Clocking T. rex

Photo Credit: Steve Richmond (CC by 2.0)

Efekty specjalne mogą sprawić, że kinomani poczują się jak w innym świecie – być może odkrywając inną planetę, pływając w głębinach oceanu lub mierząc się z dinozaurem. Efekty te mają być zabawne, ale niekoniecznie naukowo dokładne. W tym wydaniu Science Update dowiesz się, jak jeden z najpopularniejszych filmów w historii zdołał osiągnąć oba te cele – przez przypadek.

Transkrypt

Czy T. rex był powolniakiem? Jestem Bob Hirshon, a to jest Science Update.
W filmie „Park Jurajski” Tyranozaurus Rex dawał niezły pościg. Wydawało się, że biegnie przynajmniej tak szybko, jak jego ludzki współgwiazdor może prowadzić.
Nowe badania sugerują jednak, że żyjący w rzeczywistości T. rex prawdopodobnie nie był tak szybki. John Hutchinson, badacz biomechaniki na Uniwersytecie Stanforda, i jego kolega Mariano Garcia przeanalizowali styl biegania T. rexa.
Hutchinson:
To, co zrobiliśmy, to zbudowanie naprawdę prostego dwuwymiarowego modelu nóg i ciała dwunożnego, czyli dwunożnego, zwierzęcia biegnącego z daną prędkością i rodzaj ograniczenia do możliwego zakresu wartości dla Tyranozaura.
Górna prędkość T. rexa wynosiła od 10 do 25 mil na godzinę – więc prawdopodobnie nie mógł on dogonić Jeepa.
Ale mówi, że w zabawny sposób „Park Jurajski” miał rację.
Hutchinson:
Jeśli cofniesz się i przestudiujesz film klatka po klatce, możesz uzyskać szacunkową prędkość. I faktycznie T. rex jechał tylko około 10 lub 15 mil na godzinę.
Mówi, że animatorzy próbowali pokazać T. rexa idącego 45 lub 50, ale wyglądało to nierealistycznie. Więc spowolnili dinozaura i użyli szybkich edycji, aby scena nabrała tempa i była ekscytująca.
Dla American Association for the Advancement of Science, jestem Bob Hirshon.

Making Sense of the Research

W niektórych obszarach, większe niekoniecznie jest lepsze. Weźmy na przykład bieganie. Im jesteś większy, tym więcej masy mięśniowej nóg potrzebujesz, by biegać szybko. Ale wszystkie te dodatkowe mięśnie nóg mogą cię obciążyć, co z kolei utrudnia bieganie. Innymi słowy, matematyka zaczyna działać na twoją niekorzyść.
To dlatego gigantyczne zwierzęta, takie jak słonie, zwykle nie są najszybszymi biegaczami w bloku, przynajmniej w porównaniu do ich wielkości. Mimo to wielu naukowców oszacowało, że ogromny T. rex mógł biegać z prędkością do 45 mil na godzinę. Ale te liczby były tylko przypuszczeniami opartymi na oglądzie ciała dinozaura. Hutchinson postanowił przyjrzeć się temu problemowi bliżej. Werdykt, jak słyszeliście, był taki, że T. rex był dość małomówny. 10 do 25 mil na godzinę nie jest ślimakowate, ale jest w tym samym ballparku co najlepszy ludzki biegacz (15 mil na godzinę) i nigdzie w pobliżu najszybszych współczesnych zwierząt (gepardy, na przykład, mogą biegać 70 mil na godzinę). I oczywiście, nie jest tak szybki jak Jeep. Częściowo powodem, dla którego nie mógł biegać bardzo szybko jest to, że jego nogi były zgięte. Spróbuj biegać lub chodzić z ugiętymi nogami, a zobaczysz jakie to męczące!
W rzeczywistości, Hutchinson’s model sugeruje, że w celu uruchomienia przy 45 mil na godzinę, T. rex potrzebowałby 86 procent swojej wagi, aby być skoncentrowane w mięśniach wspierających jego nogi. To pozostawia tylko 14 procent dla wszystkich innych mięśni, plus skóra, szkielet, narządy, zęby, i tak dalej. I to byłby jeden śmiesznie wyglądający dinozaur.
A teraz spróbuj odpowiedzieć na te pytania:

1. Dlaczego większe zwierzęta są często wolniejszymi biegaczami?
2. Poza masą mięśni nóg, jakie inne czynniki mogą decydować o tym, jak szybko zwierzę może biegać?
3. Jak myślisz, dlaczego paleontolodzy chcieliby to wiedzieć? Co możemy zrozumieć, znając przybliżoną prędkość biegania zwierzęcia?
4. Czy możesz pomyśleć o innych fizycznych ograniczeniach wynikających z bycia bardzo dużym?

Wyślij nam informacje zwrotne na temat tej aktualizacji nauki >

.