenia w układzie odpornościowym, słaba kontrola metaboliczna i niekompletne opróżnianie pęcherza z powodu neuropatii autonomicznej mogą przyczyniać się do zwiększonego ryzyka UTI u pacjentów z DM. U chorych na cukrzycę obserwuje się zwiększone przyleganie bakterii do komórek urofitylnych, zwłaszcza E. coli wykazującej ekspresję fimbrii typu 1, co może świadczyć o zwiększonej patogenezie i częstości występowania bakteriurii wśród chorych na cukrzycę. Cukrzyca jest uważana za czynnik ryzyka wczesnego niepowodzenia klinicznego po 72-godzinnej antybiotykoterapii u kobiet z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek. Wśród kobiet z cukrzycą nawroty i reinfekcje są częstsze i wynoszą odpowiednio 7,1% i 15,9%, podczas gdy u kobiet bez cukrzycy odpowiednio 2,0% i 4,1%. UTI częściej występują w okresie ciąży, a częstość ich występowania w czasie ciąży wynosi 56%, natomiast w drugim trymestrze ciąży dochodzi do 50%. Zmiany hormonalne, fizjologiczne i mechaniczne (rozszerzenie macicy, zmniejszenie napięcia pęcherza moczowego, zmniejszenie przepływu moczu z moczowodu) w czasie ciąży mogą ułatwiać wzrost bakterii i czynić kobiety ciężarne bardziej podatnymi na UTI

Tabela 2 podsumowuje niektóre dostępne przeglądy literatury na temat artykułów z czasopism związanych z UTI w DM i częstości występowania UTI wśród pacjentów z cukrzycą. Patrząc na badania, wszystkie z nich stwierdziły, że istnieje wysoka częstość występowania UTI wśród pacjentów z cukrzycą. Shah i wsp. oraz Yadav i wsp. stwierdzili, że odpowiednio 40,2% i 38% pacjentów z DM ma UTI, podczas gdy Ijaz i wsp. , Pargavi i wsp. , Hirji i wsp. również stwierdzili wysoką częstość występowania UTI, tj. odpowiednio 51%, 37% i 62%, podczas gdy Al-Rubeaan i wsp. oraz Hamdan i wsp. stwierdzili odpowiednio 25,2% i 19,5%, jak pokazano w tabeli 2. Wskaźniki zachorowalności i chorobowości są wyższe u kobiet niż u mężczyzn. Częstość występowania UTI jest wyższa u pacjentów z niekontrolowaną glikemią niż u pacjentów z kontrolowaną glikemią. Wysoki poziom cukru w moczu sprawia, że pacjenci są podatni na UTI. UTI są częstsze w grupie wiekowej powyżej 55 lat.

Tabela 2 Podsumowanie powiązanych badań dotyczących częstości występowania UTI, patogenów i wrażliwości na antybiotyki wśród pacjentów z cukrzycą; Prevalence of UTI among diabetic patients.

Autor Projekt badania/
Setting/Duration of Study (t)		 Narzędzie diagnostyczne Wnioski
Shah i wsp. Retrospektywne badanie
n=348
t=12 miesięcy		 Raporty z analizy moczu Prevalence of UTI=40.2%
Females=52.9%
Males=47.1%
Yadav et al. Prospective Study
n=100
t=10months		 Analiza moczu Prevalence of UTI is 38% in diabetic patients. UTI występowały częściej u kobiet (63,16%), podczas gdy udział mężczyzn wynosił 36,84%. Wysoki poziom cukru jest główną przyczyną występowania UTI wśród pacjentów z cukrzycą.
Ijaz et al. Badanie opisowe, przekrojowe
n=292
t=6miesięcy		 Analiza moczu Powszechność UTI wśród pacjentów z cukrzycą wynosi 51%.
Powszechność UTI jest częstsza u pacjentów powyżej 55 roku życia i wynosi 68,6%.
Pargavi i wsp. Prospektywne badanie
n=200
t= niedostępne		 Badanie mikroskopowe moczu Prevalence of UTI=37%
Kobiety=43%
Mężczyźni=30%
Escherichia coli=56%
Klebsiella pneumonia=35%
Proteus mirabilis=85%
Sewify i wsp. Retrospektywne
n=722
t=3 lata		 Analiza moczu Występowanie UTI jest wysokie u pacjentów z niekontrolowaną glikemią (78,2%) niż u pacjentów z kontrolowaną glikemią (21,8%)
Hirji i wsp. Badanie prospektywne
n=135620
1 rok		 Oxford Medical Indexing System Badanie to ujawniło, że 62% pacjentów z cukrzycą zachorowało na UTI podczas rocznej obserwacji.
Al-Rubeaan i wsp. Prospektywne badanie szpitalne
n=1000
t=6 miesięcy		 Analiza moczu W badaniu tym stwierdzono, że częstość występowania UTI wynosiła 25,2%
Mężczyźni: 7,2%
Kobiety: 41,2%
Powszechność UTI była wysoka u chorych na cukrzycę z BMI powyżej 30 kg/m2.
Hamdan et al. Retrospektywne badanie przekrojowe
n=200
t=6months		 Analiza moczu Prevalence of UTI among diabetic patients was 19.5%
17.1% chorych na cukrzycę miało objawowe UTI, podczas gdy 20,9% chorych na cukrzycę miało bezobjawowe UTI.

