Giardia u psów

Co to jest Giardia?
Giardia jest zakażeniem jelitowym u ludzi i zwierząt spowodowanym przez pierwotniaka pasożytniczego Giardia intestinalis (znanego również jako Giardia lamblia).
Giardia jest prostym jednokomórkowym gatunkiem pasożyta; nie jest „robakiem”, bakterią ani wirusem. Pasożyt ten występuje na całym świecie i jest częstą przyczyną „biegunki podróżnych” u ludzi. Entuzjaści wypoczynku na świeżym powietrzu, którzy nieumyślnie spożywają skażoną wodę, mogą zachorować na „gorączkę bobrową”, która jest inną nazwą giardiazy u ludzi. Innymi przykładami pasożytów pierwotniakowych, które mogą powodować choroby jelitowe są Coccidia, Cryptosporidia i Toxoplasma.
Giardiaza może być ważną przyczyną chorób, szczególnie biegunki, u zwierząt i ludzi. Jednak większość psów zarażonych Giardia nie ma biegunki, wymiotów ani żadnych innych objawów choroby.
Organizm Giardia ma dwie formy. Delikatna, żerująca forma występuje w jelitach zarażonych zwierząt, podczas gdy odporna forma cystowa jest wydalana z kałem i może przetrwać kilka miesięcy w środowisku, szczególnie w wodzie i wilgotnym otoczeniu.
Jak psy zarażają się giardiozą?
Pies zostaje zarażony Giardia, gdy połknie cystę pasożyta. U podatnych psów, po przedostaniu się cysty do jelit psa, przechodzi ona transformację do trofozoitu lub postaci żerującej i przyczepia się do ściany jelita, aby się odżywiać. Jeżeli ich liczba jest wystarczająca, pojawiają się kliniczne objawy uszkodzenia ściany jelita. Trofozoity rozmnażają się poprzez podziały, a niektóre z nich przekształcają się w postać torbielowatą. W końcu pies wydala cysty w swoim stolcu.
Cysty te są natychmiast zdolne do zarażenia innego zwierzęcia. Giardiasis może być przenoszona przez jedzenie lub wąchanie cyst z zanieczyszczonej ziemi, lub przez picie zanieczyszczonej wody.
Gdy cysty Giardia znajdują się w stolcu zdrowego dorosłego psa, mogą nie prowadzić do choroby. Jednakże, u szczeniąt i osłabionych dorosłych psów mogą one powodować ciężką, wodnistą biegunkę, która może być śmiertelna, jeżeli nie będzie leczona.
Prawdopodobieństwo rozwoju choroby wzrasta, gdy duża liczba cyst jest obecna w środowisku na skutek zanieczyszczenia kału. Giardiasis jest częstym zjawiskiem w środowiskach, które są gęsto zaludnione, takich jak hodowle, sklepy zoologiczne lub schroniska dla zwierząt.
Jakie są objawy kliniczne Giardiasis? Biegunka może być przerywana. Większość psów nie ma gorączki, ale może być mniej aktywna. Choroba nie stanowi zazwyczaj zagrożenia dla życia, chyba że układ odpornościowy psa jest niedojrzały lub upośledzony.
Jak diagnozuje się giardiozę?
Rutynowo przeprowadzany test flotacji kału może nie wykryć tych maleńkich cyst, które są rozsiewane w kale w sposób niejednolity i które często wymagają specjalnego roztworu flotacyjnego siarczanu cynku do ich wykrycia. W sporadycznych przypadkach pasożyty mogą być widoczne w bezpośrednim rozmazie kału. Jeżeli lekarz weterynarii podejrzewa giardiozę, próbka kału może zostać poddana analizie na obecność antygenów (białek komórkowych) charakterystycznych dla Giardia. To badanie kału nazywane jest testem giardia „elisa”. Wiele przypadków jest wstępnie diagnozowanych na podstawie wywiadu lekarskiego i objawów klinicznych sugerujących giardiozę.
Jak leczy się giardiozę?
Najczęstszym lekiem stosowanym do zabijania Giardia jest fenbendazol („Panacur”). Jest on zwykle podawany codziennie przez 6 dni. Inny lek, metronidazol, jest potencjalnie użyteczny. Czasami w opornych przypadkach metronidazol jest stosowany w połączeniu z fenbendazolem. W przypadku odwodnienia lub ciężkiej biegunki konieczne może być leczenie wspomagające innymi lekami. Niektóre psy mogą wymagać stosowania diet na receptę, które są bardzo bogate w błonnik, takich jak Science Diet W/D.
Niektóre zarażenia Giardia mogą być bardzo trudne do wyleczenia i wymagają kilku zabiegów. Przypadki takie jak ten są zazwyczaj spowodowane reinfekcją zwierzęcia z otoczenia. Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Stanowym Kansas wykazały, że kąpanie zwierzęcia co najmniej 1-2 razy w tygodniu w celu usunięcia cyst Giardia przylegających do sierści może pomóc w zapobieganiu reinfekcji. Zalecamy również wycieranie obszaru pod ogonem chusteczką dla niemowląt za każdym razem, gdy zwierzę wypróżni się. U psów długowłosych, przycinanie sierści pod ogonem może również pomóc w zapobieganiu przylegania oocyst do tego obszaru i powodowania ponownych zakażeń. Chociaż nie zawsze jest to możliwe, najlepiej jest unikać wypuszczania zwierzęcia na zewnątrz w miejscach, w których wcześniej oddawało ono kał. Zawsze należy codziennie zbierać odchody i odpowiednio je usuwać.
Ważne jest, aby po zakończeniu leczenia ponownie sprawdzić stolec zwierzęcia, aby upewnić się, że giardia zostały usunięte. Najczęściej jest to wykonywane po 3 tygodniach od zakończenia leczenia, ale w niektórych przypadkach może się to różnić.
Mój pies został wyleczony z giardii, ale wynik badania kału jest nadal dodatni. Dlaczego?
Niektóre szczepy giardii są bardzo odporne na leczenie, ale częściej stale dodatnie wyniki testów kału są rezultatem reinfekcji niż niepowodzenia leczenia. Oto najczęstsze przyczyny reinfekcji:

