„Przynoszenie owoców” jest wyrażeniem używanym do opisania zewnętrznych działań, które wynikają z wewnętrznego stanu serca danej osoby. List do Galacjan 5:16-24 przeciwstawia uczynki, czyli owoce ciała, uczynkom Ducha Świętego. W naszej grzesznej naturze rodzą się takie rzeczy, jak bałwochwalstwo, zazdrość, niezgoda i napady gniewu. „Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie…”. Jako chrześcijanie chcemy przynosić owoce zgodne z naszą relacją z Bogiem. Staramy się robić na zewnątrz rzeczy, które pokazują, że staliśmy się nowi w Chrystusie (2 Koryntian 5:17). Jaki jest więc klucz do przynoszenia bogobojnych owoców?
Na pewno, jako chrześcijanie nie skupiamy się na owocach, które wydajemy, ale na więzi, którą mamy z Bogiem. Kiedy koncentrujemy się na naszym zewnętrznym chrześcijańskim życiu, możemy popaść w udawanie. Zbyt łatwo jest żyć chrześcijańską rutyną bez prawdziwej więzi z Bogiem. Możemy wpaść w pułapkę świętej fasady, nie doświadczając prawdziwej przemiany serca. W takim przypadku owoce, które przynosimy są nasze własne, a nie Ducha Świętego, a w naszych sercach brakuje miłości Chrystusa.
Przynoszenie owoców w życiu chrześcijańskim nie polega na wykonywaniu uczynków czy próbowaniu sprawiedliwości we własnej mocy. Chodzi raczej o celowe wzrastanie w naszym chodzeniu z Chrystusem, zapraszanie Ducha Świętego do przemiany w nas i aktywne posłuszeństwo Bogu we wszystkim, do czego nas wzywa. Gdy będziemy Go szukać i odkładać nasze cielesne pragnienia na rzecz Jego lepszych dróg, będziemy przynosić trwałe owoce i służyć jako sól i światło dla świata, który potrzebuje Jezusa (Mateusza 5:13-16).
Co oznacza bycie owocnym chrześcijaninem?
Co jest owocem Ducha Świętego?
W jaki sposób miłość jest owocem Ducha Świętego?
W jaki sposób radość jest owocem Ducha Świętego?
W jaki sposób pokój jest owocem Ducha Świętego?
Prawdy o życiu chrześcijańskim