Uropathogens in DM anti-microbial resistance patterns

Generally, urine is considered sterile and germ-free. W różnych badaniach stwierdzono, że większość uropatogenów odpowiedzialnych za UTI kolonizuje okrężnicę i okolicę okołoodbytniczą. Patogeny kałowe, które wznoszą się wraz z otwarciem cewki moczowej, przylegają do jej ściany, namnażają się i przemieszczają w kierunku pęcherza moczowego, powodując objawy. Większość uropatogenów pochodzi drogą wstępującą przez cewkę moczową i zamieszkuje w kierunku pęcherza moczowego. Różnorodność bakterii Gram-dodatnich, Gram-ujemnych i grzybów może powodować UTI. Według Pargavi i wsp. Escherichia coli (E. coli) (56%), Klebsiella pneumonia (35%) i Proteus mirabilis (85%) są najczęstszymi uropatogenami występującymi u pacjentów z cukrzycą. Badanie przeprowadzone od lipca 2006 do czerwca 2009 w Sabah General Hospital wykazało, że częstość występowania UTI u pacjentów ze szczytem zachorowań występuje u pacjentów w wieku 60 lat i starszych. Zakażenia występowały częściej u kobiet i u osób narodowości Kadazan. E. coli (38,2%), Klebsiella (15,0%), Pseudomonas (9,5%), Candidaalbicans (7,3%), Enterobacter, Proteus mirabilis, Staphylococcus aureus były również częściej izolowane. E. coli została wyizolowana z 77% (90 przypadków), Klebsiella spp. 8,5% (10 przypadków), Proteus spp. 3,4% (4 przypadki), Staphylococcus epidermidis 3,4% (4 przypadki), Staphylococcus saprophyticus 3,4% (4 przypadki), Streptococcus spp. 2,5% (3 przypadki), Enterococcus spp. 1,7% (2 przypadki) i Citrobacter spp. 0,85% (1 przypadek). Retrospektywne badanie przeprowadzone przez Dash i wsp. wykazało, że pałeczki tlenowe Gram-ujemne są czynnikiem sprawczym w 78,2% przypadków (E. coli najczęściej, tj. 68,8%), podczas gdy pałeczki Gram-dodatnie i Candida species są odpowiedzialne odpowiednio za 20,8% i 1% przypadków. E. coli stanowi 94,7%. . Najczęstszymi bakteriami izolowanymi z próbki moczu były: E. coli 57,90% (najczęściej), Staphylococcus aureus 21,05%, Klebsiella species 15,79%, Enterococcus species, 2,63% i Pseudomonas species 2,63%. Najczęstszym uropatogenem była E.coli stwierdzona u 75,8% pacjentów, P.aeruginosa u 72,5%, Proteus u 69,8%, S.aureus u 67,8% pacjentów. E. coli była najczęstszym uropatogenem, a następnie Streptococcus sp., Acinetobacter i Klebsiella pneumonia. Z drugiej strony Meropenem nie wykazał oporności na E. coli, Amikacyna wykazała 3% oporność, podczas gdy amoksycylina (94%) i ciprofloksacyna (79%) wykazały najwyższą oporność .