1. Giardia to cysty przylegające do futra zwierzęcia. Następnie zwierzę pielęgnuje się i połyka więcej giardii. Pamiętaj, aby przyciąć futro pod ogonem i wykąpać ten obszar. Zalecamy kąpiele co najmniej 1-2 razy w tygodniu, im więcej tym lepiej. Przetarcie obszaru pod ogonem chusteczkami dla niemowląt może również pomóc w oczyszczeniu tego obszaru.
2. Nosiciele bezobjawowi istnieją. Należy upewnić się, że wszystkie psy w gospodarstwie domowym zostały przebadane i poddane leczeniu.
3. Należy zbierać wszystkie odchody, aby ograniczyć skażenie środowiska i wybrać nowy obszar do eliminacji, który nie był wcześniej skażony po zakończeniu leczenia.

Jakie jest rokowanie w przypadku Giardiazy?
Prognoza jest dobra w większości przypadków. Zwierzęta osłabione lub geriatryczne oraz te z niewydolnym układem odpornościowym są narażone na zwiększone ryzyko powikłań, w tym śmierci.
Czy mój pies może zarazić Giardią mnie lub moją rodzinę? Jednakże, niewiele dowodów łączy zakażenia u ludzi z psami i kotami. Nieudane próby eksperymentalnego zarażenia psów i kotów ludzkimi izolatami Giardia oraz różnice wykazywane przez ludzkie i psie izolaty w rozwoju laboratoryjnych hodowli komórkowych sugerują, że psy i koty nie odgrywają głównej roli w przenoszeniu Giardia na ludzi. Jednakże, dopóki te kontrowersje nie zostaną rozstrzygnięte, rozsądnie jest zachować ostrożność i traktować kał wszystkich zarażonych zwierząt jako potencjalnie zakaźny dla ludzi. W szczególności osoby z upośledzoną odpornością, takie jak chorzy na AIDS lub raka, lub osoby poddawane chemioterapii powinny zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza przy obchodzeniu się z kałem lub po podaniu leków.
Przenoszenie kału z człowieka na człowieka jest ważnym sposobem zarażenia się giardią, a skażone miejskie źródła wody są odpowiedzialne za wiele ognisk epidemii.
Do dezynfekcji środowiska można użyć wybielacza chlorowego w rozcieńczeniu 1:32 lub 1:16, lub 1-2 filiżanki w galonie wody (60-120 ml/l). Upewnij się jednak, że dotknięte powierzchnie mogą być bezpiecznie potraktowane wybielaczem. Lysol® i czwartorzędowe związki amonowe (Parvosol®, itp.) są również skuteczne w zabijaniu cyst. Cysty Giardia są podatne na wysychanie, więc staraj się utrzymywać środowisko tak suche, jak to tylko możliwe. Aby uzyskać najlepsze wyniki, należy dokładnie oczyścić miejsca, w których zwierzę żyje i śpi, a następnie pozwolić tym miejscom wyschnąć przez kilka dni przed ponownym wprowadzeniem zwierząt domowych.
Ta karta informacyjna dla klienta jest oparta na materiale napisanym przez: Ernest Ward, DVM © Copyright 2011 Lifelearn Inc. Wykorzystane i/lub zmodyfikowane za zgodą na licencji

.