Chaudhary i wsp. wykazali, że E. coli przyczynia się do 55% przypadków UTI u pacjentów z cukrzycą. Imipenem był w 95% skuteczny w przypadku drobnoustrojów Gram-ujemnych, podczas gdy wankomycyna jest w 100% skuteczna w przypadku Gram-dodatnich kokcytów .

Tabela 3 podsumowuje niektóre dostępne przeglądy literatury na temat artykułów z czasopism związanych z uropatogenami zaangażowanymi w UTI i wzorcem oporności przeciwdrobnoustrojowej różnych uropatogenów wśród pacjentów z cukrzycą. E. coli jest najczęstszym uropatogenem wśród wszystkich pacjentów z cukrzycą, a następnie Klebsiella pneumoniae, Staphylococcus aureus, Enterococcus species, Pseudomonas species Candida species i inne. Większość uropatogenów jest oporna na Amoksycylinę, Ampicylinę i Co-trimoxazol, podczas gdy większość z nich jest wrażliwa na Ciprofloksacynę, Nitrofurantoinę, Gentamycynę, Amikacynę i Imipenem.

Tabela 3 Uropatogeny związane z UTI i wzorce oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

Autor Projekt badania/
Setting/Duration of Study (t)		 Narzędzie diagnostyczne Wnioski
Keah i wsp. Retrospektywne badanie przekrojowe
n= 225
t=1 yr. 		Hodowla i wrażliwość moczu E. coli=77%
Klebsiella spp.=8.5%
Proteus spp.=3.4% Staphylococcus epidermidis=3.4%
Staphylococcus saprophyticus=3,4%
Streptococcus spp.=2,5%, Enterococcus spp=1,7%
Citrobacter spp.=0,85%
Odporność: Ampicylina 63%
Amoksycylina-klawulanian 3,7% Cefuroksym 1%
Cefaleksyna 3,8% Sulfametoksazol-Trimetoprim 40,1%
Norfloksacyna 8,6% Fosfomycyna 1% i kwas pipemidowy 14.3%.
Dash et al. Badanie retrospektywne
n=1670
t=2,5yrs 		Hodowla i wrażliwość moczu Gram-ujemne pałeczki tlenowe odpowiadają za 78,2% (E coli68,8%) przypadków. Podczas gdy Gram-dodatnie pałeczki odpowiadają za 20,8%, a Candida spp. za 1% przypadków UTI wśród chorych na cukrzycę.
E.coli jest w 94,7% oporna na ampicylinę, 63,7% na Augmentin, 51.9% na Co-trimoxazol, 9,8% na Nitrofurantoinę, 66,7% na Cefaklor, 58,2% na Cefpodoxime, 53,4% na Ciprofloxacin, 47,1% na Ofloxacin, 15,9% na Gentamicin i 5,8% na Amikacin.
Yadav et al. Badanie prospektywne
n=100
t=10miesięcy 		Hodowla i wrażliwość moczu Najczęstszymi bakteriami izolowanymi z próbki moczu były Escherichia coli 57.90% (najczęstsza), Staphylococcus aureus 21,05%, Klebsiella species 15,79%, Enterococcus species, 2,63% i Pseudomonas species 2,63%. Bakterie Gram-dodatnie były bardziej wrażliwe na Gentamycynę, Wankomycynę, Linezolid, Teichoplaninę, Kotrimoksazol, Ampicilinę, podczas gdy
Bakterie Gram ujemne wykazywały większą wrażliwość na Polimyksynę B, Nitrofurantoinę, Karbapenemy, Cefazolinę i Gentamycynę.
Ijaz i wsp. Badanie opisowe, przekrojowe
n=292
t= 6months		 Hodowla i wrażliwość moczu Najczęstszym uropatogenem była E.coli stwierdzona u 75,8% pacjentów, P.aeruginosa w 72,5%, Proteus w 69,8%, S.aureus w 67,8% pacjentów.
Większość powyższych uropatogenów jest oporna na Augmentin, podczas gdy Gentamicin wykazuje maksymalną wrażliwość.
Chaudhary et al. Badanie prospektywne
n=125
t=6months		 Hodowla i wrażliwość moczu UTIs are frequent in patients with diabetes most frequent uropathogen was E. coli (51%)
Imipenem 95% skuteczny w przypadku drobnoustrojów Gram ujemnych, podczas gdy wankomycyna jest w 100% skuteczna w przypadku pałeczek Gram dodatnich.
Pargavi i wsp. Badanie prospektywne
n=200
t=brak danych		 Hodowla i wrażliwość moczu Wśród wszystkich uropatogenów najczęściej występowała E. coli, a następnie
Klebsiella pneumoniae i Proteus mirabilis. Testy wrażliwości na antybiotyki wykazały, że Ofloxacin, Nalidixic acid i Ciprofloxacin były najbardziej skuteczne przeciwko wyżej wymienionym patogenom uropatogennym, podczas gdy Ampicillin, Gentamicin i Carbenicillin były słabo skuteczne przeciwko wyżej wymienionym patogenom.
Shill i wsp. Badanie retrospektywne
n=78
t=6miesięcy		 Hodowla i wrażliwość moczu E. coli była najwyższym uropatogenem, a następnie Streptococcus sp., Acinetobacter i Klebsiella pneumonia.
Wzór oporności obserwowany wśród badanych to
Amoksycylina: 78%
Ciprofloksacyna: 72.8%
Cefradyna 60,4%
Cefixime 51,2%
Ceftriakson 50,9 Nitrofurantoina 50,9% Cefepime 45,4%
Gentamicyna 44,9%
Amikacyna 23.6%
Meropenem 9%
Więc meropenem wykazał najmniejszą oporność, podczas gdy amoksycylina wykazała najwyższą oporność
Hamdan i wsp. Badanie przekrojowe
n=200
t=6miesięcy		 Hodowla i wrażliwość moczu E. coli była najczęstszym izolatem, a następnie K. pneumonia. Oporność wielolekową obserwowano u 28,2% ogółu izolatów. 97% bakterii Gram-ujemnych było wrażliwych na cefaleksynę, natomiast wszystkie organizmy Gram-ujemne wykazywały 100% wrażliwość na gentamycynę.

Wzory przepisywania antybiotyków na UTI wśród pacjentów z cukrzycą

Gorter i wsp. porównali wzory przepisywania antybiotyków na UTI wśród pacjentów z cukrzycą i bez cukrzycy i stwierdzili, że wzory przepisywania antybiotyków różniły się istotnie między pacjentami z cukrzycą i bez cukrzycy. Teng i wsp. stwierdzili, że wskaźnik przepisywania antybiotyków na UTI wynosił 57,1%, bez istotnej różnicy między publicznymi i prywatnymi klinikami w Malezji. Penicylina 40%, kotrimoksazol 38,5%, cefalosporyny 13,3%, makrolidy 3,3%, chinolony 1,7% i tetracykliny 3,3% przepisywane pacjentom z UTI. Po analizie recept stwierdzono, że leczenie niepowikłanego UTI u pacjentów z cukrzycą za pomocą norfloksacyny nie jest zgodne z krajowymi wytycznymi holenderskimi, jak pokazano w tabeli 4.

Tabela 4 Wzorce przepisywania antybiotyków na UTI wśród pacjentów z cukrzycą.

Autor Study Design/
Setting/Duration of Study (t)		 Outcome Scales Conclusion
Ramanath et al. Prospektywne badanie przekrojowe
n=136
t=9 miesięcy		 Analiza recept Tendencje w przepisywaniu leków dla pacjentów hospitalizowanych to Ceftriakson 68% (najczęstszy) Cefotaksym 12,2% i Ciprofloksacyna 7,3%
W przypadku pacjentów ambulatoryjnych Ciprofloksacyna 28,4%, Norfloksacyna 22.1% i Nitrofurantoina 18,9%.
Naik et al. Retrospektywne badanie obserwacyjne
t=6months
n=47 		Analiza recept wśród ciężarnych Dla UTI najczęściej przepisywanym antybiotykiem był
Ceftriakson, a następnie Cefotaksym. Wszystkie badane kobiety w ciąży były również leczone Cefotaksymem i Ceftriaksonem
Gorter i wsp. Badanie retrospektywne
(n=7063)		 Analiza recept Sposób przepisywania antybiotyków różnił się istotnie między pacjentami z cukrzycą i bez cukrzycy.
Teng et al. Badanie retrospektywne
n=105
t=3miesiące		 Analiza recept W tendencji przepisywania antybiotyku na UTI nie ma znaczącej różnicy między publicznymi i prywatnymi klinikami w Malezji.
Chneeberger et al. Badanie retrospektywne
n=10,366
t=7years		 Holenderska baza danych rejestracyjnych 96,1% antybiotyków przepisywanych pacjentom z UTI przez lekarzy pierwszego kontaktu. Norfloksacyna w niepowikłanym UTI nie była zgodna z narodowymi wytycznymi holenderskimi.

Powyższa tabela podsumowuje niektóre dostępne przeglądy literatury na temat artykułów w czasopismach związanych z UTI w DM i wzorcem przepisywania leków.

Wnioski

DM jest chorobą przewlekłą i powoduje szereg nieprawidłowości i zaburzeń metabolicznych u pacjentów z DM. W różnych badaniach stwierdzono, że DM jest odpowiedzialna za zwiększoną liczbę infekcji, wśród których znajdują się również infekcje UTI. UTI występują częściej i mogą mieć bardziej skomplikowany przebieg u pacjentów z DM. Ogólnie rzecz biorąc, częstość występowania UTI wśród pacjentów z DM jest duża. W różnych badaniach potwierdzono, że niekontrolowana DM jest istotnie związana z częstszym występowaniem UTI. Ponadto, częstość występowania wśród kobiet była większa niż u mężczyzn. Najczęstszym typem UTI jest zapalenie pęcherza moczowego. Najczęstszym uropatogenem identyfikowanym z moczu pacjentów z DM jest E. coli, a następnie Klebsiella pneumoniae. Wzorzec oporności na antybiotyki jest bardzo zróżnicowany, ale większość bakterii wykazywała oporność na ampicylinę, TMP/SMX i cefotaksym. Wzorce przepisywania leków wykazały, że najczęściej przepisywanymi antybiotykami były cefalosporyny, a następnie penicylina.

Rejestracja badania

Badanie zostało zarejestrowane w malezyjskim Krajowym Rejestrze Badań Medycznych (NMRR). NMRR ID: NMRR-17-901-35420.

Zatwierdzenie etyczne badania

Ten artykuł nie zawiera żadnych badań z udziałem ludzi lub zwierząt przeprowadzonych przez któregokolwiek z autorów. Wszystkie aspekty i protokoły tego badania zostały zweryfikowane przez CRC i MREC. With the permission and approval from committee, the study was started.

  1. Prabhakar PK (2016) Pathophysiology of secondary complications of DM. Asian Journal of Pharmaceutical and Clinical Research 9: 32-36.
  2. Dierena SV, Beulens JWJ, Schouwa YTVD, Grobbee DE, Neal B (2010) The global burden of diabetes and its complications: an emerging pandemic. European Journal of Cardiovascular Prevention & Rehabilitation 17: 3-8.
  3. WHO (2016) Diabetes country profiles (Malaysia). World Health Organization.
  4. Khan NA, Wang H, Anand S, Yan J, Campbell NRC, et al. (2011) Ethnicity and Sex Affect Diabetes Incidence. Diabetes Care 34: 96-101.
  5. Shah BR, Hux JE (2003) Quantifying the Risk of Infectious Diseases for People with Diabetes. Diabetes Care 26: 510-513.
  6. Delamaire M, Maugendre D, Moreno M, Goff MCL, Allannic H, et al. (1997) Impaired Leucocyte Functions in Diabetic Patients. Diabet Med 14: 29-34.
  7. Muchova J, Liptakova A, Országhova Z, Garaiova I, Tison P, et al. (1999) Antioxidant systems in polymorphonuclear leucocytes of Type 2 diabetes mellitus. Diabet Med 16: 74-78.
  8. Shah BR, Hux JE (2003) Quantifying the Risk of Infectious Diseases for People with Diabetes. Diabetes Care 26: 510-513.
  9. Thomsen RW, Riis AH, Kjeldsen S, Schønheyder HC (2011) Impact of diabetes and poor glycaemic control on risk of bacteraemia with haemolytic streptococci groups A , B , and G. J Infect 63: 8-16.
  10. Valerius NH, Eff C, Hansen NE, Karle H, Nerup J, et al. (1982) Neutrophil and Lymphocyte Function in Patients with Diabetes Mellitus. Acta Med Scand 211: 463-467.
  11. Gordin D, Forsblom C, Ronnback M, Parkkonen M, Wade J, et al. (2008) Acute hyperglycaemia induces an inflammatory response in young patients with type 1 diabetes. Ann Med 40: 627-633.
  12. Cherney DZI, Scholey JW, Sochett E, Bradley TT, Reich HN (2011) The Acute Effect of Clamped Hyperglycemia on the Urinary Excretion of Inflammatory Cytokines/Chemokines in Uncomplicated. Diabetes Care 34: 177-180.
  13. McMahon MM, Bistrian BR (1995) Host defenses and susceptibility to infection in patients with diabetes mellitus. Infect Dis Clin North Am 9: 1-9.
  14. Simonsen JR, Harjutsalo V, Järvinen A, Kirveskari J, Forsblom C, et al. (2015) Bacterial infections in patients with type 1 diabetes : a 14-year follow-up study. BMJ Open Diabetes Research and Care 67: 1-9.
  15. Casqueiro J, Casqueiro J, Alves C (2012) Infections in patients with DM : A review of pathogenesis. Indian J Endocrinol Metab 16: 27-36.
  16. Peleg AY, Mccarthy JS, McCarthy JC, Davis TME (2007) Common infections in diabetes:pathogenesis, management and relationship to glycaemic control. Diabetes Metab Res Rev 23: 3-13.
  17. Currie CJ, Morgan CL, Peters JR (1998) The epidemiology of inpatient care for peripheral vascular disease, infection, neuropathy and ulceration in diabetes. Diabetes Care 21: 42-47.
  18. Romano G, Moretti G, Benedetto AD, Giofrè C, Cesare ED, et al. (1998) Skin lesions in diabetes mellitus: prevalence and clinical correlations. Diabetes Res Clin Pract 39: 101-106.
  19. Sewify M, Nair S, Warsame S, Murad M, Alhubail A, et al. (2016) Prevalence of UTI and Antimicrobial Susceptibility among Diabetic Patients with Controlled and Uncontrolled Glycemia in Kuwait. Journal of Diabetes Research 2016: 1-7.
  20. Yadav SK, Kumar S, Tak V, Kumar D, Kushwaha S (2015) Prevalence of UTI among Diabetic. Annals of International Medical and Dental Research 1: 264-267.
  21. Pargavi B, Mekala T, Selvi AT, Moorthy K (2011) Prevalence of UTI among Diabetics patients in Vandavasi , Tamil Nadu , India . International Journal of Biological Technology 2: 42-45.
  22. Gillani SW, Azhar S, Sulaiman SAS, Sundram S (2012) Prediction and rate of infections in diabetes mellitus patients with diabetes ketoacidosis in Penang. Malaysia. Journal of Epidemiology 2: 1-6.
  23. Nitzan B, Elias M, Chazan B, Saliba W (2015) Urinary tract infections in patients with type 2 diabetes mellitus: review of prevalence, diagnosis, and management. Dovepress Journal 8: 129-136.
  24. Hoepelman AIM, Meiland R, Geerlings SE (2003) Pathogenesis and management of bacterial urinary tract infections in adult patients with diabetes mellitus. Int J Antimicrob Agents 22: 35-43.
  25. Geerlings S, Fonseca V, Castro-diaz D, List J, Parikh S (2014) Genital and UTIs in diabetes : Wpływ farmakologicznie indukowanej glukozurii. Diabetes Research and Clinical Practice 103: 373-381.
  26. Chen SL, Jackson SL, Boyko EJ (2009) Diabetes Mellitus and Urinary Tract Infection : Epidemiology, Pathogenesis and Proposed Studies in Animal Models. The Journal of Urology 182: S51-S56.
  27. Hoepelman AIM, Meiland R, Geerlings SE (2003) Pathogenesis and management of bacterial urinary tract infections in adult patients with diabetes mellitus. Int J Antimicrob Agents 22: 35-43.
  28. Wie SH, Ki M, Kim J, Cho YK, Lee JS, et al. (2014) Clinical characteristics predicting early clinical failure after 72 h of antibiotic treatment in women with community-onset acute pyelonephritis: a prospective multicentre study. Clin Microbiol Infect 20: 721-729.
  29. Muller LMAJ, Gorter KJ, Hak E, Goudzwaard WL, Schellevis FG, et al. (2005) Increased Risk of Common Infections in Patients with Type 1 and Type 2 DM. Clin Infect Dis 41: 281-288.
  30. Ojide CK, Wagbatsoma VA, Kalu EI, Nwadike VU (2014) Asymptomatic bacteriuria among antenatal care women in a tertiary hospital in Benin, Nigeria. Niger J Exp Clin Biosci 2: 79-85.
  31. Vasudevan R (2014) UTI: An Overview of the Infection and the Associated Risk Factors. J Microbiol Exp 1: 1-15.
  32. Chaudhary BL, Chandra C, Shukla S (2014) Bacteriology Of UTI And Antibiotic Susceptibility Pattern Among diabetic patients. International Journal of Bioassays 3: 3224-3227.
  33. Hirji I, Guo Z, Andersson SW, Hammar N, Gomez-Caminero A (2012) Incidence of UTI among patients with type 2 diabetes in the UK General Practice Research Database. Journal of Diabetes and Its Complications 26: 513-516.
  34. Al-Rubeaan KA, Moharram O, Al-Naqeb D, Hassan A, Rafiullah MRM (2013) Prevalence of UTI and risk factors among Saudi patients with diabetes. World Journal of Urology 31: 573-578.
  35. Hamdan HZ, Kubbara E, Adam AM, Hassan OS, Suliman SO, et al. (2015) UTIs and antimicrobial sensitivity among diabetic patients at Khartoum , Sudan. Annals of Clinical Microbiology and Antimicrobials 14: 1-6.
  36. Keah SH, Wee EC, Chng KS, Keah K (2007) Antimicrobial Susceptibility Of Community-Acquired Uropathogens In General. Malays Fam Physician 2: 64-69
  37. Dash M, Padhi S, Mohanty I, Panda P, Parida B (2013) Antimicrobial resistance in pathogens causing UTIs in a rural community of Odisha , India. J Family Community Med 20: 20-26.
  38. Shill MC, Huda NH, Moain FB, Karmakar UK (2010) Prevalence of Uropathogens in Diabetic Patients and Their Corresponding Resistance Pattern: Results of a Survey Conducted at Diagnostic Centers in Dhaka, Bangladesh. Oman Med J 25: 282-286.
  39. Ramanath KV, Shafiya SB (2011) Prescription pattern of antibiotic usage for UTI treated in a rural tertiary care hospital. Indian Journal of Pharmacy Practice 4: 57-63.
  40. Naik H, Devi A, Mj S (2016) Pattern of Antibiotic prescription in UTI. Indian Journal of Pharmacy and Pharmacology 3: 59-62.
  41. Gorter KJ, Hak E, Zuithoff NPA, Hoepelman AIM, Rutten GEHM (2010) Risk of recurrent acute lower UTIs and prescription pattern of antibiotics in women with and without diabetes in primary care. Oxford University Press 27: 379-385.
  42. Teng CL, Lee V, Mimi O (2011) Antibiotics for URTI and UTI, Prescribing in Malaysian primary care settings. Australian Family Physician 40: 325-329.
  43. Chneeberger C, Stolk RP, Devries JH, Chneeberger PM, Herings RM, et al. (2008) Differences in the Pattern of Antibiotic Prescription Profile and Recurrence Rate for Possible UTIs in Diabetes. Diabetes Care 31: 1380-1385.
  44. Ijaz M, Ali S, Khan SM, Hassan M, Bangesh IH (2014) Urinary Tract Infection in Diabetic Patients; Causative Bacteria and Antibiotic Sensitivity. Journal of Medical Sciences 22: 110-114.
  45. Shah MA, Kassab YW, Anwar MF, Al-dahoul HK, Menon S, et al. (2019) Prevalence and associated factors of urinary tract infections among diabetic patients. Health Sci J 13: 646.
  46. Mustafa M, Tamin J, Balingi J (2012) Urinary tract infections in a sabah general hospital. J Pharmacy Biological Sci 1: 44-48.

By: adminPosted on

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.